Στα μάτια της αντίκρισα τον πιο σκληρό καθρέφτη,
εγώ της δείχνω ομορφιά μα εκείνη δεν την βλέπει.
Αδιάφορο το βλέμμα της, βαθιά όμως τρυπάει,
σαν έχεις κάτι σίγουρο το σύμπαν σου γελάει.
Θόλωσε κάπου το μυαλό και χάθηκε στα λάθη.
Ίσως να φταίει ο εγωισμός ή ίσως είναι απάτη.
Έγινε ασχήμια η ομορφιά και ελπίδα η εικόνα,
αυτή που χρόνια έχτιζα σε ακριβά σαλόνια.
Από καθρέφτης δικαστής, ψυχρά όλα να τα κρίνει,
τα πάντα γίναν τίποτα κι η ελπίδα σιγοσβήνει.
Από ικανός ανίκανος να ψάχνω μονοπάτι,
γεμάτη αδιέξοδα, λαβύρινθος η αγάπη.
Χαμένος μες στην όμορφια και την καλή εικόνα,
εχασα κάθε νόημα, που ξάφνου βρήκα τώρα.
Αυτό που έλεγα πολύ, πως έπρεπε να φύγω,
στους πλουσιότερους φτωχός, ζητιάνεψα το λίγο.
Στείλε το ποίημα και τα quote σου και μπες κι εσύ στην ολοκαίνουρια ομάδα των #pillowpoets.
Διάβασε περισσότερα εδώ.
Συντάκτης: Κώστας Ντίνος
