Πριν γίνεις γονέας έχεις ένα πλάνο. Λες δε θα κάνω τα λάθη που κάνουν όλοι. Εγώ θα μάθω στο παιδί μου το σωστό. Θα του μάθω όλα όσα πρέπει σε αυτή τη ζωή. Και τα «θα» δεν έχουν τέλος, μέχρι που έρχεται το παιδί. Εκεί ξεχνάμε και το βασικά. Ότι το παιδί δε θα κάνει ό,τι του πεις, αλλά ό,τι σε βλέπει να κάνεις. Ορίστε κάποιες συνήθειες που οφείλουμε να έχουμε σαν γονείς για να αποτελούμε πρότυπα για τα παιδιά μας και να μην μεγαλώσουμε μερικούς ακόμα ψυχικά τραυματισμένους ενήλικες:

 

1. Σεβόμαστε τον χώρο και τον χρόνο των άλλων

Είναι πολύ σημαντικό να βλέπει το παιδί πως σεβόμαστε τον χώρο και τον χρόνο του, πως του αφήνουμε περιθώριο να είναι ο εαυτός του. Αυτό βέβαια μπορεί να είναι κάτι από το οποίο παίρνει παράδειγμα από εμάς βλέποντας τον τρόπο με τους οποίους συναναστρεφόμαστε με τους άλλους και πόσο σεβόμαστε την προσωπικότητα αλλά και τα «θέλω» ή «δε θέλω» των άλλων.

 

2. Δεν κρίνουμε τους φίλους του

Βασικά δεν κρίνουμε τους φίλους κανενός και σεβόμαστε τους άλλους όταν θέλουν να περάσουν χρόνο με άλλα άτομα εκτός από εμάς. Αυτή είναι μια συμπεριφορά που το παιδί θα υιοθετήσει και θα μάθει κι αυτό με τη σειρά του τον σεβασμό στις επιλογές των άλλων. Επίσης, εδώ αξίζει να αναφέρουμε και την ιδιωτικότητα, που επίσης είναι καλό να μάθουμε να σεβόμαστε πρώτα εμείς για να το κάνει αργότερα και το παιδί μας.

 

3. Μιλάμε ήρεμα για τα προβλήματα και τους προβληματισμούς μας

Όπως λένε κι οι ειδικοί είναι καλό να μιλάμε ανοιχτά με τα παιδιά μας για τα όποια προβλήματα, γιατί έτσι κι αλλιώς τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε. Όμως, για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει η κατάλληλη προετοιμασία, το ανάλογο λεξιλόγιο και ψυχική κατάσταση του γονέα. Αν λοιπόν τσακωνόμαστε και φωνάζουμε μπροστά στο παιδί, τότε ίσως του δημιουργήσουμε μεγάλη ένταση, φόβο, θυμό αλλά και λάθος εντυπώσεις και πρότυπα.

 

4. Παραδεχόμαστε τα λάθη μας και ζητάμε συγγνώμη

Το να παραδεχόμαστε τα λάθη μας είναι μια συμπεριφορά ενός ώριμου ατόμου με αυτογνωσία και το ότι ζητάμε συγγνώμη σημαίνει πως δε φοβόμαστε να τσαλακωθούμε, αλλά και να αναλάβουμε την ευθύνη για τις πράξεις μας. Αν βλέπουν λοιπόν τα παιδιά τους γονείς τους να συμπεριφερόνται έτσι, θα μάθουν κι αυτά με τον καιρό να το κάνουν.

 

5. Δεν κακολογούμε ή κρίνουμε τους άλλους

Αυτή είναι μια πολύ κακή τακτική, καθώς τα παιδιά δε μαθαίνουν να σέβονται τους άλλους, δε μαθαίνουν να είναι ειλικρινείς με τους άλλους και μαθαίνουν να βρίσκουν διέξοδο στο να κρίνουν τους άλλους πίσω από την πλάτη τους. Αυτό είναι κάτι που ως γονείς δε θέλουμε να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας, οπότε αν το κάνουμε, είναι καιρός να το σταματήσουμε.

 

6. Τηρούμε τον λόγο μας

Όταν λέμε ότι θα πάμε στις κούνιες, πηγαίνουμε κι όταν δίνουμε υποσχέσεις τις κρατάμε, αλλιώς δημιουργούμε στα παιδιά ανασφάλειες και πρόβλημα στο να μάθουν να εμπιστεύονται τους άλλους. Προφανώς, κι είμαστε άνθρωποι κι ίσως κάποιες φορές να μην μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις περιστάσεις και στις υποσχέσεις μας. Όμως, γι’ αυτό είναι σημαντικό ως ενήλικες να μάθουμε να κρίνουμε τις καταστάσεις καλύτερα, να προετοιμάζουμε από την αρχή το παιδί πως ίσως σήμερα δεν προλάβουμε να πάμε στο πάρκο για τους τάδε λόγους. Πρέπει να μάθουμε να βρίσκουμε εναλλακτικές λύσεις και να ζητάμε και συγγνώμη, όπως είπαμε και πριν, αν δεν σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων ανάλογα.

 

Είναι δύσκολο κι απαιτητικό να είσαι το πρότυπο για κάποιον, όμως αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να είμαστε πάντα τέλειοι κι αλάνθαστοι. Το θέμα είναι να φερόμαστε ώριμα κι υπεύθυνα ακόμα κι όταν κάνουμε λάθη. Δείχνοντας στα παιδιά ότι υπάρχει επικοινωνία και σεβασμός, αυτό θα πράττουν κι εκείνα στη ζωή τους. Ας μη ξεχνάμε, άλλωστε, ότι τα παιδιά είναι ένας καθρέφτης μας. Ας τον κρατήσουμε λοιπόν όσο πιο καθαρό και λαμπερό γίνεται.

Συντάκτης: Μαργαρίτα Δυναμίδου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κουτσουρά