Η παιδική κατάθλιψη αποτελεί έναν σοβαρό προβληματισμό για την υγεία και την ευημερία των παιδιών. Ωστόσο, είναι δύσκολο να εντοπιστεί και να διαγνωστεί εγκαίρως λόγω της φύσης της και της αδυναμίας των παιδιών να εκφράσουν συχνά τα συναισθήματά τους.
Η παιδική κατάθλιψη είναι δύσκολο να εντοπιστεί διότι συχνά τα παιδιά δεν μπορούν να κατηγοριοποιήσουν και να αναγνωρίσουν καθαρά την πηγή και την φύση των αντιδράσεών τους. Επιπλέον, η συμπτωματολογία της παιδικής κατάθλιψης μπορεί να είναι διαφορετική από αυτήν των ενηλίκων. Τα παιδιά μπορεί να εκδηλώνουν αγενή συμπεριφορά, ερεθιστικότητα, απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που παλαιότερα αγαπούσαν και φυσικά συμπτώματα όπως ανορεξία ή υπερκατανάλωση τροφής. Επιπλέον, τα παιδιά μπορεί να αποφεύγουν την κοινωνική αλληλεπίδραση και να απομονώνονται, να έχουν δυσκολίες στον ύπνο και να εμφανίζουν αποστροφή για το σχολείο.
Ορισμένα από τα πρώτα δείγματα παιδικής κατάθλιψης περιλαμβάνουν την απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες, την αλλαγή στον ύπνο και τη διαταραχή της διατροφής. Επίσης, τα παιδιά μπορεί να εκφράζουν αρνητικά συναισθήματα όπως θλίψη, ανυπομονησία ή ενοχή. Η απώλεια ενδιαφέροντος για τις κοινωνικές δραστηριότητες είναι επίσης ένα σημαντικό σύμπτωμα.
Οι γονείς έχουν κρίσιμο ρόλο στη διαχείριση της παιδικής κατάθλιψης. Είναι σημαντικό να είναι ανοιχτοί στην επικοινωνία με τα παιδιά τους και να ακούν τα συναισθήματά τους χωρίς να τα κρίνουν. Είναι φοβερά σημαντικό να δημιουργήσουν ένα ανοιχτό περιβάλλον επικοινωνίας με τα παιδιά τους, ενθαρρύνοντάς τα να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους κι έτσι να μπορούν κι οι ίδιοι να κατανοήσουν καλύτερα τις ανησυχίες τους.
Εξίσου σημαντικό στην παρούσα φάση, είναι οι γονείς να είναι εκεί για τα παιδιά τους, φυσικά παρόντες. Η αίσθηση ασφάλειας κι αγάπης είναι σημαντική για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Ωστόσο, σε περιπτώσεις όπου η κατάθλιψη είναι σοβαρή ή διαρκεί για πολύ καιρό, είναι σημαντικό να ζητηθεί επαγγελματική βοήθεια. Ένας ψυχολόγος ή ψυχίατρος μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση και τη θεραπεία. Αυτό που είναι αναγκαίο να αποφεύγεται είναι η κατηγορητική στάση κι ο εκφοβισμός, όπως επίσης και η τάση υποβιβασμού των συμπτωμάτων.
Κάτι που φαίνεται να λείπει, είναι η ενημέρωση των γονιών σχετικά με την παιδική κατάθλιψη. Χρειάζεται να ενημερωθούν για τα συμπτώματα και τις ανάγκες της νόσου, ώστε να κατανοήσουν καλύτερα το παιδί και να το υποστηρίξουν αποτελεσματικά. Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό και η παιδική κατάθλιψη μπορεί να εμφανίζεται διαφορετικά σε κάθε περίπτωση. Ορισμένα παιδιά μπορεί να χρειάζονται μόνο την υποστήριξη των γονέων τους και μια προσαρμοσμένη προσέγγιση, ενώ άλλα ενδέχεται να απαιτούν επαγγελματική αξιολόγηση και θεραπεία. Επίσης, πρέπει να είμαστε υπομονετικοί. Η ανάρρωση από την παιδική κατάθλιψη μπορεί να πάρει καιρό, και οι βελτιώσεις μπορεί να είναι σταδιακές. Συνεχίστε να είστε εκεί για το παιδί σας και να τονίζετε τη σημασία της ανοιχτής επικοινωνίας.
Η παιδική κατάθλιψη είναι ένα σημαντικό θέμα που απαιτεί προσοχή κι ευαισθησία από τους γονείς. Η δυσκολία στην ανίχνευσή της μπορεί να οδηγήσει σε καθυστερημένη παρέμβαση, αλλά με τη σωστή υποστήριξη κι επαγγελματική βοήθεια, τα παιδιά μπορούν να ανακτήσουν την ευημερία τους. Οι γονείς πρέπει να είναι προσεκτικοί, ανοικτοί κι ανεκτικοί, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση αυτού του προβλήματος.
Συντάκτης: Ελένη Ιστορίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
