«Θα ηρεμήσω από όλους κι από όλα. Τέρμα οι έρωτες για λίγο, αρκετά ταλαιπωρήθηκα.» Φύγε εσύ, έλα εσύ κι άντε πάλι να επαναπροσδιορίζεις τα «θέλω» και τα «αντέχω» σου. Άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή σου, την αναστατώνουν, χώνονται και σπρώχνονται για μια θέση στην καθημερινότητά σου. Κι όταν όλα μοιάζουν να ‘χουν πάρει πια τον δρόμο τους κι η παρουσία τους σου έχει γίνει αναγκαία, εξαφανίζονται δίχως να υπολογίζουν τίποτα, σαν να μην ήτανε κανείς.

«Στα κομμάτια να πάει, κουράστηκα, γρατζουνίστηκε η ψυχή μου με τόσο πέρα δώθε. Καιρός να αφιερώσω λίγο χρόνο στον εαυτό μου, να θέσω νέους στόχους και να εκπληρώσω όλα όσα είχα βάλει σε αναμονή τόσο καιρό, προσπαθώντας να ισορροπήσω τις επιθυμίες μου με των άλλων. Βόλτες με τους κολλητούς, ταξίδια αναψυχής, εκείνο το βιβλίο που χρόνια ήθελα να γράψω. Μπορώ και μονάχα με την αφεντιά μου να πορευτώ κι ίσως καλύτερα από ό,τι θα μπορούσα με κάποιον στο πλευρό μου. Ναι, στο καλό να πάνε οι έρωτες!»

Πόσες φορές στη ζωή μας έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση; Σε κατάσταση αναπροσαρμογής και σε πλώρη για νέες περιπέτειες, με μοναδικό συνοδοιπόρο τον εαυτό μας; Αρκετές. Και συνήθως κάπου εκεί είναι που το σύμπαν σε ακούει και –μάντεψε– όχι, δε συνωμοτεί για να σου φέρει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, αλλά, σε αντίθεση, γελάει κάθε σπιθαμή της ύπαρξής του και ξεκινά να σου χαλά τα σχέδια.

Κάπου εκεί, λοιπόν, είναι που ξεκινάς να αναρωτιέσαι τι στο καλό έχει συμβεί, καθώς αρχίζεις να γίνεσαι το ενδιαφέρον όχι απλώς ενός και μόνο ατόμου αλλά διαφόρων ταυτόχρονα. Είναι λες και πριν από εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχες καν, λες και δε σε είχε προσέξει κανείς.

Είναι η αυτοπεποίθηση που εκπέμπεις; Είναι που επιτέλους γνωρίζεις καλύτερα τι θέλεις; Ή έχεις αλλάξει κάτι επάνω σου κι αναρωτιέσαι μήπως έπρεπε να το είχες κάνει χρόνια; Γιατί έως τότε εσύ κι οι κατακτήσεις δεν τα πηγαίνατε και πολύ καλά. Έως τότε. Γιατί κάπου εκεί είναι που ξεκινά το πανηγύρι και σε πλησιάζει κάθε καρυδιάς καρύδι.

Εκείνος που χρόνια ήταν ερωτευμένος μαζί σου, αλλά ποτέ δεν τολμούσε να σου εξομολογηθεί τον έρωτά του, είτε γιατί έβρισκε τον εαυτό του δειλό, είτε γιατί θεωρούσε ότι δεν είχε ελπίδα, είτε γιατί γνώριζε κάθε σου σχέση και δεν ήθελε να επέμβει. Όχι μέχρι εσύ να τα βρεις με τον εαυτό σου.

Το «κελεπούρι» του εργασιακού σου περιβάλλοντος, που ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσει να σε κοιτάξει. Εκείνο το γοητευτικό, μυστηριώδες τυπάκι, με τα τέλεια χαρακτηριστικά και το φλογερό κορμί που μοιάζει να βγήκε από διαφήμιση περιοδικού και στο πέρασμά του τρελαίνει κάθε πλάσμα, τώρα μοιάζει να ενδιαφέρεται να σε γνωρίσει. Τώρα, που έδιωξες κάθε ανασφάλεια απ’ το είναι σου.

Το καλό παιδί της γειτονιάς που όλοι θα ήθελαν. Ο ιδανικός σύντροφος, το καμάρι κάθε μάνας, το ανεκτίμητο κολλητάρι και το απωθημένο πολλών. Εκείνο το πρόσωπο που μέχρι τότε ήταν πάντοτε δεσμευμένο, αλλά τώρα που εσύ αποφάσισες να χαράξεις πορεία για την πάρτη σου, βρέθηκε τυχαία στον δρόμο σου και ζητά μια ευκαιρία για να σου αποδείξει πόσο καλά θα ήσουν δίπλα του.

Το πρώην αμόρε, που υποστήριζε με πολύ πειστικά επιχειρήματα ότι η σχέση σας είχε κορεστεί κι έπρεπε να πάρετε χωριστούς δρόμους για να ζήσετε κι άλλες εμπειρίες. Εκείνος ο άνθρωπος που δεν πρόλαβαν να περάσουν λίγες μέρες από ότου άρχισες να κάνεις παρέα με τη μοναξιά σου και δεν έχασε την ευκαιρία να σου εξομολογηθεί πόσο του είχες λείψει, πόσο θα ήθελε να βρεθείτε και πόσο λάθος είχε κάνει. Ασχέτως αν βρίσκεται ήδη σε μια σχέση.

Έτσι πάει η ιστορία∙ όταν δεν ψάχνεσαι, σε ψάχνουν. Νόμος. Οι λόγοι; Αυτό το γνωρίζεις μόνο εσύ, αν και δεν είναι δύσκολο να το σκεφτεί κανείς. Όταν γνωρίζεις τι θέλεις απ’ τη ζωή σου, εκπέμπεις μια αύρα αλλιώτικη, η αυτοπεποίθησή σου χτυπάει κόκκινο, ένας αέρας μυστηρίου σε χαρακτηρίζει κι η ανεξαρτησία που σε διακατέχει λειτουργεί σαν μαγνήτης για τους γύρω σου. Τώρα το αν αξίζει κάποιος απ’ τους ενδιαφερόμενους; Αυτό θα το κρίνεις εσύ. Εγώ πάντως ψηφίζω κανένα ταξιδάκι αναψυχής πού και πού.

 

Συντάκτης: Χαρά Τζιώτη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη