Πολλά νεύρα βρε παιδιά

Αν υποθέσουμε πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν με βάση την ψυχολογία μας, τότε μπορούμε να δικαιολογήσουμε όλες τις ιδιαίτερες συμπεριφορές μας. Ημέρες δύσκολες και βαριές που εμποδίζουν την κοινωνικότητά μας, στιγμές και γεγονότα που μας βρίσκουν απροετοίμαστους και μας δημιουργούν ξεσπάσματα- δίχως λόγο, με μια μικρή αφορμή- συζητήσεις που καταλήγουν σε άγριες κόντρες κι αποτυχίες προσωπικές κι επαγγελματικές που αφήνουν στο πέρασμά τους μόνο απογοήτευση.

Πρόσωπα διαρκώς θυμωμένα και κατσουφιασμένα, άνθρωποι έτοιμοι να προκαλέσουν και να προκληθούν με μια μόνο κουβέντα, κριτές κάθε είδους σε μια κοινωνία που μοιάζει να δυσκολεύεται να ανασάνει. Το έχεις αντιληφθεί κι εσύ, κάπου ανάμεσα στο πλήθος τους έχεις παρατηρήσει ή μπορεί ακόμα και να αναμείχθηκες κι εσύ μαζί τους, κάθε που ζοριζόσουν λίγο παραπάνω. Κι αν μοιάζουν με ευκολία να  σηκώνουν το δάχτυλο και να δείχνουν το διπλανό τους, να θυμάσαι πως πρώτα αντιμετωπίζουν τον ίδιο τους τον εαυτό.

Κανένας δεν ξύπνησε ένα πρωί κι αποφάσισε να είναι διαρκώς θυμωμένος κι εξαγριωμένος. Συνθήκες που πιθανώς έχει βιώσει άφησαν στίγματα επάνω του κι έτσι αρνητισμός μέσα από σκέψεις και συμπεριφορές κατακλύζουν το είναι του, με πρώτο αποδέκτη όλων αυτών των συναισθημάτων το δικό του μυαλό και σώμα. Νιώθουμε θυμό, μα πρώτα απ’ όλα με εμάς τους ίδιους, για όσα δεν καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε. Νιώθουμε πίκρα και παράπονο με τον κόσμο, μα στο βλέμμα τους αντικατοπτρίζεται κάθε μικρή μας αποτυχία. Απογοητευόμαστε απ’ όσα η σημερινή κοινωνία δεν μπορεί να μας προσφέρει, μα περισσότερο από όσα εμείς οι ίδιοι δεν καταφέραμε να πετύχουμε. Ένας μεγάλος κύκλος συνδέει όσα νιώθουμε και όσα βγάζουμε προς τα έξω.

«Είμαστε ό,τι νιώθουμε» και πραγματικά αν αφιερώσουμε λίγο χρόνο στο να ψάξουμε μέσα μας και να αντιληφθούμε τι πραγματικά μας διακατέχει, τότε σίγουρα  μπορούμε να βρούμε λύση σε όλες τις ιδιαίτερες συμπεριφορές μας. Το κεφάλαιο «ψυχολογία» είναι ατελείωτο και καλό θα ήταν να ερευνάται μόνο από τους ειδικούς, εκείνο όμως που μπορούμε εμείς να κάνουμε είναι να βελτιώσουμε τον τρόπο σκέψης μας κι αυτόματα όλα θα πάρουν άλλη τροπή. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις, πράγματι. Αν κοιτάξουμε λίγο καλύτερα όμως μέσα σε εκείνον τον κύκλο, θα δούμε μια μικρή διχάλα που οδηγεί σε μια άλλη κατεύθυνση, δημιουργώντας έναν εναλλακτικό, πιο φωτεινό κύκλο· εκείνον της αισιοδοξίας.

Δεν υποστηρίζω πως όλα είναι εύκολα, ούτε γίνονται με μαγικό τρόπο αν απλά μια μέρα ξεκινήσεις να σκέφτεσαι πιο θετικά. Προβλήματα θα υπάρχουν πάντα, στενοχώριες και αδικίες. Ο αρνητισμός όμως μόνο αρνητισμό φέρνει, ας είμαστε λοιπόν πιο ανοιχτοί στις πιθανότητες κι ίσως για πρώτη φορά να είναι με το μέρος μας. Αφιερώνοντας λίγο χρόνο στον εαυτό μας, βελτιώνοντας την ψυχική μας υγεία με κατάλληλες ασχολίες, θα καταφέρουμε να φέρουμε στο δρόμο μας τη θετική σκέψη κι αντίστοιχα και τη θετική ενέργεια. Χρειάζεται μόνο να διώξουμε ό,τι μας βαραίνει, ό,τι με τέχνη καταφέρνει και μας τρώει την ψυχή και τη θέση του να πάρει ό,τι μας γαληνεύει κι αν δεν το ξέρουμε, ας κάνουμε έναν κόπο να το ψάξουμε επιτέλους.

Ακούγεται παράξενο, ειδικά σε όσους δεν πιστεύουν στη θετική τροπή των γεγονότων.  Αρκεί μόνο μια προσπάθεια όμως για να συνειδητοποιήσουμε πως όλα είναι στο χέρι μας, φτάνει μόνο να το εκμεταλλευτούμε με τον κατάλληλο τρόπο.

Άλλωστε, τίποτα δεν είναι γραφτό αν δεν κάτσουμε εμείς οι ίδιο να το γράψουμε.