Πολλές είναι οι στιγμές που ζήσαμε ή θα έρθουν και είναι γραφτό να μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μας και οι οποίες θα μας κατακλύζουν με έντονα συναισθήματα κάθε φορά που τις ανασύρουμε από το χρονοντούλαπο των αναμνήσεών μας. Άλλες έχουν να κάνουν μόνο με μας κι άλλες συμπεριλαμβάνουν κι άλλους με τους οποίους καλούμαστε να τις μοιραστούμε και να τις βιώσουμε παρέα.

Άλλοτε αυτά τα συναισθήματα είναι γεμάτα χαρά κι ανυπομονησία αφού το περιμέναμε και το είχαμε προγραμματίσει κι άλλες φορές μας πιάνουν εξαπίνης και οι σκέψεις διαδέχονται η μία την άλλη με ταχύτητα φωτός προσπαθώντας να κατανοήσουμε αυτό που μας συμβαίνει και να καταλήξουμε πώς θα διαχειριστούμε τη νέα αυτή κατάσταση που δεν συμπεριλαμβάνει μόνο εμάς. Ένα τεστ που αγοράσαμε από το φαρμακείο δείχνει δυο γραμμές, τα χέρια μας τρέμουν και η ώρα που πρέπει να το μοιραστούμε με τον άμεσα εμπλεκόμενο πλησιάζει. Είμαστε έγκυος.

Όταν το βιολογικό μας ρολόι χτυπήσει και έχουμε βρει εκείνον τον άνθρωπο που ο χρόνος ο οποίος είμαστε μαζί μάς έκανε να θέλουμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω με τη δημιουργία οικογένειας τότε τα συναισθήματα είναι εύφορα. Χαρά, συγκίνηση, ανυπομονησία και πολλή αγάπη κάνουν την εμφάνισή τους στον μέγιστο βαθμό τη στιγμή που το ανακοινώνουμε αφού, τρόπον τινά, ό,τι είχαμε φανταστεί και σχεδιάσει παρέα με τον άνθρωπό μας αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά κυριολεκτικά. Ακόμη κι εκείνα τα συναισθήματα που μας φέρνουν και λίγο τρόμο είναι διαχειρίσιμα αφού σιγά-σιγά όλα θα μπουν σε σειρά κι όλα θα τα οργανώσουμε παρέα με κάποιον που μας έχει δει στα καλύτερά μας αλλά και στα χειρότερά μας και συνειδητά χαίρεται γι’ αυτό που μας συμβαίνει και για τις ευθύνες που θα χρειαστεί να αναλάβουμε σε λίγους μήνες.

Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν τυχαίνει. Συμβαίνει επειδή δυο άνθρωποι δοκιμάστηκαν και απέδειξαν πως αντέχουν. Δεν είναι εύκολο πράγμα η απόφαση να κάνεις οικογένεια σε όποια ηλικία ή οικονομική κατάσταση κι αν είναι κάποιος. Και σε μια τέτοια στιγμή αυτό που είναι το πιο σημαντικό έχει να κάνει με την υγεία μητέρας και εμβρύου αλλά και με την ομαλή έκβαση της εγκυμοσύνης χωρίς επιπλοκές και ρίσκα.

Όταν, όμως, μια εγκυμοσύνη δεν είναι προγραμματισμένη και έρχεται ξαφνικά έχει κι άλλες παραμέτρους που μας τρομάζουν εκτός από τα παραπάνω. Κυρίως μας σοκάρει αφού δεν το περιμέναμε και βασική αιτία γι’ αυτό είναι η ηλικία μας, κυρίως. Είναι πολλές οι ευθύνες που καλούμαστε να αναλάβουμε χωρίς να το έχουμε επιλέξει. Θα πει ψέμματα κάποιος αν δεν παραδεχτεί πως σε μια τέτοια κατάσταση δεν πέρασε από το μυαλό του η έκτρωση. Θα κοροϊδεύει τον εαυτό του αν δεν ομολογήσει την αγωνία που νιώθει για το πώς θα το πάρει το ταίρι του. Και είναι εκείνες οι στιγμές που καλούμαστε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να σκεφτούμε λογικά εκτός από συναισθηματικά για το καλό όλων.

Είναι καταλυτική μια εγκυμοσύνη όταν έρχεται ξαφνικά στην έκβαση μιας σχέσης. Άλλες φορές επισπεύδει διαδικασίες, χωρίς αυτό να σημαίνει γάμο και φέρνει τους άμεσα εμπλεκόμενους πιο κοντά σε πιο γοργούς ρυθμούς. Και είναι και κάποιες φορές που, όσο κι αν μας πονάει, το να γίνουμε σκληροί είναι η μόνη λογική λύση προκειμένου να μην είμαστε υπεύθυνοι για μια δυστυχία που δε θα συμπεριλαμβάνει μόνο εμάς. Βασικό μέλημα και σε αυτές τις περιπτώσεις συνεχίζει να είναι η υγεία μητέρας και εμβρύου όποια κι αν είναι η απόφαση που θα παρθεί από κοινού.

Φυσικά και υπάρχουν πολλές ακόμη αντικειμενικές και υποκειμενικές παράμετροι που θα παίξουν ρόλο στο πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά όπως και να το δούμε και όποια κατάσταση κι αν βιώνουμε είναι απόλυτα σημαντικό να κατανοήσουμε το ό,τι να φέρνεις στον κόσμο έναν νέο άνθρωπο δεν έχει να κάνει με εμάς. Καμιά δικιά μας ματαιοδοξία δε θα πρέπει να μας εμποδίσει ή να μας παροτρύνει να πάρουμε αποφάσεις και φυσικά όποια απόφαση κι αν παρθεί να είναι απόσταγμα ωρίμων και συνειδητών σκέψεων. Η χαρά είναι απείρως πολλαπλάσια της αγωνίας και καλό θα ήταν να μπορούμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας με γνώμονα το παιδί κι όχι εμάς.

Συντάκτης: Σοφία Σοφιανίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου