Αλισβερίσι χαράς θα ‘πρεπε να ‘ναι οι σχέσεις

«Πάρε και δώσε». Νόμος απαράβατος σε οποιαδήποτε σχέση πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Ακόμη και στον έρωτα. Γιατί, δηλαδή, ο έρωτας να εξαιρεθεί από αυτήν την εξίσωση, επειδή τον βλέπεις σαν κάτι ιδεατό;

Ο έρωτας ήταν και πάντα θα είναι το πρώτο θέμα! Σε όλα και παντού. Μπορεί για πολλούς να ‘ναι άυλος, μια έννοια μονάχα και τίποτε άλλο, μα για τους περισσότερους είναι τα πάντα, γι’ αυτό και πάντα απασχολεί πολλούς.

Δεν επιλέγεις ποιον και πότε θα ερωτευτείς, δε γνωρίζεις καν αν  θα σε βρει αυτή η συγκυρία στη ζωή σου. Δε γνωρίζεις αν, τελικά, θα ‘ναι αμοιβαίο, αν θα το ζήσεις κι αν θα αγαπήσεις το άτομο που θα ερωτευτείς. Όσον αφορά στον έρωτα δεν υπάρχει τίποτε προβλέψιμο. Κι όσοι νομίζουν πως μπορούν να τον καλουπώσουν, μάλλον τρέφουν ψευδαισθήσεις.

Έρωτας θα πει, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα πράγματα, δίνω χαρά. Δίνεσαι ψυχή και σώμα παίρνοντας ικανοποίηση από αυτό. Δίνεις χωρίς να σκεφτείς, επιθυμείς και κάνεις τα πάντα στις στιγμές σας για να νιώθετε κι οι δυο όμορφα και ξεχωριστά. Αν λειτουργείς κατά αυτόν τον τρόπο, ανεπηρέαστα κι αντικειμενικά, τότε ίσως ο έρωτας να κρατήσει πολύ περισσότερο από αυτό που περίμενες πως θα άντεχε.

Εγωισμός. Μεγάλο κεφάλαιο και τεράστιο αγκάθι στον έρωτα. Λένε πως τον σκοτώνει και δεν έχουν άδικο. Απ’ τον άνθρωπο που ερωτευόμαστε έχουμε προσδοκίες. Περιμένουμε να μας φροντίζει, να μας νοιάζεται, να μας κάνει ευτυχισμένους. Έχουμε, όμως, κι εμείς την ίδια απαίτηση απ’ τον εαυτό μας απέναντι στον άλλον; Έχουμε τη διάθεση να δοθούμε τόσο όσο η άλλη πλευρά;

Οι προσδοκίες ισχύουν και για τους δυο μα οι εγωισμοί σε αυτά τα θέματα δε θα ‘πρεπε να χωράνε. Στον έρωτα παίρνεις, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Παίρνεις εκείνη την καλημέρα που σου φτιάχνει τη διάθεση για ώρες ολόκληρες. Παίρνεις αγκαλιές που σε κάνουν να αισθάνεσαι ασφαλής. Παίρνεις χαμόγελα και βλέμματα που θα σε ξεσηκώσουν. Παίρνεις επιβεβαίωση κι αποδοχή. Λαμβάνεις τόσα που διαρκώς αμφιβάλλεις αν είναι αληθινό όλο αυτό, γιατί όντως παραείναι καλό.

Αξίζεις, όμως, να εισπράττεις, αν δεν είσαι το ίδιο διατεθειμένος να προσφέρεις; Το «πάρε» εξισορροπεί με ένα «δώσε» μόνο. Ναι, δεν είναι εμπόριο, δεν καθόμαστε να μετράμε τι πήραμε κι ανάλογα υπολογίζουμε τι να δώσουμε. Θα ήταν έτσι ένα ανούσιο παιχνίδι κι ένας χαζός, ατέρμονος, ανταγωνισμός μεταξύ ανθρώπων που ποθούν να βρίσκονται μαζί, μα κάπου στο ζύγι διαρκώς το χάνουν. Εξάλλου, αυτά που έχεις να δώσεις είναι τόσο απλά κι έχουν αξία μονάχα όταν σου βγαίνουν αβίαστα.

