Στα backstage του πρώτου ραντεβού

Το δωμάτιο μοιάζει με βομβαρδισμένο τοπίο. Στοίβες από ρούχα πεταμένα στο κρεβάτι. Παπούτσια που ψάχνουν να βρουν το ταίρι τους σκορπισμένα στο πάτωμα. Σου μιλάνε όλα μαζί και θέλουν κάτι να δηλώσουν. Το τικ-τακ του ρολογιού έρχεται για να βοηθήσει. Ναι, καλά κατάλαβες! Ήρθε η ώρα για το πρώτο ραντεβού. Η ώρα που επικρατεί το απόλυτο χάος.

«Τι να φορέσω; Δεν έχω τι να βάλω.» Οι στοίβες από τα ρούχα γελάνε μαζί σου. «Ορίστε, το ωραίο μακό μπλουζάκι που σου πηγαίνει γάντι», λέει μια φωνή. «Όχι, όχι. Αυτό το είχα βάλει πρόσφατα. Μα που είναι αυτό το μαύρο πουκάμισο;» Τώρα γελάει μαζί με τα ρούχα και η σιδερώστρα. Ο χρόνος πιέζει, ενώ από την αφηρημάδα σου ξέχασες να ανάψεις το θερμοσίφωνο για να κάνεις μπάνιο. Η απελπισία και η ακαταστασία βαράνε κόκκινο. Από πού να αρχίσεις; Μα φυσικά από την αρχή.

Όλα ξεκίνησαν από εκείνο το ρημάδι το μήνυμα που αρνιόσουν πεισματικά να στείλεις. Η παρέα σε σιγόνταρε όσο μπορούσε με γέλια και πειράγματα. Μήνυμα εστάλη! Περίμενες με αγωνία στην αναμονή της απάντησης λες και περίμενες  στην αναμονή του οδοντιατρείου για το σφράγισμα. Το κινητό χτυπά. Απάντησε. Τα μάτια σου γουρλώνουν μέχρι να το ανοίξεις και να το διαβάσεις. Η παρέα συνεχίζει να κοροϊδεύει με επιφωνήματα. Αποστολή εξετελέσθη! Δέχτηκε. Δεν προλαβαίνεις καν να πανηγυρίσεις το γκολ, σκέφτεσαι αμέσως το επόμενο σύστημα. «Πού να πάμε; Να περάσω να την πάρω ή να δώσουμε ραντεβού έξω; Να πάμε για καφέ, ποτό ή φαγητό;»

Στοπ! Συγκεντρώσου, πρέπει να μπεις επιτέλους για μπάνιο. Το ξέχασες; Με μια αστραπιαία κίνηση έχεις ξεφορτωθεί όλα τα ρούχα από πάνω σου. Ρίχνεις και μια κλεφτή ματιά στον καθρέφτη πριν μπεις στην μπανιέρα. Το νερό ξεκινά να πέφτει πάνω σου κι εσύ τρίβεσαι λες έχεις λέπια. Πρώτο ραντεβού είπαμε, όχι πρώτο μπάνιο. Κλείνεις τα μάτια και ξεκινάς τους φανταστικούς διαλόγους. «Θα της μιλήσω για ‘μένα και τα όνειρά μου. Σιγά μην την ενδιαφέρει. Μήπως να ξεκινήσω τη συζήτηση περί ανέμων και υδάτων;»

Φτιάχνεις πρόγραμμα για κάθε κίνησή σου. «Θα της ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου και στο μαγαζί θα της τραβήξω την καρέκλα για να καθίσει.» Επί τη ευκαιρία, ρίχνεις κι ένα μίνι βίντεο κλιπ από ένα τραγούδι πριν κλείσεις το νερό και εννοείται πως έχεις ξεχάσει τι προγραμμάτιζες πριν. «Το μαύρο πουκάμισο τελικά το βρήκα; Τελικά ταιριάζουν αυτά που φοράω; Μήπως να ξαναντυθώ;» Όοοοχι! Ας ελπίσουμε ότι η τύχη βοήθησε και είμαστε έτοιμοι. Λίγα ψεκάσματα από άρωμα γοητείας και φύγαμε.

Λίγη ώρα αργότερα είσαι κάτω απ’ το σπίτι της. Μπράβο ρε θηρίο, πρόλαβες. Τη βλέπεις να πλησιάζει και οι παλμοί αρχίζουν να πληθύνονται. Πόσο όμορφη είναι… Μη! Μη την αγγίξεις. Συγκεντρώσου. Στη διαδρομή σκέφτεσαι γιατί δε μιλάει. Τι να σκέφτεται, γιατί δε με κοιτάζει; Μάλλον θέλει λίγο χρόνο. Φτάσατε! Την πιάνεις αλά μπρατσέτα και περπατάτε με ύφος λες και πηγαίνετε στα όσκαρ. Κάθεστε αντικριστά στο τραπέζι, έχει σημασία να την κοιτάς ευθεία στα μάτια. Έρχεται ο σερβιτόρος και από το άγχος σου μπερδεύεσαι και τα κάνεις μαντάρα.

Επιτέλους μια αστεία στιγμή για να σπάσει ο πάγος. «Και τώρα; Τι λέμε τώρα; Καλά τα λέγαμε τόσες μέρες αλλά τώρα κόμπλαρα.» Και ως δια μαγείας η έλξη κάνει τη δουλειά της και επανέρχεστε στα φυσιολογικά σας. Η συζήτηση κυλά ωραία και βλέπεις το χαμόγελο να μη φεύγει απ’ τα χείλη της. Η ενοχλητική φωνή ακούγεται και πάλι. «Πες της να πάτε σπίτι. Όχι, είναι πρώτο ραντεβού, ίσως το παρεξηγήσει.» Τελικά, η ισορροπία έρχεται και της προτείνεις να πάτε μια βόλτα κάπου πιο ήσυχα. Ουφ! Πολύ άγχος. Θεά τύχη βάλε και πάλι το χέρι σου.

Λίγο αργότερα κάνετε έναν ρομαντικό περίπατο στην παραλία. Το κύμα σκάει τρυφερά στα πόδια σας ενώ τα αστέρια σας κρατούν συντροφιά. Η σιωπή είναι παρούσα, το ίδιο και η φωνή του Γιάννη που σε ρωτάει αν πήρες προφυλακτικά. Φύγε Γιάννη! Σκέφτεσαι πόσο πολύ θέλεις να τη φιλήσεις. Το ίδιο κι εκείνη. «Πρέπει; Είναι η κατάλληλη στιγμή;» Σταματάς απότομα, την κοιτάς στα μάτια και ενώνεις τα χείλη σου με τα δικά της. Μαγική η στιγμή του πρώτου φιλιού. Λες, έσπασα τον κανόνα του πρώτου ραντεβού. Αχ και να’ ξερες ότι δεν υπάρχουν κανόνες.

Ικανοποιημένοι και οι δύο έχετε πάρει τον δρόμο για τον γυρισμό. «Τα κατάφερα!» λες από μέσα σου. Λίγο έμεινε και με ένα καλό φινάλε έχουμε πάρει τη νίκη. Φτάνετε κοντά στην πόρτα του σπιτιού, τη συνοδεύεις. Είναι η τελευταία σου σκέψη να ανεβείτε πάνω. Θέλεις, μα διστάζεις. Ίσως είναι τολμηρή κίνηση. Το άγχος φαίνεται στο πρόσωπό και των δυο, αλλά σε βοηθάει να φύγει. Πλησιάζει κοντά σου και σε φιλάει.

«Θέλεις να ανέβεις πάνω;» ή «Πέρασα πολύ ωραία, ελπίζω να το επαναλάβουμε μια άλλη φορά;» Ό,τι κι σου πει δεν έχει σημασία. Αυτό είναι κάτι που θα το αποφασίσετε εκείνη τη στιγμή. Δεν υπάρχει σχέδιο για να ακολουθήσεις στο πρώτο ραντεβού. Δεν υπάρχουν κανόνες, πρέπει και μη. Ό,τι και να προαποφασίσεις, στο τέλος θα βγει αυτό που πραγματικά θες.

Σημασία δεν έχει το πώς άρχισε ή το πώς τελείωσε, αλλά η διαδικασία και ο γλυκός πανικός που κάνει κάθε πρώτο ραντεβού τόσο ίδιο και συνάμα τόσο ξεχωριστό. Ραντεβουδιαστείτε!