Είναι φορές που αναρωτιέμαι: «Από φόβο δε θέλουμε να είμαστε μόνοι κι από τον ίδιο μας τελικά το φόβο μόνοι μένουμε;» Σε κάθε ανατριχίλα που νιώθει το κορμί από κάποιο μικρό ρεύμα, τρομάζεις πως θα πουντιάσεις και αμφιβάλλεις μήπως αρρωστήσει το μυαλό και χάσεις τελικά τον έλεγχο από την υπέρτατη λογική σου. Πλέον έχεις διδαχθεί καλά πως να μην εκτίθεσαι σε καταστάσεις που σε φέρνουν σε θέση δύσκολη, ξέρεις να προστατεύεσαι. Αφήνεις για τους άλλους τις ασφυκτικές αγκαλιές, τις ρομαντικές περαντζάδες στα σοκάκια, όσο κι αν αναθεματισμένα καίγεσαι να ήσουν μέρος τους.

Σαφώς και σου λείπει ένα ταίρι. Αναμφισβήτητα μπούχτισες να κυνηγάς σκιές της νύχτας που χάνονται στο φως της μέρας. Βάλθηκες να θωρακίσεις τις άμυνές σου και κάπου στα χαλάσματα μια απογοήτευση ή και πολλές έκαναν την προσμονή και τη λαχτάρα τους χειρότερούς σου εφιάλτες. Πόσο δύσκολο φαντάζει και με πόση επιφύλαξη δέχεσαι να πλησιάσεις και να σε πλησιάσουν; Κι’ όταν ανοίξεις και πάλι την καρδιά σου σε κάποιον πώς θα ξέρεις πως δεν είναι άλλος ένας που δειλά θα αποχωρήσει από την αρένα ηττημένος και καταϊδρωμένος; Οι αδοκίμαστες αντοχές σας τώρα αρχίζουν να ξετυλίγονται.

Αυτό είναι το πιο ωραίο στάδιο της γνωριμίας. Η άγνοια. Το μυστήριο που σε πλημμυρίζει κάθε φορά που φαντάζεσαι πώς είναι να είστε μαζί. Εκείνες οι αναμονές για τα τηλεφωνήματα καληνύχτας και η πρώτη αφιέρωση του κοινού σας τραγουδιού. Αρχίζεις να νιώθεις. Αισθάνεσαι την ανατριχίλα να σε διαπερνά από την κορυφή έως τα νύχια.

Μα τη μοναξιά σου την κρυφή, την προσωπική, δεν την αφήνεις. Έχεις αρχίσει και παράλογα φοβάσαι όσο η παρουσία του γίνεται ανάγκη σου. «Εσύ δεν έχεις μάθει να εξαρτάσαι, τι έχεις πάθει;» Πιάνεις τον εαυτό σου να ζηλεύει. Ένοχες σκέψεις και ανασφάλειες εμφανίζονται βαθιά μέσα σου. Σιγά–σιγά αρχίζεις να χάνεις στιγμιότυπα του εαυτού σου σε αυθόρμητες σκηνές που δίνεσαι ασυναίσθητα και ολοκληρωτικά. Έρχονται βράδια που σε τρομάζει τελικά εκείνο το σκοτάδι και τα άδεια στρώματα, η εξοικείωση μαζί τους έχει αρχίσει να χάνεται.

Οι λογικές στιγμές σου επιστρέφουν για να αντιμετωπίσετε μαζί προκλήσεις που σας δένουν περισσότερο ή αντίστοιχα σας απομακρύνουν κι αφού ταυτόχρονα σας βοηθούν να μαθαίνετε ο ένας τον άλλο. Μικρές αφορμές, διαφωνίες που θα φέρουν στο φως ελαττώματα και προτερήματα. Παραξενιές που θα λατρέψεις ή θα μισήσεις. Έχεις αρχίσει ν’ αγαπάς και να αγαπιέσαι. Οι μοναχικοί σου προορισμοί γίνονται ταξίδι για δύο. Κάνετε σχέδια κι αυτό τροφοδοτεί την καθημερινότητά σου με όμορφες εξορμήσεις, χαλαρωτικές βόλτες με αγαπημένους σας φίλους- κοινούς πλέον- κι αμοιβαίες επιθυμίες. Όταν έχεις κάποιον να υπολογίζεις σύμμαχό σου σε καταστάσεις που μόνος αντιμετώπιζες, παίρνεις δύναμη. Εξουδετερώνεις κινδύνους με βοήθεια την αγάπη.

Το περίμενες εκείνο το «μαζί». Όσο σε τρόμαζαν οι αλλαγές και τα άγνωστα, άλλο τόσο ήθελες να το βιώσεις, να διαπιστώσεις και μόνος σου πως εκείνα τα ζευγάρια που μιλούν με δικούς τους κώδικες, μπορούν να νιώσουν ευτυχισμένα με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Είναι αλήθεια πως ανησυχείς πλέον για δύο. Λέγεται ενδιαφέρον όμως. Κι εκείνη η παρουσία απέναντί σου που αναρωτιέται αν έχεις φάει και αν έχεις κοιμηθεί νοιάζεται και θέλει να είσαι καλά. Ακόμα κι αν σου έβαλε τις φωνές εχθές. Κι αν επάνω στον καυγά σας είπατε και δυο κουβέντες παραπάνω, τις ξεχάσατε σήμερα. Όσους εγωισμούς κι αν κρατήσεις, με μια του αγκαλιά είσαι και πάλι στην εκκίνηση.

Αν σε ρωτούσαν πότε ένιωσες περισσότερο ευτυχής, αξίζει να απαντήσεις, πως τώρα πια είσαι. Μπορεί να πονάς, να χάνεσαι, να λιώνεις σε λυγμούς βαθιάς συγκίνησης, να τρελαίνεσαι, να πιστεύεις και την ίδια στιγμή να αμφισβητείς. Μπορεί να μπερδεύεσαι, να φοβάσαι, να διχάζεσαι μα δεν ονειρεύεσαι πλέον μόνος κι αυτό έχει διαφορά. Αγαπάς!

Η αγωνία του να νιώθεις πράγματα για κάποιον δεν έχει όρια. Η αγάπη έχει υπέροχες στιγμές μα και στιγμές πόνου, αγωνίας. Έχει στιγμές φόβου, ανησυχίας, λογικές παράλογες πλευρές. Έχει όψεις συγκίνησης, θυμό, ρίγος. Απώλειες. Έχει τρομερή δύναμη να σπάει άμυνες, μα και να φτιάχνει. Δεν έχει η μόνο όψεις τρυφερές αλλά κι άγριες. Και αυτή είναι η ομορφιά της.

Συντάκτης: Μαίρη Νταουξή
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου