Αν σκεφτόμασταν όλοι το ίδιο θα βαριόμασταν ή θα χαιρόμασταν;

Σου έχει τύχει κι εσένα; Ξεκινάς να μιλάς· ξαφνικά γίνεται μια παύση. Ο συνομιλητής σου συμπληρώνει μαγικά το κενό που άφησες. Πως έγινε αυτό; Ήταν μέσα στο μυαλό σου; Γίνεται τώρα και νοητική παρακολούθηση; Ξαφνιάζεσαι ευχάριστα. Αλλά υπάρχει και η αυτή η τρομαχτική αίσθηση ότι εκεί έξω υπάρχει ένας μεγάλος αδερφός που παραφυλάει στωικά κι επεμβαίνει μια ανύποπτη στιγμή για να σε ξαφνιάσει ευχάριστα· ή μήπως όχι; Η μήπως σημαίνει ότι επικοινωνείτε μαζί τόσο καλά και συντονίζεστε πνευματικά σε ανώτερο επίπεδο;

Όποια κι αν είναι η ερμηνεία του αλλόκοτου αυτού φαινομένου, ένα είναι σίγουρο: Δεν περνά απαρατήρητη κι επηρεάζει την ποιότητα της σχέσης με το συνομιλητή σου. Σε όσα περισσότερα σημεία της συζήτησης, ο ένας συμπληρώνει τη σκέψη του άλλου, τόσο κυλά αβίαστα κι η συνομιλία και δημιουργείται συνεπώς ένα ζεστό κλίμα μεταξύ σας.

Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλα τα είδη των σχέσεων (φιλικές, οικογενειακές, ερωτικές, επαγγελματικές). Στο πλαίσιο της οικογένειας , μπορεί να γίνει πιο εύκολα αντιληπτό καθώς οι σχέσεις ειδικά γονέων-παιδιών βασίζονται και σε γονιδιακά-κληρονομικά χαρακτηριστικά. Οπότε, είναι πιο φυσικό να υπάρχει ομοιότητα στον τρόπο σκέψης. Στις δε ερωτικές σχέσεις, το γεγονός ότι υπάρχει ταύτιση σκέψεων κι απόψεων αποτελεί ιδιαίτερο κριτήριο επιτυχίας της σχέσης. Οδηγεί σε απογείωση των συναισθημάτων και προσδίδει στη σχέση ένα μοναδικό χαρακτήρα. Είναι όμως από μόνο του ικανό να διατηρήσει μια σχέση για μεγάλο χρονικό διάστημα ή μήπως χρειάζεται να συμπληρωθούν κι άλλα κομμάτια στο παζλ ώστε ν’ απολαμβάνουν εξίσου και τα δύο μέλη τις εμπειρίες που βιώνουν στα πλαίσια της σχέσης;

Τι θα γινόταν αν έλειπε αυτό το ιδιαίτερο γνώρισμα κατά την επικοινωνία των ανθρώπων σε όλα τα πλαίσια των σχέσεων; Θα τις έκανε μήπως πιο επιφανειακές; Θα αφαιρούσε λίγο από τη μαγεία και γοητεία τους; Ή μήπως όχι; Τι εξασφαλίζει τελικά τη βιωσιμότητα μιας σχέσης ή την αυθεντικότητα μιας επικοινωνίας; Ο κοινός τρόπος σκέψης, τα κοινά βιώματα ή η θέληση να δουλέψουν και οι δύο για τη βελτίωσή της κάνοντας αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς;

Γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, έχει τη δική του προσωπικότητα και το δικό του προσωπικό τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας. Δεν αρκεί μόνο να υπάρχει σύμπνοια στον τρόπο σκέψης αλλά κι επιθυμία γι’ αυτό-βελτίωση ώστε ο καθένας να δουλέψει εξίσου για το καλό της σχέσης. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή για την αρμονία στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Όλα εξαρτώνται από τα βιώματα που κουβαλάει ο καθένας από την πρώιμη οικογενειακή του ιστορία και από το πόσο τα έχει δουλέψει ώστε να μην αποτελέσουν εμπόδια προς την πνευματική του εξέλιξη και την μακροβιότητα της σχέσης του.

Όταν λοιπόν βρεθεί στο δρόμο σου ένας άνθρωπος με παρόμοια χαρακτηριστικά, να γιορτάσεις αυτό το γεγονός με τιμές και με σημαίες. Να μη σκεφτείς ούτε στιγμή να τον προσπεράσεις. Τα συναισθήματα που θα βιώνεις κάθε στιγμή μαζί του, θα είναι αυθεντικά και θα σου επιτρέπουν να είσαι ο εαυτός σου 100%, χωρίς επιπλέον φτιασίδια και χωρίς να χρειάζεται να προσποιείσαι για να γίνεσαι αρεστός από τον άλλο. Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα από αυτό, το να σ’ αγαπούν σε μια σχέση γι’ αυτό που είσαι και όχι γι’ αυτό που θα θέλανε οι άλλοι να είσαι, ώστε να εξυπηρετείς τα συμφέροντά τους. Όλ’ αυτά βέβαια, μην ξεχνάμε, καλό θα ήταν να έχουν ως σημείο εκκίνησης την αγάπη προς τον εαυτόν μας, πάνω απ’ όλα. Γιατί αν εμείς οι ίδιοι πρώτοι δεν αποδεχτούμε όλες μας τις πλευρές, τις αρετές και τις αδυναμίες μας, τότε πώς περιμένουμε να το κάνουν κι οι άλλοι;

Επομένως, εάν τύχει να συναντήσουμε ανθρώπους με τους οποίους μπορούμε να επικοινωνούμε με ένα νεύμα μόνο ή με τη γλώσσα του σώματος, χωρίς να εκφραζόμαστε καν με λέξεις, θα μας είναι και πιο εύκολο να αναγνωρίσουμε το πόσο σημαντικό είναι για τη ζωή μας το να καλλιεργούμε υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις. Χαρακτηριστικό γνώρισμα των οποίων είναι η αποδοχή του άλλου ως μια μοναδικά ξεχωριστή προσωπικότητα, η αλληλοκατανόηση, η ειλικρινής επικοινωνία, η ενεργητική ακρόαση , η επιθυμία για αυτό-βελτίωση κτλ.

Καθώς ένα χελιδόνι από μόνο του μπορεί να φέρει την άνοιξη, αλλά ακόμη καλύτερα αν συναντηθούν περισσότερα από ένα, ας αναλογιστούμε τότε λίγο την πολλαπλασιαστική δύναμη που φέρνει η ένωσή τους στην έλευση μιας εποχής, στη προκειμένη περίπτωση. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στις σχέσεις των ανθρώπων. Όταν επικρατεί συνεργατικό κι ομαδικό κλίμα κι επίσης αβίαστη διάθεση επικοινωνίας, ανθίζουν κι ευημερούν.