Δεν κοστίζει τίποτε το να δώσεις συναίσθημα, δύναμη, αγάπη, νοιάξιμο, επιθυμία. Δεν κοστολογείται το φιλί κι η αγκαλιά, ούτε τα χαμόγελα είναι προϊόντα συναλλαγής. Δεν ξέρεις πόσο να χρεώσεις τη φροντίδα, την κατανόηση και το ενδιαφέρον, γιατί είναι απλά ανεκτίμητα. Δε στοιχίζει τίποτε το να δώσεις χαρά, εκπλήξεις κι όμορφες στιγμές που θα σφηνωθούν στο μυαλό και των δυο σας. Όταν, λοιπόν, λειτουργήσεις εγωιστικά και περάσει απ’ το κεφαλάκι σου η σκέψη «Γιατί να το κάνω εγώ πρώτα αυτό, αφού ακόμη δε μου το δώσανε», τότε το έχασες το παιχνίδι.

Οι προσδοκίες είναι άτιμο πράγμα, ιδιαίτερα οι υπέρμετρες. Οι περισσότεροι γαλουχηθήκαμε με το όνειρο να βρούμε τον πρίγκιπα και τη νεράιδα που θα μας σώσουν προσφέροντάς μας το παραμύθι, χωρίς τους δράκους. Πόσο εγωιστικό μα κι ηττοπαθές παράλληλα όλο αυτό. Κι έπειτα απορούμε με το γεγονός ότι πολλοί ζητούν κι απαιτούν μέσα σε μια σχέση χωρίς να επενδύουν κι οι ίδιοι, ενώ δεν αντέχουν στιγμή να μείνουν μόνοι.

Έρωτας σημαίνει τσαλακώνω το δικό μου «εγώ». Το αφήνω να πέσει στο πάτωμα και ρίχνω όλες τις άμυνές μου. Αν δεν το κάνεις, δεν τον ζεις στο έπακρον. Κι αν δεν το ζήσεις στο έπακρον, δεν τον νιώθεις στο πετσί σου. Δεν περιμένεις ανταλλάγματα, δεν κλείνεις συμφωνίες. Δεν πρόκειται για εμπορική συναλλαγή πώλησης συναισθημάτων και σίγουρα δεν παίζουν εκπτώσεις και προσφορές. Θέλεις να δώσεις και να δοθείς; Αν ναι, τότε το ευχαριστιέσαι και δεν γκρινιάζεις για το αν πήρες τα ίδια πίσω.

Είχες συνηθίσει, πριν ο έρωτας σου χτυπήσει την πόρτα, να βάζεις τον εαυτό σου πάνω από όλα. Να ικανοποιείς τα δικά σου «θέλω», και καλά έκανες. Τώρα, όμως, τα δεδομένα αλλάζουν κι αφού όλο αυτό σου δίνει χαρά κι ευτυχία, άσε τις κλάψες και τους εγωισμούς στην άκρη (μαζί με τις απόψεις τρίτων) και φρόντισε να επιστρέψεις στην πηγή της ευτυχίας σου την ίδια χαρά!

Ζηλευτοί όσοι τσαλακώνονται για τον έρωτα. Ζηλευτοί όσοι δίνουν πολλά. Ζηλευτοί όσοι ξέρουν να δίνονται στον υπέρτατο βαθμό, νιώθοντας πραγματικά το πιο δυνατό συναίσθημα. Εγωιστές είμαστε όλοι, μα όσοι πάτησαν το «εγώ» τους κέρδισαν όλα εκείνα που οι υπόλοιποι φθονούν επειδή δεν μπορούν να αποκτήσουν. Τον έρωτα και την αγάπη.

Αφιερωμένο σε όσους ξέρουν να δίνουν και να δίνονται.