Έστω μία φορά να δοκιμάσεις ιππασία

Είχα γνωρίσει κάποτε έναν άνθρωπο που λάτρευε τα άλογα. Είχε μάλιστα ένα όνειρο∙ κάποια στιγμή στη ζωή του, όταν πια θα ‘χε μεγαλώσει αρκετά, να φύγει σε κάποιο μέρος ήρεμο και ν’ αποκτήσει ένα ράντσο με αυτά τα υπέροχα πλάσματα. Όχι, δεν είναι παραμύθι αυτό που περιγράφω αλλά ένα πάθος, ένα κρυφό όνειρο, μια επιθυμία που δε μ’ ενδιέφερε πραγματικά να εντρυφήσω στα αίτια που αυτός ο άνθρωπος αποζητούσε κάτι τέτοιο, μέχρι που μια μέρα με πήγε σ’ ένα μέρος για να μου δείξει ό,τι μου περιέγραφε.

Ξέρετε, πολλές φορές δεν μπορείς ούτε να καταλάβεις αλλά ούτε και να ενστερνιστείς τις επιθυμίες του άλλου, γιατί όλα αυτά είναι προσωπικά «θέλω», ένα τόσο ξεκάθαρα υποκειμενικό, στοιχείο που μέχρι να βιώσεις κι ο ίδιος αυτό το συναίσθημα, δεν είναι κάτι που μπορεί ν’ αναλυθεί.

Δεν ξέρω αν είχατε ποτέ την εμπειρία να δείτε από κοντά άλογα, να τα χαϊδέψετε, να μπορέσετε να τα κοιτάξετε στα μάτια και να βιώσετε την ενσυναίσθησή τους, αν ποτέ έτυχε να κάνετε ιππασία -αν και, προσωπική μου γνώμη, στη μία φορά δε θα μπορέσετε να καταλάβετε τα όσα περιγράφω, αλλά και πάλι αξίζει. Δε θα εστιάσω στα οφέλη της ιππασίας για τον ανθρώπινο οργανισμό, που είναι πολλά κι αποδεδειγμένα. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι η θεραπευτική ιππασία, ιδίως στο εξωτερικό, είναι τόσο διαδεδομένη κι εποικοδομητική τόσο για την ψυχολογία των ατόμων με αναπηρία όσο και για την κινητική τους εξέλιξη. Δε θα σταθώ καν στο να αναφέρω ότι δεν είναι ένα άθλημα στο οποίο εύκολα κάποιος μπορεί να εισέλθει και να μείνει για χρόνια, διότι –κακά τα ψέματα– είναι ακριβό και θες χρόνο και χρήμα τόσο για εξοπλισμό, όσο και για το άλογο και τα ταξίδια που θα χρειαστεί να κάνεις, αν θες να ασχοληθείς με το αγωνιστικό κομμάτι.

Για το μόνο που θα σας πω είναι για την εμπειρία μου, όταν μετά την πρώτη μου επίσκεψη, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι δε θα ξαναπήγαινα εκεί. Εργάστηκα εθελοντικά, λοιπόν, στη φροντίδα των αλόγων, κάτι που απαιτεί χρόνο κι όρεξη. Δεν είχα ποτέ κάποιο κατοικίδιο κι ούτε ο Μαξ μπορεί να περιγραφεί αναλόγως, αλλά η σχέση που ανέπτυξα μαζί του ήταν μία απ’ τις σπουδαιότερες γνωριμίες της ζωής μου. Ίσως το γεγονός ότι δουλεύω με παιδιά που δε μιλάνε, συνδέεται κάπως με αυτό που θα πω, αλλά πολλές φορές τα μάτια του μου έλεγαν όσα είχα ανάγκη ν’ ακούσω. Θες γιατί καθόμουν και του μίλαγα για ώρες; Γιατί τον αγκάλιαζα κι έμενα εκεί νιώθοντας πλήρης; Γιατί τον φρόντιζα καλύτερα κι από ‘μένα; Δεν ξέρω να σας πω ειλικρινά. Ξέρω μόνο ότι είχαν τύχει φορές που ήθελα να κλάψω κι η δική του συντροφιά ήταν το πιο καθησυχαστικό χάδι.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να περιγραφεί αυτό το συναίσθημα, αλλά σίγουρα είχα καταλάβει πια γιατί ένας άνθρωπος ήθελε να επιλέξει την απομόνωση και τη συντροφιά αυτών των υπέροχων πλασμάτων. Είχα καταλάβει ότι αν θες πραγματικά να νιώσεις και να σε νιώσουν, οφείλεις να αφιερώσεις χρόνο, υπομονή και να δώσεις χώρο στον άλλο να σ’ εμπιστευτεί. Ίσως όλα αυτά ν’ αναφέρονται σε ένα άλογο, αλλά τελικά οι σχέσεις –με οτιδήποτε συνεπάγεται αυτό– ακολουθούν τους ίδιους κανόνες για να δημιουργηθούν δεσμοί. Ο μικρός πρίγκιπας, πιστεύετε, ήταν τυχαίο που αγάπησε ένα τριαντάφυλλο;

Αν μπείτε στον πειρασμό και ψάξετε, θα δείτε ότι στο εξωτερικό, σ’ ένα νοσοκομείο, κάθε μήνα στον θάλαμο με τις δύσκολες περιπτώσεις ασθενών, τους επισκέπτεται ένα άλογο. Κάθε μήνα, απλά και μόνο για να το χαϊδέψουν, να το δουν, να τους αγγίξει και σε κάποιους, που προφανώς δημιουργείται μια αστραπιαία χημεία, ξαπλώνει και πάνω τους. Κι αυτό γίνεται όχι για κάποια μαγική ευεργετική ιδιότητα φυσικά, αλλά γι’ αυτή την εξέχουσα κι ιδιαίτερη επαφή που αναπτύσσεις μ’ αυτό το ζώο γι’ αυτή την ώρα που το έχεις κοντά σου. Γι’ αυτήν την περίεργη κατανόηση που θα σου δείξει, γι’ αυτή τη στοργή που θα πάρεις, γι’ αυτήν την ανιδιοτελή αγάπη που χρειαζόμαστε όλοι κάποιες στιγμές στη ζωή μας.

Και, ξέρετε, όλα αυτά τα συναισθήματα δεν τα χρειάζονται μόνο οι ευπαθείς ομάδες αλλά κι όλοι οι άνθρωποι. Όταν, λοιπόν, την επόμενη φορά κάτι άσχημο συμβεί στη ζωή σας, ή όταν απλά νιώσετε μόνοι –και μη μου πείτε ότι αυτό συμβαίνει σπάνια–, αδράξτε και τη μέρα και την ευκαιρία και πηγαίνετε να γνωρίσετε την ιππασία. Μια φορά απλώς ωθήστε τον εαυτό σας και κάντε το, για σας, για τον εαυτό σας. Εσείς κι αυτός, πηγαίνετε εκεί κι αυτό που θα σας περιμένει, είμαι σίγουρη ότι δε θα το είχατε φανταστεί.