Εμείς θα νιώθουμε κι οι εποχές θ'αλλάζουν

Λένε πως οι άνθρωποι ερωτεύονται μονάχα μια φορά στη ζωή τους. Ακόμη κι αν νιώσουν ξανά το ερωτικό εκείνο σκίρτημα που ταράζει γλυκά την καθημερινότητά τους, ποτέ δεν έχει την ίδια αίσθηση με εκείνο της πρώτης φοράς. Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, όμως υπάρχουν και εκείνοι οι τρελοί που ερωτεύονται κάθε μέρα και από πολλές φορές. Δε συναντούν τον έρωτα μόνο σε ένα πρόσωπο ή ένα σώμα, μα και στο καθετί που υπάρχει ανάμεσα, γύρω ή μέσα τους. Για εκείνους, ο έρωτας βρίσκεται παντού και έχει μια μαγική ιδιότητα να χρωματίζει και να ζεσταίνει τα πάντα.

Είναι όμως πολύ δύσκολο να αφήσεις τον έρωτα να τρυπώσει όταν όλα γκριζάρουν και είναι μουντά. Όλοι ερωτευόμαστε εύκολα όταν τα χρωματιστά λουλούδια ξεπροβάλλουν δίπλα μας την άνοιξη ή στη θέα του όμορφου γαλάζιου της θάλασσας παρέα με τη λιακάδα του καλοκαιριού. Ποιος όμως θα ερωτευτεί τον κρύο αέρα του χειμώνα και τα γκρίζα σύννεφα του ουρανού; Ποιος είναι αυτός ο τρελός που βρίσκει τον έρωτα σε ένα μελαγχολικό ουρανό γεμάτο συννεφιά που ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεσπάσει σαν κεραυνός εν αιθρία;

Ίσως να είναι εκείνα τα κρύα, βαμμένα γκρίζα πρωινά στο μεταίχμιο του φθινοπώρου λίγο πριν ο χειμώνας κάνει την εμφάνισή του όπου ο ζεστός καφές, το τσιγάρο και το αγαπημένο εκείνο βιβλίο που τον συνοδεύει τα κάνουν τόσο ερωτεύσιμα. Είναι εκείνη η γλυκιά συννεφιά που δεν είναι σίγουρο εάν θα φέρει βροχή αλλά ταιριάζει με κάθε τραγούδι που παίζει από το ραδιόφωνο, είτε ρυθμικό είτε σαν ένα αργό, νοσταλγικό μπλουζ. Ακόμη κι αν τελικά δεν αποφύγουμε τη βροχή, αυτό δε σημαίνει πως θα έχουμε νιώσει λιγότερο ερωτευμένοι με αυτήν την παράξενη ηρεμία του ουρανού που θυμίζει μια παλέτα αναμεμειγμένων ψυχρών χρωμάτων λίγο πριν ενωθούν στον καμβά. Ένα χρωματιστό, ολόφρεσκο λουλούδι ή ένα ποίημα εξυμνεί τον έρωτα με τον πιο ρομαντικό τρόπο, κανείς δεν το αρνείται. Όμως, γιατί ένας επουράνιος καμβάς με διάφορες αποχρώσεις και σχέδια του γκρι να θεωρείται λιγότερο ερωτικός από ένα ποίημα, ένα λουλούδι ή ένα φιλί;

Πώς να μην ερωτευτείς φέρνοντας στο μυαλό σου εκείνες τις βόλτες που κάνεις τέτοιες συννεφιασμένες μέρες στην πόλη στα πρώτα κρύα φορώντας ξανά μετά από ένα χρόνο σχεδόν το αγαπημένο σου γκρι παλτό; Στο ένα χέρι ο καφές και στο άλλο η υπόσχεση να φέρεις εις πέρας ακόμη μια μέρα. Είναι εκείνο το χρώμα του ουρανού που ταιριάζει άψογα με το χρώμα του πεζοδρομίου όπου αφήνεις τα αποτυπώματα από τα αγαπημένα σου παπούτσια και κάνεις την καθημερινή σου διαδρομή. Ίσως να έλεγε κανείς πως ταιριάζει εξαιρετικά με εκείνο το τραγούδι που παίζει χαμηλόφωνα τώρα στα ακουστικά σου και δίνει ρυθμό στο περπάτημά σου. Σηκώνεις το κεφάλι ψηλά να δεις ουρανό κι ας μη βλέπεις ήλιο. Νιώθεις τον λίγο παραπάνω από δροσερό αέρα να χαϊδεύει το μάγουλό σου ενώ ρίχνοντας ένα βλέμμα κάτω, θα διακρίνεις παντού διασκορπισμένα φύλλα σε κάθε απόχρωση του καφέ και του κόκκινου να σου ανοίγουν το δρόμο σαν ένα άλλο κόκκινο χαλί. Όσο κι αν αγαπάς το καλοκαίρι, μια εξίσου σαγηνευτική ομορφιά βρίσκεται και σε αυτή την εποχή. Σε αυτά τα χρώματα, στη μυρωδιά που φέρνει η εποχή αυτή όπως και κάθε εποχή του χρόνου.

Το γκρι είναι η μαεστρία του να ισορροπείς μεταξύ δυο άκρων και δύο εκ διαμέτρου αντιθέτων χρωμάτων. Ταιριάζει με όλα. Από εκείνο το πουλόβερ που εντόπισες με το που άνοιξες την ντουλάπα το πρωί, με το χρώμα του καφέ που άφησες να σου κάψει λίγο τη γλώσσα πριν φύγεις βιαστικά για τη δουλειά ή ακόμα και με εκείνο το αμήχανο χαμόγελο που σου χάρισε ο άγνωστος περαστικός όταν έπεσες πάνω του μέσα στη βιασύνη μη τυχόν και χάσεις το λεωφορείο για το μάθημα. Είναι εκείνη η παράξενη αίσθηση της ισορροπίας που χαρακτηρίζουν αυτές τις μέρες όπου παρ’ όλη τη συννεφιά και την ψύχρα, πάντα υπάρχει κάπου εκεί ανάμεσα κι ένα φως κρυμμένο να φωτίζει τα βήματά μας.

Κάθε μέρα ακολουθούμε μια συγκεκριμένη ρουτίνα μέσα σε έναν κόσμο αδιάκοπα εναλλασσόμενο, όμως συνήθως είμαστε πολύ απασχολημένοι ή απορροφημένοι με κάτι άλλο ώστε να παρατηρήσουμε καθετί που αλλάζει. Μόνο εάν μας συνταράξει θα το αντιληφθούμε και τότε θα αρχίσουμε να συγχρονιζόμαστε με τον κόσμο γύρω μας, ακόμη κι αν αυτό είναι απλώς το χρώμα του ουρανού που μας θυμίζει πως ο κόσμος ακόμη γυρίζει και οι εποχές συνεχίζουν να εναλλάσσονται. Ο έρωτας είναι παντού γύρω μας, μέσα μας ή ακόμα και πάνω από το κεφάλι μας και ας μην έχει πάντα τα πιο φωτεινά χρώματα. Ο έρωτας είναι και στο γκρίζο, στο κρύο και στη συννεφιά χωρίς απαραίτητα να τη διέπει κάποιος μελαγχολικός τόνος. Καθετί γύρω μας είναι ερωτικό και ερωτεύσιμο αρκεί να έχουμε τα μάτια και το μυαλό μας ανοιχτά για να τα διακρίνουν και γιατί όχι, να ενδώσουν στον έρωτά τους.