Ρωτάμε όταν ξέρουμε πως η απάντηση θα μας αρέσει

Έχεις ένα δίλημμα, βρίσκεσαι σε μια θέση δύσκολη, ζόρικη, μεταβατική. Τα έβαλες κάτω για να δεις τι πρέπει να κάνεις, πού πρέπει να πας στη συνέχεια, αλλά μάταια. Έφτιαξες μέχρι μια από εκείνες τις λίστες με τα υπέρ και τα κατά της κάθε εναλλακτικής, όμως άκρη δε βρήκες. Έτσι ζητάς τη βοήθεια του κοινού για να σε συνδράμει σ’ αυτή σου την απόφαση.

Όσο όμως κι αν νομίζεις ότι ένα τρίτο πρόσωπο θα σου φανεί χρήσιμο για να διαλέξεις τελικά την κατεύθυνση που θα πάρεις στο σταυροδρόμι που βρίσκεσαι, εσύ είσαι πάλι αυτός που κατά βάθος θα κάνει την επιλογή. Γιατί έστω κι ασυνείδητα, πάντα θα ζητάμε πιο εύκολα τη συμβουλή εκείνου που ξέρουμε πάνω-κάτω ποια θα είναι η απάντησή του κι είναι αυτή που μας βολεύει και μας αρέσει περισσότερο.

Ξέρω ότι πάντα ξεκινάς με καλή πίστη ζητώντας από κάποιον να σε συμβουλέψει. Είναι άλλωστε ένας άνθρωπος που σέβεσαι κι εκτιμάς την άποψή του, γι΄ αυτό και προστρέχεις σε εκείνον σ΄ αυτή την μπερδεμένη σου φάση. Θέλεις όσο τίποτε άλλο να ακούσεις τη δίκη του οπτική στο πρόβλημα που σε βασανίζει. Να δεις με ένα άλλο μάτι το όλο θέμα και να μπορέσεις επιτέλους να βρεις τη λύση που αναζητάς. Παρ’ όλα αυτά ό,τι και αν είναι αυτό που έχει προκύψει στη ζωή σου, πάντα βαθιά μέσα σου θα έχεις μια προτίμηση στο ένα ή το άλλο υποθετικό σενάριο.

Είναι σχεδόν αδύνατο να στέκονται μπροστά σου δύο τελείως διαφορετικά πράγματα κι εσένα η καρδιά σου να μη χτυπάει για το ένα απ’ αυτά έστω και λίγο γρηγορότερα. Δεν είναι δυνατόν να έχεις κόψει και τη λογική και το συναίσθημά σου στη μέση και να έχεις δώσει από πενήντα τοις εκατό στο καθένα.

Πάντα θα υπάρχει αυτό που εύχεσαι όταν γυρίζει το νόμισμα στον αέρα. Η καρδιά σου έχει λοιπόν διαλέξει εκείνο που επιθυμεί, αλλά το μυαλό σου έχει έρθει για να σου βάλει εμπόδια, να σε γεμίσει δεύτερες σκέψεις κι αμφιβολίες γι’ αυτό που πρόκειται να κάνεις.

Αυτή είναι λοιπόν η στιγμή που αρχίζεις να μπερδεύεσαι κι αναζητάς τη συμβουλή του άλλου. Ζητάς να μάθεις τι είναι αυτό που σκέφτεται, τι πιστεύει, τι θεωρεί σωστό και τι λάθος. Εκείνο όμως που διακαώς επιθυμείς είναι να βρεις κάποιον που θα συμφωνήσει μαζί σου. Να σου πει ότι έχεις δίκιο, να σου δώσει την ώθηση που χρειάζεσαι για να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά για κάποιον λόγο φοβάσαι. Ρωτάς με την ελπίδα ότι η απάντηση που θα λάβεις θα είναι ίδια με αυτή που έχεις ήδη κρυφά προτιμήσει.

Για τον λόγο αυτό, όταν θες να του στείλεις μήνυμα ρωτάς εκείνη τη φίλη που λέει άφοβα τι αισθάνεται κι ας φάει και χυλόπιτα. Όταν σκέφτεσαι να αλλάξεις δουλειά, το συζητάς με εκείνον το συνάδελφο, που έχει ήδη αρχίσει να στέλνει αλλού βιογραφικά. Ή αν έχεις σκοπό να μετακομίσεις, το ανακοινώνεις πρώτα σ’ αυτόν που έχει αλλάξει τόσες διευθύνσεις όσες και πουκάμισα.

Γιατί στην τελική η συμβουλή είναι ένα δώρο που μας κάνει κάποιος ώστε να μας βοηθήσει και να κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη κι είναι αμφίβολο αν θα μας αρέσει ή όχι. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι οι άνθρωποι που ξέρεις ότι μαζί τους δε θα χρειαστείς ποτέ την κάρτα αλλαγής.