Θέλει μαεστρία να δουλεύεις PR

Σε μια εποχή που όλα αφορούν το φαίνεσθαι και σχεδόν τίποτα το είναι, υπάρχουν άνθρωποι που χρησιμοποιούν την εικόνα τους, προβάλουν αυτό που θα ήθελαν να είναι με μόνο τους στόχο να αρέσουν στους γύρω τους. Όλη τους η ύπαρξη κινείται γύρω από το πώς θα ντυθούν, με ποιους θα μιλήσουν και πόσα likes θα πάρουν. Βέβαια αυτή τους η μέριμνα τους οδήγησε και στην ανάλογη επαγγελματική αποκατάσταση.

PR τους λένε (από το αγγλικό Personal Relations, δηλαδή προσωπικών σχέσεων) γιατί το «σε καλοπιάνω με οποιοδήποτε μέσο για να έρθεις στο μαγαζί μου» δεν ακούγεται πολύ ωραίο. Μπορείς να τους λες και κράχτες βέβαια αλλά αυτό θυμίζει λίγο τις κάργιες και δεν είναι ιδιαίτερα κολακευτικό πτηνό  αν σκεφτείς πώς έχει συνδυαστεί στο μυαλό μας. Μη τους προσβάλουμε κιόλας, τα παιδιά επιτέλουν έργο, λέμε.

Ξέρεις τι κόπο θέλει να είσαι ολημερίς και ολονυχτίς -αναλόγως που «δουλεύεις»- στο πόδι και να φέρεσαι ευγενικά σε ανθρώπους που σου περνούν τελείως αδιάφοροι- αν δε σου είναι και αντιπαθείς;

Δε χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις για να δουλέψεις ως PR κάπου, ικανότητες στην ομιλία, την πειθώ και την ευγένεια χρειάζονται για να μπορέσεις να αποκτήσεις τις δημόσιες σχέσεις που απαιτούνται για να κάνεις το μαγαζί που δουλεύεις φίρμα της περιοχής και να ανήκει στα must go όλων των παρεών.

Ξέρεις φυσικά ότι πρέπει να έχεις και την ανάλογη εξωτερική εμφάνιση· να αρέσεις βρε παιδί μου. Δε θα στο πουν αυτό ως προϋπόθεση αλλά έχεις δει τι κουκλάκια είναι συνήθως όσοι εργάζοντα «πόρτα»; Μερικοί το παίρνουν και πάνω τους και νομίζουν ποιος ξέρει, αλλά άλλη ιστορία αυτό.

Θα τους βρεις συνήθως στην είσοδο των μαγαζιών για να σε καλωσορίσουν με ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη και ένα ποτό στο χέρι. Αργότερα, όταν περάσει η ώρα, θα έρθουν να κεράσουν ένα ποτάκι, να γνωριστείτε για να θέλεις και να ξανά πας, ενώ δεν είναι λίγες και οι φορές που λαμβάνεις μηνύματά τους για να σε προσκαλέσουν  σε διάφορα parties του μαγαζιού ή να σε ενημερώσουν γενικά.

Να μη σχολιάσουμε ότι τα προσωπικά τους social media έχουν γεμίσει φωτογραφίες του μαγαζιού, το οποίο ανεβάζουν κάθε ώρα και στιγμή προκειμένου να δεις και να εντυπωσιαστείς από όλα τα απίστευτα πράγματα που συμβαίνουν εκεί μέσα. Νιώθουν και λίγο celebrities δεν είναι κακό, απολαμβάνουν άλλωστε τη δημοσιότητα που τους δίνει το επάγγελμα τους.

Το εντυπωσιακό επάγγελμα αυτό των PR επιβίωσε ανά τους αιώνες, μη σου πω μεγαλώσαμε κιόλας μαζί του. Τι; Δε ξυπνούσες εσύ τα μεσημέρια στο χωριό από τον μανάβη που έλεγε «Εδώ το καλό καρπούζι, το τρως και ομορφαίνεις, δεν παχαίνεις»;  Ε και αυτός ένα είδος personal relations ήταν. Ήθελε να σε προσελκύσει να προτιμήσεις το δικό του καρπούζι έναντι όλων των άλλων. Εντάξει, ούτε social media δεν είχε αυτός, ούτε ήταν χάρμα οφθαλμών, αλλά η ουσία είναι ίδια.

Θέλει μαεστρία το καλόπιασμα για να μη φανεί σαν γλείψιμο αλλά σαν ενδιαφέρον και σίγουρα δεν είναι εύκολο. Νέοι ηθοποιοί έχουν γίνει τα παιδιά για να μη νιώθουμε ότι εκμεταλλεύονται την εσωτερική μας ανάγκη να μας φροντίζει κάποιος, να ενδιαφέρεται, να θέλει να είμαστε κι εμείς κομμάτι της παρέας τους. Εκεί πατάει αυτή η παλιά τεχνική των κραχτών, στο ότι θέλουμε κάποιος να προσέχει για ‘μας πριν από εμάς, να μας ενημερώνει και να είμαστε το κέντρο της προσοχής του.

Αλλά παιδιά, σαν να το παρακάναμε λιγάκι, ε; Αφήστε τον κόσμο να πάει όπου θέλει. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να χαμογελάς όλη την ώρα και να είσαι ευγενικός ακόμη και αν κάποιος σου μιλήσει άσχημα αλλά δεν είναι και λειτούργημα, ηρεμήστε.