Η Σαντορίνη είναι ξακουστή για πολλά πράγματα: το ηφαίστειο, τη μαύρη άμμο, την Καλντέρα και το Φηροστεφάνι, μα κυρίως για το ηλιοβασίλεμα που μπορεί ν’ απολαύσει κανείς απ’ την Οία. Πλήθη τουριστών συρρέουν στο ιδανικό σημείο καθημερινά, προκειμένου να γίνουν κι αυτοί μάρτυρες της στιγμής που ο ήλιος βουτά στη θάλασσα.

Την πρώτη φορά που επισκέφτηκα το νησί με την οικογένειά μου, φυσικά στηθήκαμε γύρω στο μισάωρο για να δούμε το διάσημο ηλιοβασίλεμα, αλλά δε μου είχε φανεί πως κρύβει κάτι το ιδιαίτερο. Ήταν όμορφο ως εικόνα, μα δεν καταλάβαινα γιατί γίνεται τόσος ντόρος. Όταν όμως μετά από χρόνια ξαναπήγα στο νησί με τον αγαπημένο μου, μαγεύτηκα κι εγώ απ’ το θέαμα.

Το συμπέρασμα που έβγαλα, λοιπόν, είναι ότι μεγαλύτερη σημασία δεν έχει ο τόπος όταν βλέπεις το ηλιοβασίλεμα, αλλά η παρέα. Γιατί αν είσαι με τον αδερφό σου, οκ, θα δεις γι’ άλλη μια φορά ένα φυσικό φαινόμενο, που συμβαίνει κάθε μέρα ανελλιπώς εδώ και χιλιετίες. Το χειροκρότημα που πέφτει δε, λες κι έγινε κάποιο κατόρθωμα, θα σου φανεί ολίγον τι γελοίο.

Αν όμως είσαι ερωτευμένος, έχεις τη διάθεση που χρειάζεται, η ψυχή σου είναι ήδη πλημμυρισμένη με συναισθήματα κι είσαι κομματάκι επιρρεπής σ’ οτιδήποτε ρομαντικό. Ως γνωστόν το ηλιοβασίλεμα είναι απ’ τις πιο ρομαντικές στιγμές της ημέρας και μόνο μια νύχτα με πανσέληνο μπορεί να το ανταγωνιστεί, άντε και τα πεφταστέρια.

Κοιτάζοντας την αργή, κατηφορική πορεία του ήλιου, έρχεσαι αντιμέτωπος με την ομορφιά και την απεραντοσύνη του σύμπαντος. Ο ουρανός γεμίζει χρώματα διαφόρων αποχρώσεων, που αλλάζουν ανάλογα με το ύψος στο οποίο βρίσκεται η πύρινη σφαίρα και μια γαλήνη απλώνεται, καθώς με αργό ρυθμό η μέρα παραδίδει τη σκυτάλη στη νύχτα.

Θα πάρεις αγκαλιά το ταίρι σου, θα δώσετε ένα από εκείνα τα γεμάτα φιλιά, που σε κάνουν να νιώθεις ότι γίνεστε ένα σώμα και θα μείνετε ενωμένοι, να παρατηρείτε την πορεία του ήλιου και τις αλλαγές που προκαλεί στον ουράνιο θόλο, σαν να είναι το σημαντικότερο γεγονός, σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος σ’ αυτή τη στιγμή και τίποτε άλλο δε συμβαίνει τριγύρω.

Γιατί το ηλιοβασίλεμα έχει την ιδιότητα να χαλαρώνει όποιον το παρατηρεί, να τον κάνει να αισθάνεται κομμάτι της φύσης και ν’ αφήνει όλα τ’ άλλα πίσω του, πολύ μακριά, να φαντάζουν μικρά κι ασήμαντα. Αρκεί να το κοιτάζει με αφοσίωση και προσήλωση.

Γι’ αυτό μόνο όταν το κοιτά κάποιος ερωτευμένος αγκαλιά με το σύντροφό του, μόνο τότε μπορεί να το απολαύσει στην ολότητά του και ν’ αντιληφθεί πως όλα είναι απλά κι όμορφα. Μ’ έναν περίεργο τρόπο, φαίνεται πως έχει εξουσία πάνω μας και μας κάνει να νιώθουμε πλήρεις μέσα στον έρωτά μας.

Μα δε χρειάζεται να φτάσει κανείς σε μέρη μακρινά για να τα καταφέρει. Απ’ όπου κι αν βλέπεις το ηλιοβασίλεμα είναι όμορφο, αν το βλέπεις μ’ αυτόν που αγαπάς. Ακόμη κι αν το κοιτάζεις μέσα απ’ το στενό παράθυρο μιας πολυκατοικίας στο κέντρο της πόλης, ανάμεσα απ’ τις κεραίες που ορθώνονται στις ταράτσες ή μέσα απ’ το αυτοκίνητο, κολλημένος στην κίνηση.

Διαφορετικά και σε σουίτα με πισίνα στη Σαντορίνη να βρεθείς ή σε βαρκάδα με γόνδολα στη Βενετία, θα το δεις, μα δε θα τ’ απολαύσεις το ίδιο. Γιατί η αγάπη μπορεί να τα κάνει όλα ομορφότερα. Η αίσθηση του χεριού σου μέσα στο χέρι αυτού που αγαπάς, φτάνει για να ομορφύνει καθετί και να μετατρέψει οτιδήποτε όμορφο σε μαγευτικό.

Συντάκτης: Μαρία Βαή
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου