Ξέρω μια μέρα την πόρτα θα κλείσεις

και στα τηλέφωνα δε θα απαντήσεις

πιο πολύ λυπάμαι επειδή

στα μάτια άλλου δε θα ΄μαι παιδί

σε μια γωνιά με ράφια σκέτα

θα με κοιτάζει η ζακέτα

τότε δεν ήθελα να πάρω

μα τώρα τόσο τη γουστάρω

χαρούλα που σ΄αρέσει παίζει

ζακέτα βάζω στο τραπέζι

και με τα μάτια μου κλειστά

τρώω της μάνας γεμιστά.

Συντάκτης: Αντώνης Εξηντάρης