Με πολύ μεγάλη χαρά είδαμε μια από τις πιο πολυσυζητημένες καλλιτέχνιδες της επικαιρότητας να παίρνει ανοιχτά, ξεκάθαρη θέση κατά της βίaς στο πλαίσιο της τελευταίας τρανταχτής είδησης που τη βλέπουμε να εξελίσσεται καθημερινά και σχετίζεται με την υπόθεση Λύτρα.
Η Δέσποινα Βανδή στα Mad Video Music Awards άφησε το δικό της δημόσιο μήνυμα υπέρ των κακοποιημένων γυναικών: «Καμία ανοχή στη βίa. Καμία ανοχή στη σωματική, σeξουαλική, ψυχολογική, που είναι και η πιο ύπουλη. Καμία.»
Σε συνέχεια της δήλωσης αυτής, προανήγγειλε την πραγματοποίηση δύο συναυλιών που θα κάνει μαζί με τον Αντώνη Ρέμο στην Κρήτη προκειμένου να στηριχθούν δομές που φιλοξενούν και παρακολουθούν βοηθητικά κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά.
«Η μουσική σίγουρα μας γεμίζει με χαρά. Με τον Αντώνη προσπαθούμε με έναν τρόπο να συμβάλουμε όσο γίνεται σε ανθρώπινο επίπεδο. Γιατί ισότητα φύλων δεν υπάρχει, όταν γίνεται τέτοια καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αφαίρεση ζωών» επεσήμανε η Δέσποινα Βανδή.
Γιατί μας άρεσε αυτή η τοποθέτηση; Αναμφισβήτητα και κυριότερα για το περιεχόμενό της. Απερίφραστη καταδίκη της βίaς κι έμπρακτη υποστήριξη των θυμάτων. Γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι της δημόσιας σφαίρας κατηγορούνται για τις αποστάσεις που κρατούν από σοβαρά και σημαντικά θέματα, εδώ, όμως, υπάρχει ξεκάθαρη δραστηριοποίηση ενός ανθρώπου που έχει βρεθεί στο στόχαστρο των πυρών για τη δημοσιότητα που παίρνουν άλλες πτυχές της ζωής της, πιο ιδιωτικές.
Δεύτερον, μας άρεσε και ο τρόπος της τοποθέτησης. Στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης που καλώς ή κακώς θα αναπαραχθεί μέχρι αηδίας και θα προβληθεί μεταφέροντας μηνύματα σαν αυτό εδώ: Καμία ανοχή στη βίa. Μας άρεσε ο τρόπος εκφοράς του λόγου γιατί καταδικάστηκε η βίa, όλα τα είδη της απερίφραστα και χωρίς καμία υποσημείωση, παρένθεση, αστερίσκο. Καμία ανοχή στη βίa. Και αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με καταστροφή καρπερών, ούτε με πλήγμα στα κοινωνικά στάτους, ούτε με λαϊκισμούς κάθε είδους. Η βίa είναι καταδικαστέα σαν πράξη από μόνη της, δεν έχει ούτε συγκείμενο, ούτε συμφραζόμενα, ούτε σχετικότητες. Και είναι, επιτέλους, κάτι που αποκηρύσσεται δημοσίως και φανερά δίνοντας τη σειρά σε πολλές πόρτες σπιτιών και στόματα θυμάτων να μιλήσουν.
Η κοινωνία του σήμερα δεν μπορεί να είναι ακόμα η κοινωνία του γνωστού κλισέ «δεν μπορούμε να μιλάμε για το τι γίνεται στο ξένο σπίτι».
Συντάκτης: Σοφία Ρηγοπούλου
