Οι κολλητοί μας, οι συνεργοί μας!

Όσο περνούν τα χρόνια, οι φίλοι μειώνονται. Μεγαλώνοντας, ο κύκλος των ανθρώπων μας μικραίνει, μαθαίνουμε να ζούμε και να αγαπάμε ένα-δυο, τρία το πολύ άτομα πέρα απ’ την οικογένειά μας, που πλέον θεωρούνται κι εκείνα συγγενείς μας.

Οικογένεια, εξάλλου, δεν είναι μόνο εκείνοι που ενωνόμαστε με δεσμούς αίματος, αλλά κι εκείνοι που δεθήκαμε με κοινές εμπειρίες κι αμοιβαία αγάπη, όσοι έχουμε επιλέξει εμείς δίπλα μας στις πιο σημαντικές στιγμές μας, δηλαδή οι κολλητοί μας. Είναι οι άνθρωποι που μοιραζόμαστε χαρές και πίκρες, μας στηρίζουν, μας φροντίζουν και νοιάζονται πραγματικά για μας. Στις επιτυχίες μας δε θα ζηλέψουν, ούτε θα συγκριθούν, αλλά θα μας καμαρώσουν και θα μας συγχαρούν μέσα απ’ την καρδιά τους. Στις αποτυχίες μας δε θα μας κατακρίνουν, αλλά θα μας ενθαρρύνουν για τη συνέχεια.

Είναι εκείνοι που έχουν κάνει το σπίτι μας δεύτερο σπίτι τους. Το τηλέφωνό τους λειτουργεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και ξέρουμε πως θα απαντηθεί ό,τι ώρα κι αν τους τηλεφωνήσουμε, χωρίς να παρεξηγηθούν ή να θυμώσουν. Ειδικά κάτι περίεργες νυχτερινές ώρες, που μελαγχολούμε ή κάνουμε δεύτερες σκέψεις, είναι standby. Κάτι σαν τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης ένα πράγμα.

Ενώ στην αρχή της φιλίας μας ήσασταν κι οι δύο πολύ τυπικοί, ώστε να αποδίδουμε άμεσα τα χρωστούμενα «γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους», όσο περνάνε τα χρόνια κοινής πορείας μας έχουμε χαλαρώσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εκμεταλλευόμαστε τη φιλία μας. Σήμερα κερνάμε εμείς, αύριο κερνάνε εκείνοι και κάπως έτσι περνάνε οι μέρες και τα λεφτά αλλάζουν φιλικά χέρια. Στις αφραγκίες του ενός στέκεται ο άλλος.

Οι κολλητοί μας είναι, γενικά, οι συνένοχοί μας στα «εγκλήματά» μας κι οι συνεργοί μας σε όλα αυτά που ίσως και να μην έπρεπε να κάνουμε. Κάθε πράξη μας την οποία θεωρούμε μεμπτή, την εξομολογούμαστε μόνο σε εκείνους κι απ’ τη στιγμή που ξέρουν, μοιραζόμαστε μαζί τους την ευθύνη και την ενοχή μας. Από κάτι μικρό, όπως να παρακολουθούμε το προφίλ εκείνου που μας αρέσει, ως κι κάτι πιο σοβαρό, που δε θα τολμούσαμε να ομολογήσουμε σε κανέναν άλλον παρά μόνο σε εκείνους. Δε μας αφήνουν μόνους ακόμα κι όταν έχουμε τις χειρότερες ιδέες κι έτσι στέκονται σε κάθε υπερβολή μας δίπλα μας. Κι αν δεν είναι παρόντες σε όλες τις στιγμές, είναι σίγουρα εκείνοι που μαθαίνουν πρώτοι τι συμβαίνει στην καθημερινότητά μας, τις σκέψεις μας, τις πράξεις μας και τις προθέσεις, συχνά ακόμα και πριν απ’ την οικογένειά μας.

Είναι στηρίγματα δίπλα μας, προστάτες αθόρυβοι. Μπορεί κάποιες φορές να απουσιάζουν σωματικά απ’ τη ζωή μας αλλά ποτέ δεν απομακρύνονται συναισθηματικά. Μπορεί κάποτε να μας χωρίζουν χιλιόμετρα –είτε λόγω σπουδών είτε λόγω δουλειάς– αλλά στην ουσία είναι κοντά μας, ακόμα κι όταν είναι μακριά. Άλλωστε, γιατί τις έχουμε τις βιντεοκλήσεις;

Οι κολλητοί μας έχουν ένα μαγικό χάρισμα∙ θα καταλάβουν αμέσως πότε δεν είμαστε καλά, ακόμα κι αν προσπαθούμε να το κρύψουμε με νύχια και με δόντια. Μας ξέρουν καλύτερα απ’ τον καθένα. Δε θα μας κατακρίνουν αλλά θα σταθούν αρωγοί δίπλα μας, να μας δώσουν τις καλύτερες συμβουλές και να μοιραστούν την τρέλα μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που εκείνοι γνωρίζουν για εμάς περισσότερα ακόμα κι από μας τους ίδιους.  Έχουμε μιλήσει μεταξύ μας για τα πάντα, έχουμε αναλύσει κι όλα τα πιθανά σενάρια για όλα μας τα προβλήματα. Μας έχουν δώσει λύσει, τις έχουμε απορρίψει κι όμως παραμείναν δίπλα μας στις πανωλεθρίες μας.

Οι κολλητοί μας είναι μάλλον οι ψυχολόγοι μας, αφού η δουλειά ενός ψυχολόγου είναι να ανακαλύψει τι κρύβεται μέσα μας και τι είναι αυτό που μας βασανίζει. Είναι οι θεραπευτές των ψυχών. Μας βοηθούν να στηριχθούμε στις δυνάμεις μας, ώστε να βρούμε τη λύση των προβλημάτων μας, εισχωρώντας στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Έχοντας, λοιπόν, τους κολλητούς μας σαν ψυχολόγους μας, απολαμβάνουμε την οικονομικότερη ψυχοθεραπεία.

Πόσο υπέροχο είναι να έχουμε αληθινούς φίλους στη ζωή μας. Ανθρώπους που είναι δίπλα μας χωρίς συμφέρον και μακριά από συμβιβασμούς. Ομορφαίνουν τις καλές στιγμές κι ισορροπούν τις άσχημες. Όσοι έχουν τέτοιους φίλους είναι τυχεροί. Προσοχή μόνο στους ψεύτικους φίλους, εκείνους που προσποιούνται πως τάχα νοιάζονται. Αν κι αργά ή γρήγορα το αληθινό πρόσωπό τους πάντα αποκαλύπτεται!