Δεν υπάρχει καλύτερη απάντηση απ' το σηκωμένο φρύδι

Ο κόσμος ψάχνεται για φασαρία, αυτό είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο· κι όχι μόνο ψάχνεται, ψάχνεται κι άσχημα. Το βλέπεις στα δελτία ειδήσεων, όπου ανάξιοι λόγου πολιτικοί κατηγορούν με ζέση ο ένας τον άλλον για το χάλι της χώρας, χωρίς φυσικά να παραδέχεται κανείς τη συμβολή του σε αυτό. Το βλέπεις στην ουρά της τράπεζας, όταν την πληρώνει ο υπάλληλος στον γκισέ επειδή η πολιτεία σου επέβαλε να καταθέτεις το 98% του μισθού σου σε ΕΝΦΙΑ και λοιπούς λογαριασμούς. Το βλέπεις και στο διαδίκτυο, όπου άγνωστοι νιώθουν επιτακτικά μια άρρωστη ανάγκη να σε προσβάλουν για να ξεσπάσουν τα άλυτά τους θέματα σε κάποιον. Το βλέπεις με λίγα λόγια παντού.

Δεν είναι το θέμα μας η εποικοδομητική διαφωνία, αυτή είναι κάτι παραπάνω από αποδεκτή, είναι απαραίτητη. Μόνο που η εποικοδομητική διαφωνία δε φωνάζει, δε βρίζει, ούτε μειώνει στο ελάχιστο την αξία του άλλου, γι’ αυτό κι είναι χρήσιμη· επειδή υπογραμμίζει τις διαφορές απόψεων, σε κάνει να επανεξετάζεις τα επιχειρήματά σου ή απλά σου προσφέρει τροφή για σκέψη παρουσιάζοντάς σου κάτι εντελώς διαφορετικό για να βάλεις στα υπόψιν σου. Ούτε αφήνει προσβλητικά σχόλια κάτω από δημοσιεύσεις, ούτε κρύβεται πίσω από ψεύτικα προφίλ, ούτε φωνάζει, καθώς γνωρίζει πως τα υψηλά ντεσιμπέλ ουδέποτε δυνάμωσαν την αξία κανενός επιχειρήματος.

Ξέρω, είναι εύκολο να εξοργιστείς και να απαντήσεις· εννοώ να απαντήσεις ανάλογα, ή έστω όπως τους αξίζει. Βλέπεις, συνήθως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αγνοούν μακαρίως το γεγονός ότι παίζει να είσαι λίγο πιο ψυχασθενής από αυτούς κι ότι μπορείς κι εσύ να απαντάς σε προσβολές με προσβολές μεγατόνων που είναι ικανές να τους αφήσουν να κλαίνε με αναφιλητά, κουλουριασμένοι στην ντουζιέρα, τρέμοντας κάτω απ’ το τρεχούμενο νερό, όπως βλέπουμε στις ταινίες. Μην μπεις στον κόπο, κατά βάθος αυτό θέλουν, αλλιώς δε θα έμπλεκαν. Θέλουν να τους προσέξεις, θέλουν να σε φέρουν στα όριά σου, μα πάνω απ’ όλα θέλουν απλά να ασχοληθεί κάποιος μαζί τους, επειδή (μεταξύ μας) δεν μπορούν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον κι αλλιώς.

Σκέψου λοιπόν τώρα πόσο βαριά τιμωρία είναι να απαντάς με σιωπή σε κάποιον που περιμένει να σε εξοργίσει· να τον κοιτάζεις με απάθεια την ώρα που σου απευθύνεται χαιρέκακα, να χαμογελάς ειρωνικά στις προσβολές του, να τον αφήνεις να απλώσει αυτοβούλως την παράνοιά του μπροστά σε όλους κοιτάζοντάς τον με απορία, λες κι είναι τρελός, που μπορεί και να είναι δηλαδή οπότε καλό είναι να μην μπλέκεις έτσι κι αλλιώς. Δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο, αυτό το ξέρεις πολύ καλά. Θέλει να σε φέρει στα δικά του σταθμά, να σε θυμώσει, να σε κάνει να ξεσπάσεις, κι εσύ αντί να τα κάνεις όλα αυτά μόλις του το χάλασες το σχέδιο.

Σε αυτό το σημείο, από το σοκ της αστάθμητης αντιμετώπισής σου, δε θα διστάσει να δυναμώσει τις προσβολές του παίζοντας το τελευταίο του χαρτί, επειδή «δεν μπορεί, άνθρωπος είσαι, θα λυγίσεις». Μην απαντήσεις πάλι, τουλάχιστον τίποτα περισσότερο από ένα απλό «δεν καταλαβαίνω την έκρηξή σου» (με το αντίστοιχο ύφος Άσπας Τσίνα). Ε, μετά είναι παραπάνω από εύκολο να μην απαντήσεις σε αυτά που θα ακολουθήσουν καθώς έχεις αρχίσει ήδη να διασκεδάζεις υπερβολικά με την κακιά φούρκα που πιάνει τον άλλον.

Έτσι το παιχνίδι κερδίζεται αυτόματα, με τον αντίπαλο να σε κατηγορεί ακόμα περισσότερο κι εσένα αδιαμφισβήτητο νικητή του battle να αναρωτιέσαι μαζί με όλους τους άλλους τι πίνει και δε σας δίνει. Δεν το επιδίωξες, σε ανάγκασε, οπότε δε φταις εσύ που ήθελε τόσο διακαώς να εκθέσει το μηδέν του στα πλήθη, πρόβλημα δικό του.

Όχι, δεν υπάρχει καλύτερη απάντηση στις προσβολές απ’ το σηκωμένο φρύδι. Επειδή αξίζει να διαφωνείς μόνο με ανθρώπους που έρχονται σε σένα για να λύσουν κάποιο πρόβλημα, όχι με όσους επιθυμούν απλά να ξεσπάσουν. Ανταλλάσσεις επιχειρήματα όταν καταλαβαίνεις πως η διαφορετική σκοπιά του καθενός στα διάφορα θέματα τον κάνει να βλέπει τα πράγματα αλλιώς κι εσύ είσαι εκεί όχι για να του πεις ότι κάνει λάθος, μα να του εξηγήσεις γιατί δεν είσαι λάθος εσύ. Επειδή ο κόσμος ψάχνει να ξεσπάσει κάπου τα νεύρα του κι εσύ δεν είσαι ο σάκος του μποξ κανενός.

Σήκωσε λοιπόν το φρύδι σου στην παράνοια και let it burn. Στην ανάγκη γέλασε κιόλας, καθώς μόνο αστείο μοιάζει να γίνεσαι στόχος κάποιου που στη δεδομένη χρονική στιγμή προφανώς και δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει απ’ το να ασχολείται μαζί σου, υποτιμώντας σε παράλληλα χωρίς να βλέπει το παράδοξο του όλου πράγματος.

Κι ας μη σου δώσει ποτέ κανένας τα συγχαρητήριά του που καταφέρνεις να μην καταλήγεις ένας βίαιος ψυχοπαθής με όλα όσα αναγκάζεσαι να αντιμετωπίσεις. Επειδή αν αναγκαστείς να αντιμετωπίσεις έναν ηλίθιο κατά μέτωπο, ίσως ο υπόλοιπος κόσμος να μην είναι ικανός να αντιληφθεί τη διαφορά.