Ακόμα και τώρα ζητάω κάτι,

αυτή την ύστατη στιγμή

αυτή την ώρα που όλα μοιάζουν σάπια και κτηνώδη.

Ακόμα και τώρα ζητάω κάτι,

όση μαυρίλα κι αν ρίχνουν

εγώ θα βρίσκω μια χαραμάδα

Κι ας έχει λίγο, ελάχιστο φως.

Λίγο εγώ, λίγο ο άλλος,

θα βρούμε τρόπο να πιαστούμε.

Ακόμα και τώρα ζητάω κάτι,

όχι ιδανικό, ούτε τέλειο

κάτι να με επαναφέρει πάλι στη γη.

Κλαίμε μαζί κι αυτό κάθε άλλο παρά πόλεμος είναι.

Ακόμα και τώρα ζητάω κάτι,

να προσεύχομαι, να ελπίζω.

Λίγοι, είμαστε λίγοι, μου λες.

Εγώ βλέπω πως υπάρχουμε.

Κι αντί να στρέψω το βλέμμα μου στους μισάνθρωπους,

κάνω νεύμα στους πολύτιμους.

Συντάκτης: Φωτεινή Γιαμά