Στο άκουσμα αυτής της λέξης, τατουάζ, μας έρχονται στον νου άπειρα σχέδια και σύμβολα, μικρά ή μεγάλα, τα οποία επιλέγει κάποιος να φορέσει στο σώμα του απλώς επειδή του αρέσουν, όπως για παράδειγμα ένα λουλούδι ή ένας ήλιος μέχρι ένας δράκο ή μια ολόκληρη αναπαράσταση σε διάφορα μέρη του σώματος. Κατά καιρούς, λοιπόν, παρατηρούμε στο σώμα των ανθρώπων αυτές τις πινελιές τις οποίες, αν μας ζητούσαν να τις χαρακτηρίσουμε, θα χρησιμοποιούσαμε τις λέξεις “καλλιτεχνικό”, “εντυπωσιακό”, “υπερβολικό”, “περίεργο”.

Εκτός όμως από αυτά τα σχέδια, υπάρχουν κι εκείνα τα λιγότερο εντυπωσιακά και περίεργα, εκείνα που οι άνθρωποι επιλέγουν ν’ αποτυπώσουν πάνω τους αφού βιώσουν την απώλεια ενός αγαπημένου τους προσώπου. Είναι τα λεγόμενα τατουάζ πένθους που μπορεί να δούμε σε διάφορες μορφές, όπως για παράδειγμα ως ένα όνομα, μια ημερομηνία γέννησης ή θανάτου, δύο μικρά φτερά αγγέλου και οποιοδήποτε άλλο σύμβολο θεωρείται πως έχει κάποια σχέση με το συγκεκριμένο πρόσωπο. Και μπορεί ν’ αναρωτηθεί κάποιος: «αφού μας υπενθυμίζουν συνέχεια τον χαμό τον οποίο βιώνουμε, μήπως κάνουν εντονότερο τον πόνο που τον συνοδεύει και δε μας αφήνουν να τον απαλύνουμε και ν’ αποδεχτούμε την απώλεια αυτή;»

Σύμφωνα με ειδικούς όμως, αποτελεί τρόπο διαχείρισης πένθους και μάλιστα αποτελεσματικό. Αρχικά, για τους περισσότερους, θεωρείται φόρος τιμής στον άνθρωπο εκείνον που έχει φύγει, καθώς κι ένας τρόπος να δείξουν την αγάπη που ένιωθαν και συνεχίζουν να νιώθουν για εκείνον. Για άλλους πάλι, αποτελεί ένα είδος σύνδεσης, καθώς κάθε φορά που το κοιτάζουν, λαμβάνουν ένα αίσθημα ασφάλειας κι επιβεβαίωσης πως το άτομο αυτό δεν έχει εξαφανιστεί, πως δεν τους έχει εγκαταλείψει αλλά είναι ακόμη εκεί μαζί τους, να τους συντροφεύει, τόσο στα εύκολα όσο και στα δύσκολα, και μπορούν να το κουβαλούν συνέχεια επάνω τους παίρνοντας δύναμη απ’ αυτό. Ακόμη, για πολλούς ανθρώπους, η επιλογή ενός τέτοιου τατουάζ λειτουργεί ως ένας μηχανισμός που καθιστά τον εκλιπόντα ανεξίτηλο στη μνήμη τους κι εξασφαλίζει πως, όσος καιρός και να περάσει, δε θα ξεχαστεί.

Εκτός όμως από τα τατουάζ που είναι αφιερωμένα στα άτομα που έχουν φύγει, υπάρχουν κι εκείνα που κάποιος επιλέγει να φορέσει μετά από ένα δυσάρεστο γεγονός, με πιο συνηθισμένο ένα ατύχημα που έχει υποστεί. Έτσι, θα έχετε σίγουρα δει μια ημερομηνία που αντιπροσωπεύει την ημέρα του συμβάντος ή μια φράση που να συνδέεται κατά κάποιο τρόπο μ’ αυτό. Για ποιο λόγο όμως μπορεί να θέλει κανείς να θυμάται ένα τέτοιο γεγονός; Όπως επιβεβαιώνουν και διάφορες έρευνες, ο βασικότερος λόγος που κάποιος κάνει μια τέτοια επιλογή είναι γιατί το περιστατικό αυτό λειτούργησε σαν ένα πέρασμα για εκείνον από τον θάνατο στη ζωή, σαν ένα χαστούκι, ένα ξύπνημα, ένας λόγος να αντιληφθεί πόσο τυχερός στάθηκε στη συνθήκη και να εκτιμήσει το δώρο της ζωής που του προσφέρθηκε. Έτσι λοιπόν, κοιτάζοντάς το αντλεί τη δύναμη που χρειάζεται μέσα απ’ αυτό, έτσι ώστε ν’ αναλάβει δράση, να πραγματοποιήσει όλα εκείνα που θέλει, και να ζήσει τη ζωή στο έπακρο εκμεταλλευόμενος την κάθε στιγμή.

Ένα κοινό χαρακτηριστικό που μπορεί να μοιράζονται και τα δύο αυτά είδη δερματοστιξίας είναι πως το άτομο που επιλέγει να τα φορέσει, θέλει να μοιραστεί με τους άλλους την ιστορία που κρύβουν μέσα τους, καθώς αυτό του προκαλεί ένα αίσθημα υπερηφάνειας, είτε για εκείνο το αγαπημένο πρόσωπο που έχασε, είτε για το δυσάρεστο γεγονός που του συνέβη αλλά κατάφερε τελικά, όχι μόνο απλά να επιβιώσει απ’ αυτό, αλλά και να αναγεννηθεί ολοκληρωτικά.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα συναντήσετε κάποιον μ’ ένα τέτοιο τατουάζ, πέρα από το να το θαυμάσετε, δώστε λίγο χρόνο πριν απευθύνετε μια ερώτηση τύπου «τι σημαίνει αυτό για σένα;». Γιατί μπορεί να είναι κάτι βαθιά προσωπικό που να φέρει βούρκωμα στα μάτια και μια αποκάλυψη που μπορεί και να αποτελεί βαθύ μοίρασμα για το άτομο που ρωτάτε. Ένα μοίρασμα που θα κάνει αν κι όποτε αισθανθεί πως θέλει να συμβεί.

 

Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Χαρά Δράκου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου