Αγαπημένη μου.

Μου είπες χτες ότι έχεις παράπονα από μένα. Μου είπες ότι σ’ ενοχλούν διάφορα πράγματα κι ότι δεν είμαι εντάξει απέναντί σου. Με στεναχώρησες. Θέλω λοιπόν με αφορμή αυτά τα λόγια σου, να με αφήσεις να σου εξηγήσω.

Άκου λοιπόν. Κοίταξε να δεις. Σε γενικές γραμμές είμαι εντάξει. Έτσι θέλω, τουλάχιστον, να πιστεύω. Κι εσύ από την πλευρά σου, εντάξει λες ότι είσαι. Τουλάχιστον, το νομίζεις. Κι αφού το νομίζεις, θες κι από μένα να είμαι εντάξει. Εντάξει, λογικό να το θες, γιατί θέλεις να είναι εντάξει ο άνθρωπος που ‘χεις δίπλα σου. Κι εγώ θα το ήθελα αυτό.

Εγώ σου είπα ότι πιστεύω ότι είμαι εντάξει. Εσύ όμως, θεωρείς ότι δεν είμαι. Θέλω να σε πείσω ότι είμαι εντάξει, αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Κι αυτό γιατί εσύ πιστεύεις, ότι μόνο εσύ από εμάς τους δύο, είσαι εντάξει. Είναι η γνώμη σου, εντάξει. Όμως η γνώμη σου, το ότι δηλαδή είσαι εντάξει κι εγώ δεν είμαι, είναι κάτι άλλο από αυτό που νομίζω εγώ ότι πρέπει να είναι. Αλλά εντάξει. Μη σε μπερδέψω. Ας το πάρουμε αλλιώς καλύτερα.

Όταν είσαι εντάξει, μάλλον καλύτερα, όταν έχεις την εντύπωση ότι είσαι, θεωρείς ότι κι ο άλλος πρέπει να συμφωνεί με τη δική σου άποψη, για το πώς είναι να είσαι εντάξει. Όμως πρόσεξε. Όταν το «εντάξει» του άλλου είναι διαφορετικό από το δικό σου «εντάξει», τότε προκύπτει το εξής πρόβλημα: Κάποιος απ τους δύο μας δεν είναι εντάξει.

Αυτό βέβαια να σου πω, πως είναι σχετικό. Γιατί πάντα πιστεύουμε ότι εμείς μόνο είμαστε σωστοί κι εντάξει, για τον λόγο ότι λειτουργούμε εγωιστικά κι υπό το δικό μας φίλτρο. Αλλά, για σκέψου το ενδεχόμενο ότι τελικά, μπορεί να συμβαίνει και το άλλο, το σχεδόν ανήκουστο. Κι αυτό θα είναι, ότι τελικά, κανένας απ’ τους δυο μας δεν είναι εντάξει κι ίσως να βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που κι οι δύο κάνουμε λάθος. Αλλά ποιος είναι αυτός που θα μας το πει αυτό; Μήπως κι αυτός δεν είναι εντάξει κι έχει λάθος γνώμη για το τι είναι εντάξει τελικά;

Γι’ αυτό αγάπη μου, για να το ξεκαθαρίσουμε, θα σου πω ένα τελευταίο πράγμα. Με τον τρόπο μας κι οι δύο εντάξει είμαστε. Άρα είμαι κι εγώ εντάξει. Κι είμαι εντάξει, γιατί κανείς απ’ τους δυο μας δεν μπορεί να δώσει μια απάντηση για το τι είναι εντάξει και τι δεν είναι. Γι’ αυτό δε θα ‘θελα να μου ξαναπείς ότι δεν είμαι εντάξει. Να πώς να στο πω, γιατί δε θα ήταν σωστό, άρα κι εντάξει. Εντάξει;

ΥΓ: Να με συγχωρείς αν σε κούρασα, αλλά θέλω να είμαστε εντάξει. Σ’ αγαπώ.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Παναγιώτης Λαμπρίδης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου