Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας με διαφορά είναι τα φοιτητικά. Έτσι μας λέγανε όλοι κι έτσι ήτανε και στην πραγματικότητα. Τα φοιτητικά μας χρόνια ήταν τα πιο όμορφα και τα πιο γεμάτα από τόσες πλευρές σε σχέση με όλα όσα έχουμε ζήσει μέχρι στιγμής· με μοναδικό μειονέκτημα το πόσο γρήγορα περάσανε. Ούτε που θα καταλάβεις πόσο γρήγορα θα περάσουνε, μας λέγανε και για άλλη μια φορά είχανε δίκιο: σαν χθες μοιάζει να ήταν η πρώτη μέρα στη σχολή ενώ σε πραγματικό χρόνο κοντοζυγώνει η τελευταία.
Στο μυαλό τριγυρίζουν πολλές σκέψεις κι εικόνες. Απ’ τις πρώτες ψαρωμένες φορές σε αμφιθέατρα γεμάτα αγνώστους, τους καφέδες με παρέες διψήφιων αριθμών μέχρι τα ατελείωτα φαγοπότια που με το ζόρι κατάφερνες να σηκωθείς απ’ το τραπέζι. Μέσα σου ηχούνε γέλια, ολοζώντανοι διάλογοι κι ατάκες που αφήσανε εποχή. Κάποιες παρέες άλλαξαν, κάποιοι άνθρωποι είναι εκεί απ’ την πρώτη μέρα μέχρι και την τελευταία, αλλά όλοι μαζί συνέβαλαν για το τωρινό αποτέλεσμα που τόσο θα σου λείψει. Είναι αυτοί κι οι στιγμές μαζί τους που δώσανε στην πόλη σου έναν άλλο χαρακτήρα ή μεταμόρφωσαν ένα άγνωστο μέρος σε μία αλλιώτικη πατρίδα.
Και κάπου μαζί με τα τόσα όμορφα ήρθε και το τέλος. Ένα τέλος στενάχωρο αλλά και μία ολοκλήρωση ενός μοναδικού κύκλου. Η μελαγχολία κι η πρώιμη νοσταλγία σε έχουν ήδη κατακλύσει και σου προκαλούνε ένα παράξενο μούδιασμα. Δεν είναι όμως αυτός ο σωστός τρόπος να αποχαιρετήσεις ούτε τις στιγμές ούτε τους ανθρώπους που σε συνόδεψαν σε αυτές. Αντ’ αυτού κάνε ό,τι απήλαυσες όλα αυτά τα χρόνια για άλλη μία φορά: γλέντα το!
Τα συστατικά είναι απλά: ένα φοιτητικό δυάρι, μπόλικο ποτό και φυσικά όλοι εσείς! Όλοι εσείς μαζί είστε άλλωστε ο λόγος που κάνατε αυτά τα χρόνια τόσο μοναδικά. Με τις πλάκες, τα αστειάκια της παρέας, τις παιδικές κόντρες, τα πειράγματα και τις καφρίλες. Αυτά όλα λοιπόν αρκούν για το τέλειο αποχαιρετιστήριο πάρτι. Αυτή τη γιορτή που θα ολοκληρώσει και θα επισφραγίσει με τον πιο μοναδικό τρόπο τη μοναδικότητα των προηγούμενων χρόνων.
Ένα πάρτι γεμάτο γέλια και φωνές, γεμάτο ποτό και χορό, γεμάτο από γνώριμα αστεία που δε βαριέσαι ποτέ, γεμάτο με αναμνήσεις που ξεπηδάνε απ’ τα προηγούμενα χρόνια, γεμάτο απ’ τη φοιτητική σου ζωή. Ένα γλέντι αντάξιο των εμπειριών που προσκόμισες αλλά και μία γιορτή ως «ευχαριστώ» για τα όμορφα που ζήσατε.
Η ώρα περασμένη και κάπου σε κάποιο μπαλκόνι το ποτό είναι πλέον λιγοστό κι ο χαμός υπαρκτός. Οι πολλές φωνές σώπασαν κι η ένταση της γιορτής έχει δώσει τη θέση της στην ανάλογη εξάντληση. Ο αέρας φυσάει αφιλόξενα και θέτει το τέλος στην ατελείωτη αυτή μάζωξη· μα μόνο εκεί. Το πάρτι μπορεί να τελείωσε αλλά όχι όλα τα άλλα· οι στιγμές κι οι φίλοι παραμένουν δικοί σου για μια ζωή!
Επιμέλεια Κειμένου Έλενας Αργύρη: Πωλίνα Πανέρη.
Συντάκτης: Έλενα Αργύρη
