Είναι εκείνες οι χαρούμενες ματιές, τα παιχνιδιάρικα βλέμματα, τα άνοστα αστεία που σου φαίνονται νόστιμα και τα γελάκια που ακούγονται κάθε τρεις και λίγο, που κάνουν την αρχή ενός έρωτα συναρπαστική. Δεν υπάρχει λογική, ένας παλιμπαιδισμός που δεν έχει εξήγηση ομορφαίνει τη στιγμή, κουβέντες που δεν έχουν ουσία αλλά γίνονται για τα ουσιώδη και μια περιεκτική παρουσίαση του εαυτού μας σκαλίζoυν τον δρόμο που θα πάρει η γνωριμία.

Είναι όμορφο το συναίσθημα της εκκίνησης. Κι έτσι, σιγά-σιγά, μια σκέψη καλλιεργείται στο μυαλό και θεσπίζεται. Μια σκέψη που στην αρχή αποτελεί φλερτ, στη συνέχεια γίνεται επιθυμία, προσδοκία και καταλήγει σε συναίσθημα. Βέβαια πολύ σημαντικό είναι το έδαφος να είναι πρόσφορο κι από την άλλη πλευρά, γιατί αλλιώς γίνεται μονόπλευρο το παιχνίδι.

 

Πόσο ασφαλής αισθάνεσαι στη σχέση σου;

Κάνε το τεστ με τις 100 ερωτήσεις

+ 13 σελίδες report με τα προσωπικά σου αποτελέσματα

 

Κι όταν αρκετά μονόπλευρα παιχνίδια, ή λίγα αλλά ζόρικα μαζευτούν, δημιουργείται μια ψυχική κούραση που ταλαιπωρεί αρκετά και δυσκολεύει τις συνθήκες για μια όμορφη εξέλιξη, όταν εκείνη εμφανιστεί ξανά στο μέλλον. Έτσι, ενώ θα γίνει η γνωριμία ξανά κι ενώ θα φαίνεται εκ πρώτης πως υπάρχει διάθεση να προχωρήσει, ο φόβος θα παραμονεύει μήπως συμβεί κάτι “σαν την προηγούμενη φορά”. Έτσι, στην πρώτη δυσκολία, σ’ αυτό που ουσιαστικά θα φέρει την πρώτη ανησυχία, θα ξεχυθούν όλες οι άσχημες αναμνήσεις, παρέα με τα δυσάρεστα συναισθήματα. Θα γεννήσουν στρες και μια δυσφορία, αρκετή για να δοθεί τέλος, πριν καν υπάρξει αρχή.

Οι πληγές εύκολα ανοίγουν σε τέτοιες περιπτώσεις γιατί ο ενδιαφερόμενος θέλει ειλικρίνεια, όμως ταυτόχρονα έχει μειωμένες αντοχές. Διαφορετικά, τα νοσηρά παιχνίδια του ghosting και του «είμαι και δεν είμαι διαθέσιμος» αποθαρρύνουν τόσο, όσο κι η υποψία πως μπορεί και να συμβούν. Θα προτιμήσει, λοιπόν, εκείνος που δε διανοείται να τα ξαναζήσει, να παραμείνει στην ασφαλή του θέση, να μη στείλει το μήνυμα, να μη ζητήσει μια συνάντηση, να μη δείξει ενδιαφέρον, για το ενδεχόμενο ν’ ακολουθήσει μια ίδια πορεία η σχέση με εκείνη που γέννησε το τραύμα. Κι ας είναι μια λάθος επιλογή.

Ταυτόχρονα με το πόσο εύκολα πουλάει μια γνωριμία, μπορεί να εξαγοράσει και τις πληροφορίες που μαθαίνει για έναν άνθρωπο. Έτσι, με την καχυποψία και τον φόβο συμμάχους, δεν αναλώνεται να μάθει περισσότερα γνωρίζοντας τον άλλο ουσιαστικά. Και γιατί να το κάνει, όταν από τα κοινωνικά δίκτυα θα εισπράξει τις πληροφορίες του και τα βγάλει δικά του συμπεράσματα; Θα παραμείνει στη δική του προσωπική άποψη, που είναι προϊόν φαντασίας, μέσα στη δική του ασφάλεια. Τελικά, θα κρατήσει τον φόβο κι όλο αυτόν τον αρνητισμό που είχε αγκαζέ από την προηγούμενη σχέση του.

Ποιος έχει χρόνο και ψυχική δύναμη να θυμηθεί την προηγούμενη κατάσταση που έζησε, να την επαναφέρει στη μνήμη και να την «κεράσει» δυο ευχές από αυτές που λέγονται με πολλά νεύρα κι αγανάκτηση; Ο βαθιά πληγωμένος, που δεν έχει αναλάβει ταυτόχρονα την ευθύνη του για το τέλος της σχέσης που τον σακάτεψε. Όχι, δε θα το φτάσει ως εκεί, είναι χάσιμο χρόνου γιατί γνωρίζει πως «τα ίδια θα ξανασυμβούν» και σίγουρα δόθηκε αξία σε κάτι που δεν είχε νόημα. Ασχέτως, που τελικά, φτιάχνει μια προβολή και ζει μέσα της.

Θα τον αφήσει να περάσει αυτόν τον έρωτα, δε θα τολμήσει να τον ζήσει. Θα κοιτάει από μακριά όλα όσα θα μπορούσε να ζει αν δε φοβόταν και θα θεωρεί πως προστατεύει έτσι τον εαυτό του. Μια επιθυμία θα αιωρείται, κάτι ανεκπλήρωτο θα κατοικεί μέσα του. Ίσως δεν είναι η στιγμή γι’ αυτή την γνωριμία, θα πει. Ίσως να είναι το αύριο. Ίσως, όμως και ποτέ.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου