10 πράγματα που ενώ δε μας ανήκουν θυμώνουμε σαν να είναι δικά μας

Τα θέλουμε όλα δικά μας ακόμα κι αν δε μας ανήκουν; Μήπως είμαστε υπέρ του δέοντος κτητικοί ή καλύτερά εγωιστές και πεισματάρηδες; Θαρρώ πως το δεύτερο μας ταιριάζει περισσότερο. Ταυτιζόμαστε με κάτι και θεωρούμε αυτόματα πως μάς ανήκει κατά κάποιον τρόπο. Στην πραγματικότητα, όντως μπορεί να μας ανήκει κάτι και γινόμαστε θηρία όταν αντιλαμβανόμαστε πως κάποιος άλλος θα μας το πάρει. Τι γίνεται όμως όταν γινόμαστε έξαλλοι με πράγματα που μάς παίρνουν χωρίς να μας ανήκουν στην πράξη;

1.Όταν κοιμόμαστε με τον σύντροφό μας και παίρνει όλη την κουβέρτα

Κλασικό παράδειγμα τσακωμού για ένα ζευγάρι. Ο ένας τραβά στον ύπνο του κατά λάθος την κουβέρτα και εκείνος που κρυώνει ξυπνά και με θυμό τραβάει ολόκληρη την κουβέρτα πάνω του. Ο σύντροφός του δε, κάνει 10 σβούρες έως να ξεμπλεχτεί κι απλώς κουρνιάζει στο μαξιλάρι του. Ποιος δε σε είδε ξύπνιο θυμωμένο και δε σε φοβήθηκε;

2. Η κούπα του καφέ

Είτε στην εταιρία είτε στο σπίτι είτε στη δουλειά, η κούπα παραμένει να είναι δικαιωματικά δική σου. Εννοείται πως πάνω στη λευκή πορσελάνη δίχως σχέδιο, δίχως στάμπα εσύ έχεις δικαίωμα -θεωρείς-, καθώς έχεις γράψει στο μυαλό σου, το όνομά σου. Τι γίνεται όταν ένας συνάδελφος- σύντροφος την αγγίξει; Ο μικρός χαμός στην κουζίνα με τις κούπες. Μπορεί να μη γράφει το όνομά σου, μπορεί να μην την αγόρασες εσύ αλλά όλοι θα έπρεπε να γνωρίζουν πως εσύ πίνεις από εκεί και δεν είναι δυνατόν να πιει κάποιος άλλος.

3. Η θέση στο οικογενειακό τραπέζι

Θα θυμάσαι πιστεύω όταν ήσουν μικρός που σε σήκωναν όλοι γιατί είχαν τις θέσεις τους; Τώρα ήρθε η ώρα της εκδίκησης, θα το κάνεις εσύ. Παίρνεις την προεδρική θέση λοιπόν και μόλις σηκωθείς να φέρεις νερό κάποιος άλλος έχει κάτσει εκεί. Δε δέχεσαι να κάτσεις σε άλλη θέση, θυμώνεις και κάνεις σαν να μην μπορείς να φας σε άλλη καρέκλα. Φτιάχνεις ολόκληρα σενάρια στο μυαλό σου για να περάσει το δικό σου.

ΥΓ.: την επόμενη φορά μη σηκωθείς από την καρέκλα, μέχρι να φας.

4. Οι αδυναμίες των γονιών

Τι πάει να πει αδυναμία; Μας αγαπούν όλους το ίδιο οι γονείς μας, όπως και τα αδέρφια μας. Η αγάπη είναι ίδια προς όλους μας, όταν όμως, ακουστεί η λέξη αδυναμία στο τραπέζι. Τα αυτιά σου σημαίνουν συναγερμό. Τι εννοείτε αδυναμία; Φυσικά κι είσαι εσύ κι όχι τα αδέρδια σου. Κι αν δεν είσαι θα πρέπει να γίνεις. Άκου εκεί αδυναμίες.

5. Το τραγούδι σου εάν το πει κάποιος άλλος

Μια παρέα, κάποιοι γνωστοί και μια κουβέντα. Τυχαίνει να μπαίνει στο ραδιόφωνο το αγαπημένο σου τραγούδι, τυχαίνει παράλληλα κάποιος από την παρέα το τραγουδάει έντονα σαν να το έβγαλε ο ίδιος στην κυκλοφορία. Αδιανόητο! Αυτό το τραγούδι είναι για σένα, γράφτηκε για σένα -λες στο μυαλό σου και το παραμυθιάζεις- είναι για σένα. Δε γίνεται τώρα να το τραγουδάνε όλοι, χάνει την αξία του. Είναι μοναδικό λες. Κι απλώς κλείνεις το ραδιόφωνο και δείχνεις στους γύρω μια ξινίλα η οποία δεν αρμόζει καν στον χαρακτήρα σου. Ή μήπως;

6. Κάποιος φοράει το ίδιο μπλουζάκι με σένα 

Το καινούριο σου μπλουζάκι, είναι μοναδικό, γιατί το φοράς εσύ. Δεν έχει βγει στην κυκλοφορία, είναι κατά κάποιον τρόπο συλλεκτικό ακόμη κι αν το προβάρει η κάθε βιτρίνα στο κέντρο. Αφροί βγαίνουν από τα αυτιά σου, πώς γίνεται να το φοράει κάποιος άλλος στον ίδιο χώρο με σένα. Σχεδόν απίθανο, σχεδόν σπάνιο, δε γίνεται λες.

7. Αγαπημένο βιβλίο ή ταινία

Αφιέρωσες ώρες ή μέρες για να διαβάσεις το βιβλίο σου; Είδες κι εσύ αυτή την ταινία πρόσφατα κι έγινε η αγαπημένη σου; Δεν έχεις παρά μόνο να την κρατήσεις για τον εαυτό σου και να μην πεις σε κανέναν για την ύπαρξή τους. Ξαφνικά στην κουβέντα με τη παρέα κάποιος έτυχε να δει την ίδια ταινία και να τη σχολιάσει με τον ίδιο τρόπο. Δε γίνεται αυτό, σκέφτεσαι. Κριτικός είσαι και μας λες τη γνώμη σου; Πετάγεσαι στη συζήτηση και κάνεις το θέμα δικό σου. Το μυαλό σου εκείνη τη στιγμή μπορεί να πλάσει ολόκληρη ιστορία. Είναι η δική σου ταινία. Τέλος.

8. Όταν κάποιος έχει την στο μυαλό του την ίδια λέξη με σένα

Συζητάς και ξαφνικά ξεχνάς τη λέξη, ενώ εκείνη ήδη κρέμεται από τα χείλη σου. Κάποιος σε συμπληρώνει. Θα μπορούσε να γίνει και η μάχη του Μπαμπινιώτη. «Θα το έλεγα», σκέφτεσαι και λες με ένα βλέμμα γεμάτο θυμό, σαν να σου έκλεψε όλη την πρόταση από το στόμα. Κι ας ήταν μια λεξούλα μόνο.

9. Το ποτό σου

Τι εννοείς πίνεις το ποτό σου με δυο δάχτυλα και δυο παγάκια; Αυτό δε γίνεται. Είναι μια δική σου αριθμητική πράξη που τη σκέφτηκες την ώρα που κατέβαζες το ουίσκι. Δε γίνεται να πιει κάποιος άλλος το ίδιο ποτό με την ίδια δόση. Αυτό θεωρείται αντιγραφή, ξεκάθαρα. Ποιος άλλος στον πλανήτη άλλωστε πίνει το τζιν με τόνικ!

10. Η σειρά στο σούπερ μάρκετ

Η στιγμή που κάποιος έχει 1-2 πράγματα λιγότερα από εσένα και σου ζητάει να πάρει τη θέση σου. Όχι, αυτή η θέση είναι δικιά μου, την απέκτησα προηγουμένως που περίμενα. Δε δέχομαι να μπείτε μπροστά μου, σκέφτεσαι. Έτσι δεν είναι; Ήρθες πρώτος, σου ανήκει και θυμώνεις όταν ο μπροστινός παραχωρεί τη δική του θέση σε αυτόν που εσύ αρνήθηκες. Μα καλά όλοι εναντίον σου έχουν συνωμοτήσει;

Τα παραπάνω λοιπόν, ήταν 10 πράγματα τα οποία ποτέ δε σου ανήκαν, αλλά εσύ, ήσουν 100% σίγουρος πως είναι δικά σου. Αυτά λοιπόν τα δέκα, ήταν μια στις χίλιες συνήθειες που έχουμε όλοι και ίσως δεν αλλάξουμε ποτέ. Εγωιστές, πεισματάρηδες, ζηλιάρηδες, που θα τα θέλουμε όλα δικά μας.