Για πολλούς η φιλία είναι μία λέξη ιερή, που βρίσκεται στα υψηλότερα σκαλιά της ιεραρχίας, σχεδόν δίπλα στην οικογένεια. Φιλίες που μετρούν χρόνια ολόκληρα μας κάνουν υπερήφανους, καθώς αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.

Μια φιλία είναι πολύ εύκολο να προκύψει, αλλά εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθεί. Ακούμε για φίλους που γνωρίστηκαν στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο και πλέον ο καθένας τους έχει από δυο παιδιά. Τίποτα, όμως, δεν έχει αλλάξει στη μεταξύ τους σχέση. Όποτε το θελήσουν, έχουν ο ένας τον άλλο δίπλα του. Πώς στο καλό τα καταφέρνουν;

Μια φιλία μοιάζει πολύ με μια ερωτική σχέση. Αν εξαιρέσουμε το σεξουαλικό κομμάτι, ο κολλητός μας, όπως κι ο σύντροφός μας, είναι ο δικός μας άνθρωπος, το αποκούμπι μας σε κάθε τρικυμία κι η παλάμη που θα κολλήσουμε με δύναμη πάνω στη δική μας σε κάθε επιτυχία. Είναι το γέλιο μας σε κάθε χαζομάρα που θα κάνουμε κι η αγκαλιά που όλοι μας, κάποια στιγμή, χρειαζόμαστε για να πάρουμε δύναμη.

Πολλές φιλίες, όπως ακριβώς και σχέσεις, περνούν κατά διαστήματα απ’ τη ζωή μας. Άλλες γίνονται κολλητές και κάποιες άλλες, οι λεγόμενες λυκοφιλίες, μας μαθαίνουν πως δε γίνεται να ταιριάζουμε με όλους, ειδάλλως δε θα ‘χαμε προσωπικότητα.

Οι κολλητές φιλίες είναι όμορφες. Αντιμετωπίζονται ως άξιες θαυμασμού αλλά και φθόνου. Κινούν τις υποψίες και το ενδιαφέρον μίζερων συναισθηματικά ανθρώπων που με το έτσι θέλω βάλλονται να διαπιστώσουν πόσο γερά είναι τα θεμέλιά τους.

Το να μπαίνεις ανάμεσα σε μια φιλία είναι το ίδιο με το να προσπαθείς να διαλύσεις μια ερωτική σχέση. Το λεγόμενο «τρίτο πρόσωπο» δεν αφορά μόνο ζευγάρια αλλά και κολλητούς φίλους. Η ζήλια καιροφυλακτεί και ψάχνει την κατάλληλη στιγμή για να δράσει. Φωλιάζει στην ψυχή, όπως το σκουλήκι τρυπώνει μέσα στο μήλο και το κάνει να σαπίσει. Σάπιες ψυχές, λοιπόν, ψάχνουν τρόπο να γεμίσουν το κενό που άφησε το σκουλήκι-ζήλια, τις περισσότερες φορές με αθέμιτα μέσα. Βάζουν στο στόχαστρο τη φιλία και πετούν τα βέλη τους, μέχρι να την δουν να κείτεται πληγωμένη.

Το τρίτο πρόσωπο σε μια φιλία παρουσιάζεται πάντοτε κάνοντας, απ’ την αρχή, φασαρία. Σε παινεύει, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, και κάνει τα πάντα για να ‘ναι μαζί σου. Δεν ξεχνά να σου κλαίγεται συνεχώς για τη δική του ανούσια ζωή κι αυτή, ίσως, να ‘ναι η μοναδική αλήθεια που θ’ ακούσεις απ’ το στόμα του. Έχει ένα σωρό προτάσεις, όμως κανέναν για να τις κάνει πράξη. Εσύ δεν μπορείς να επιτρέψεις μια τέτοια αδικία κι έτσι καταλήγεις να περνάς καθημερινά αρκετές ώρες μαζί του, πότε στο σινεμά, πότε για ποτό και πότε σε συναυλίες με διπλές προσκλήσεις, μόνο για ‘σας.

Το κολλητάρι σου σε ψάχνει με το κιάλι, όμως εσύ είσαι πεπεισμένος ότι θα καταλάβει. Το τρίτο πρόσωπο, εκμεταλλευόμενο την κατάσταση, αρχίζει να τρυπώνει ακόμη πιο βαθιά στη ζωή σου και μάλιστα έχει άποψη για όλα. Για τον τρόπο που σου μίλησε στο τηλέφωνο το ταίρι σου, για τη χαμηλά αμειβόμενη απασχόληση που δε σου αξίζει, αλλά, κυρίως, για την αδερφή ψυχή σου και τη μεταξύ σας σχέση. Τα υπονοούμενα δίνουν και παίρνουν και ξαφνικά βρίσκεσαι στη μέση, χωρίς να ξέρεις τι να κάνεις. Απ’ τη μία, η μέχρι τώρα ζωή σου κι απ’ την άλλη, ένας ολοκαίνουργιος δρόμος ν’ ανοίγεται και το τρίτο πρόσωπο να σου τείνει το χέρι. Τι να επιλέξεις;

Πολλοί είναι εκείνοι που σαγηνεύονται απ’ το καινούργιο και δε διστάζουν να τινάξουν στον αέρα όλα τα παλιά για χάρη του. Εκεί είναι, όμως, που θα φανεί πόσο γερή είναι η φιλία που έχετε με τον κολλητάρι σου. Διότι, αν ο δισταγμός σου μόλις και μετά βίας φαίνεται, τότε πάει να πει ότι η συγκεκριμένη φιλία είχε τελειώσει προ πολλού και το τρίτο πρόσωπο αποτέλεσε μονάχα την αφορμή για να το διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι.

Οι αληθινές φιλίες δεν έχουν να φοβούνται τρίτα πρόσωπα. Μπορεί κατά καιρούς να δοκιμάζονται, όμως τελικά διατηρούνται και κάθε φορά γίνονται πιο δυνατές.

Συντάκτης: Mαριλένα Χρονοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη