Σάββατο πρωί ξυπνάς και τίποτα δεν είναι το ίδιο. Εσύ δεν είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος, στο στόμα σου έχεις ακόμη τη γεύση του τελευταίου σου τσιγάρου∙ ναι, αυτό που κάπνισες στις 5 τα χαράματα που δεν έλεγαν πάλι να κλείσουν τα μάτια σου. Δε θες να δεις κανέναν. Κρατάς τον ήλιο και το φως του μακριά σου.

Προτιμάς τα σκοτάδια σου, το κρεβάτι σου, τη σιωπή. Αυτή την ίδια σιωπή που γίνεται εκκωφαντική μέσα στο κεφάλι σου, όπου χιλιάδες σκέψεις παλεύουν. Μάντεψε, πάντα κυριαρχούν οι «μαύρες». Κάθε προσπάθεια όμορφης κι αισιόδοξης σκέψης καταρρίπτεται αμέσως. Το κεφάλι σου έχει έναν μαγικό τρόπο να εξαφανίζει όλα τα καλά τον τελευταίο καιρό. Τι σου συμβαίνει;

Κλείνεσαι στο σπίτι όλο το Σαββατοκύριακο. Μοιράζεις τον χρόνο σου ανάμεσα στο κλάμα και σε αυτό το αφόρητο βάρος που νιώθεις στο στήθος. Όταν δεν υπάρχει το ένα, υπάρχει ανεξήγητα το άλλο. Σταθερός σου φίλος το τσιγάρο σου, θαρρείς και η καύτρα καίει τις σκέψεις σου και σε αφήνει να ηρεμήσεις στιγμιαία.

Δευτέρα ξημέρωσε και τίποτα δεν έχει αλλάξει, μακάρι να μπορούσες να μείνεις για πάντα κάτω από την κουβέρτα σου, εκεί είναι ήσυχα. Σέρνεσαι στη δουλειά σου στην πιο ατημέλητη εκδοχή σου μιας και το να περιποιείσαι τον εαυτό σου είναι το τελευταίο που σε απασχολεί. Εσύ που κάποτε το θεωρούσες απαράδεκτο να πας στο γραφείο σε τέτοια χάλια, τώρα έχει γίνει καθημερινότητα. Τι σου συμβαίνει;

Τρέφεσαι από χόμπι, κοιμάσαι λίγο, καπνίζεις και σκέφτεσαι. Παντού φταις. Όλα τα σφάλματα είναι δικά σου. Πράγματα που θα μπορούσες να έχεις πράξει διαφορετικά και καταστάσεις τις οποίες με μεγάλη άνεση θα μπορούσες να έχεις αποφύγει

Η εβδομάδα σου κυλάει στο ίδιο μοτίβο, οι σκέψεις σε καταπίνουν αχόρταγα. Κάπου εκεί βλέπεις το τέλος λυτρωτικό. Νομίζεις έτσι θα απαλλαγείς από όλα, θα φύγεις μακριά από όλους κι όλα, δε θα υπάρχεις και κυρίως δε θα σκέφτεσαι. Ναι, κυρίως αυτό, αυτό είναι το χειρότερο, αυτά που γυρνάνε διαρκώς στο κεφάλι σου κατάφεραν να σε γονατίσουν, έτσι νομίζεις.

Κι όμως, όταν νιώσεις πως πιάνεις πάτο θα εκπλαγείς απ’ τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου. Σήκωσε τα μανίκια και δείξε τη μαγκιά σου. Εσύ κουβαλούσες πάντα τόση δύναμη μέσα σου, δεν μπορούσε τίποτα και κανείς να σε ρίξει και τώρα κοίτα που ρίχνεις μόνος σου τον εαυτό σου όλο και πιο κάτω.

Ζήτα βοήθεια, ένα ειδικός θα σε καθοδηγήσει σωστά. Θα σε βοηθήσει να ξεκλειδώσεις την ψυχή σου, να βρεις αυτό που σε χαλάει και σου στερεί τον αέρα στα πνευμόνια σου. Θα το αρπάξεις απ’ τα μαλλιά και θα το πετάξεις μακριά σου. Μάντεψε, θα χαμογελάσεις ξανά. Γιατί η ζωή είναι όμορφη κι αξίζει να τη ζεις όπως εσύ γουστάρεις μέχρι το τέλος.

Συντάκτης: Κατερίνα Πατήρα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη