Ο Γουίνι το αρκουδάκι αποτελεί ένα ιδιαίτερα γνωστό κι αγαπημένο παιδικό, το οποίο έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές, ήδη απ’ το 1926, όπου και κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο του A. A Milne. Έπειτα ακολούθησαν τα επεισόδια κινουμένων σχεδίων. Όσο αγαπημένο είναι όμως το παιδικό αυτό, άλλο τόσο έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη και τους ειδικούς με το περιεχόμενό του.

Συγκεκριμένα, υπάρχουν πολλές θεωρίες γύρω απ’ τον Γουίνι, σύμφωνα με τις οποίες το παιδικό αναπαριστά μέσω των ηρώων του διάφορα θέματα ψυχικής υγείας. Λέγεται μάλιστα, πως ο δημιουργός ήθελε εξ αρχής να παρουσιάσει μ’ έναν οικείο στα παιδιά τρόπο διάφορα συμπτώματα ψυχικών διαταραχών, που θα θίξουμε παρακάτω, χωρίς όμως να έχει επιβεβαιωθεί απ’ τον ίδιο κάτι σχετικό.

Ο Καναδικός Ιατρικός Σύλλογος και το Παιδιατρικό Τμήμα του Πανεπιστήμιου Dalhousie δημοσίευσαν μια έρευνα κατά την οποία οι ήρωες του κλασικού παραμυθιού αποτελούν εμφανώς κλινικές περιπτώσεις ψυχοπαθολογίας. Οι ήρωες δεν παρουσιάζουν εξολοκλήρου τα συμπτώματα που οδηγούν στη βέβαιη διάγνωση των ψυχικών ασθενειών, ωστόσο η συμπεριφορά τους και τα χαρακτηριστικά της τείνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Πιο αναλυτικά:

 

1. Ο Christopher Robin φαίνεται να έχει χαρακτηριστικά σχιζοφρένειας

Σύμφωνα με τις θεωρίες που κυκλοφορούν, το παιδάκι πάσχει από σχιζοφρένεια κι όλοι οι ήρωες του παιδικού αποτελούν λούτρινα ζωάκια που ζωντανεύουν στη φαντασία του- εμφανίζονται ως οπτικές, ακουστικές κι οσφρητικές παραισθήσεις. Μάλιστα, κάθε ήρωας ενσαρκώνει όψεις της δίκης του προσωπικότητας κι εμφανίζεται στη φαντασία του ανάλογα με την εκάστοτε διάθεσή του.

 

2. Ο Γουίνι έχει χαρακτηριστικά Υπερφαγίας και Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ)

Το αγαπημένο μας αρκουδάκι είναι σαφώς εθισμένο στο μέλι. Εμφανίζεται σ’ όλο το παιδικό με το χαρακτηριστικό κι αγαπημένο του βαζάκι με μέλι, το οποίο δεν αποχωρίζεται ποτέ και για κανέναν λόγο. Μιλά και τραγουδά συνεχώς για τις λιγούρες του και την επιθυμία του να φάει. Είναι πάντα πρόθυμο να καταναλώσει υπερβολικές ποσότητες μελιού, ακόμη κι αν δεν είναι πεινασμένο, κι αν αυτές δεν υπάρχουν στεναχωριέται. Ακόμη, αναφέρει συχνά τον εαυτό του ως χοντρουλό και κοντό, αλλά πολύ πεινασμένο για κάτι γλυκό! Ως προς τα χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ, ο Γουίνι παρουσιάζεται σχεδόν πάντα υπερβολικά ανήσυχος κι δυσκολεύεται να καθίσει ήρεμος σε μια θέση, ενώ παράλληλα είναι κι έντονα παρορμητικός, χωρίς να σκέφτεται τι και γιατί κάνει κάτι.

 

3. Το γουρουνάκι έχει χαρακτηριστικά Γενικευμένης Αγχώδους Διαταραχής

Το μικρό γουρουνάκι εμφανίζεται συνεχώς εμφανώς νευρικό, έντονα αγχωμένο κι αρκετά τρομαγμένο. Αφιερώνει υπερβολικό χρόνο να σκέφτεται εναλλακτικά σενάρια που τον βοηθούν να μειώσει το άγχος του σ’ ενδεχομένως παρόμοιες καταστάσεις. Εστιάζει πάντοτε τη σκέψη και προσοχή του στ’ αρνητικά και δυσκολεύεται να διαχειριστεί το άγχος και τις ανησυχίες του, τα οποία παράλληλα του προκαλούν ψυχοσωματικά συμπτώματα. Για παράδειγμα, τραυλίζει έντονα όταν μιλάει και τρέμει συνεχώς ολόκληρο απ’ τον φόβο ή το άγχος του. Παράλληλα, λέγεται πως η μειωμένη του αυτοπεποίθηση είναι απόρροια ψυχολογικού τραύματος που βίωσε παλαιοτέρα, δυσκολεύεται να ελέγξει τις καταστάσεις με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπο, έχει αποδυναμωμένη προσωπικότητα κι η καθημερινότητά του είναι έντονα δυσλειτουργική.

 

4. Η τίγρης έχει χαρακτηριστικά ΔΕΠΥ και Διπολικής Διαταραχής

Ο υπερκινητικός αυτός ήρωας δυσκολεύεται ιδιαίτερα να καθίσει ήρεμος σε μια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Συνεχώς χοροπήδα ενθουσιωδώς και πάντοτε προσπαθεί ν’ απασχολείται με κάτι συγκεκριμένο. Ακόμη, εναλλάσσει συνέχεια θέματα για τα οποία μιλά και δυσκολεύεται να εστιάσει την προσοχή του σ’ ένα μόνο θέμα. Τέλος, αρκετές φορές παρατηρείται ν’ αλλάζει υπερβολικά γρήγορα και ξαφνικά διαθέσεις, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.

 

5. Ο Γκαρής έχει χαρακτηριστικά Κατάθλιψης

Είναι απόλυτα εμφανής η καταθλιπτική διάθεση του συγκεκριμένου ήρωα, καθ’ όλη τη διάρκεια του παιδικού. Για παράδειγμα σ’ ένα επεισόδιο, μεταξύ πολλών άλλων, φαίνεται να λέει «Καλημέρα Pooh. Αν είναι καλή, που αμφιβάλλω». Πιο συγκεκριμένα, έχει πάντα μια ανεξήγητα πεσμένη διάθεση, πολλές κι έντονες ανησυχίες. Δεν αφήνει τον εαυτό του να περάσει καλά με τους φίλους του και δε βλέπει τίποτα θετικό γύρω του, καθώς είναι έντονα απαισιόδοξος. Με άλλα λόγια, είναι πάντα λυπημένος και κουρασμένος στη ζοφερή του πραγματικότητα.

 

6. Το κουνέλι έχει χαρακτηριστικά Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής

Το κουνελάκι είναι πάντα εξαιρετικά τακτοποιημένο, ενώ επιτρέπει στα πράγματα να επηρεάζουν τη διάθεσή του. Θυμώνει πολύ όταν κάποιος πειράζει όσα προηγουμένως έχει τακτοποιήσει στις συγκεκριμένες θέσεις τους. Επιθυμεί να είναι όλα πάντα συμμαζεμένα για να μπορεί κι εκείνο να νιώθει καλά. Τέλος, φαίνεται πως είναι σχεδόν εμμονικό με την καθαριότητα, αφού εμφανίζεται συνέχεια να καθαρίζει το σπίτι του, κι ο κήπος του βρίσκεται πάντα στην εντέλεια.

 

7. Η κουκουβάγια έχει χαρακτηριστικά Δυσλεξίας και Ναρκισσισμού

Η γλυκιά κουκουβάγια -αν και πράγματι είναι εξαιρετικά ευφυής- επιδεικνύει υπερβολικά τις γνώσεις της, θέλει να είναι και πιστεύει πως είναι καλύτερη απ’ όλους. Παράλληλα, δυσκολεύεται αρκετά, τόσο στην ορθογραφία, όσο και στην ανάγνωση λέξεων. Για παράδειγμα, μπερδεύει τις λέξεις «school» και «skull». Ακόμη, φαίνεται πως έχει απώλεια βραχύχρονης μνήμης, καθώς ξεχνά σχεδόν αμέσως πράγματα που μπορεί μόλις να έχει πει ή ακούσει.

 

8. Οι Κάνγκα και Ρω έχουν χαρακτηριστικά Κοινωνικής Φοβίας κι Αυτισμού αντίστοιχα

Η μαμά του Ρω, η Κάνγκα, είναι ασφυκτικά υπερπροστατευτική με το μικρό της, σε σημείο που δεν το αφήνει να λάβει μόνο του δίκες του αποφάσεις, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η καθημερινότητα και των δυο. Όταν όμως ο Ρω ενεργεί με δική του βούληση, συνήθως εκτίθεται σε κινδύνους, τους οποίους αδυνατεί ν’ αναγνωρίσει. Παράλληλα, είναι υπερβολικά προσκολλημένο στη μητέρα του και θέλει συνεχώς να βρίσκεται στη θήκη της, ενώ όταν βρίσκεται εκεί, μα και γενικότερα, είναι ιδιαίτερα αμίλητο κι ήσυχο.

Καταλήγοντας λοιπόν, βλέπουμε πως το αγαπημένο μας παιδικό επισκιάζουν σίγουρα πολλές θεωρίες. Εφόσον η αλήθεια και τα κίνητρα του συγγραφέα δε θα αποκαλυφθούν ποτέ, ας μείνουμε στο γεγονός πως, παραμένει ένας πολύ έξυπνος τρόπος να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με αυτό που ονομάζουμε ψυχική υγεία, που πάντα θα αποτελεί κομμάτι της ζωής μας.

Συντάκτης: Ελένη Ρέκκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου