Το σεξ δεν είναι απλώς ένα σύνολο κινήσεων που γίνονται μηχανικά και σε οδηγούν σε οργασμό, ηδονή κι απόλαυση. Είναι κάτι παραπάνω απ’ όλα αυτά. Είναι ένα παιχνίδι αισθήσεων συσπειρωμένων που αναμειγνύονται και κάνουν πόδια να τρέμουν και καρδιές να αναπηδούν πιο γρήγορα από εξήντα φορές το λεπτό.

Δεν είναι αυτή η διαδικασία να γίνεται πάντα στα γρήγορα μ’ ένα κόλλημα στον τοίχο και χρονομέτρηση περίπου πέντε λεπτών. Ορισμένες φορές σε εξιτάρει πιο πολύ η υπομονή κι η προσμονή. Παιχνίδι δεν είναι μόνο τα προκαταρκτικά και η πράξη, είναι και τα βασανιστήρια πριν. Μιλάμε για ένα σεξ αργό και βασανιστικό, με απαλές και μη κινήσεις, μια πράξη που χρειάζεται ώρα και πολλά κιλά επιμονής και υπομονής.

Κοινώς, όσο πιο αργό και βασανιστικό το σεξ τόσο πιο απολαυστικό ώρες-ώρες. Το χρειάζεται το κορμί καμία φορά να βασανίζεται και ν’ αφήνεται σ’ ένα ζευγάρι χέρια με το οποίο έχει οικειοποιηθεί. Εκεί είναι που η κάβλα φτάνει στο μέγιστο με πολύ λίγες κινήσεις, αλλά παρ’όλα αυτά στοχευμένες και σωστές.

Δε χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος εραστής ή ο καλύτερος δυνάστης για να το κάνεις. Είναι πολύ απλό κι εύκολο να κάνεις κάποιον να τρέμει και ανυπομονεί να το κάνετε. Είναι μια στρατηγική που εκτυλίσσεται τόσο σε ταμπλό άμυνας όσο και σε ταμπλό επίθεσης.

Πλαγιάζεις, αγκαλιάζεις, φιλάς, κάνεις όλα τα βασικά κι αναγκαία. Μετά έρχεται η φαντασία και το διεκδικητικό ένστικτο και κάνει παρανάλωμα τα πάντα. Ενεργοποιούνται όλες οι αισθήσεις κι εσύ απλώς δίνεσαι ολοκληρωτικά σ’ αυτές.

Με την αφή, αγγίζεις απαλά και ταυτόχρονα πρόστυχα όλα τα σημεία ενεργοποίησης επιθυμίας: στόμα, λαιμό, πλάτη κι όλο και πιο κάτω. Μετά ακολουθεί από πίσω η γεύση, αφού η γλώσσα σου κάνει βόλτες αργά πάνω σ’ ένα κορμί και πλησιάζει επικίνδυνα όλα τα σημεία που πρέπει χωρίς βέβαια να τα ακουμπήσει. Και ύστερα πάλι απ’ την αρχή. Κάνεις τα ίδια με μικρές αλλαγές κι αρχίζεις και αντικρίζεις τους μικρούς προς το παρόν σπασμούς του σώματος.

Ψιθυρίζεις στο αυτί κάθε λογής βρομόλογα και κάθε επιθυμία που θες απεγνωσμένα να υλοποιηθεί. Αφήνεις και κάνα δυο φιλιά στο σημείο και μετά ακούς προσεκτικά τα αχνά βογκητά που έρχονται σιγά-σιγά στην επιφάνεια. Τέλος, βλέπεις αυτό που έχεις δημιουργήσει. Ένα σώμα να λιώνει από κάβλα από τα δικά σου βασανιστήρια, χωρίς να έχεις αγγίξει κάτι απαγορευμένο, με λίγα προκαταρκτικά, με όλο το κτητικό ένστικτο σου ενεργοποιημένο.

Κι εκεί που ο παρτενέρ δεν αντέχει και ζητά απεγνωσμένα τη διείσδυση και την πράξη, εσύ κάνεις μια κίνηση πως τάχα είσαι έτοιμος, αλλά κάνεις πίσω. Έτσι, για να βασανίσεις λίγο περισσότερο. Γιατί το απολαμβάνεις να βλέπεις πως κάποιος σε ποθεί τόσο έντονα. Παίζεις ακόμη λίγο με αργές κινήσεις μέχρι να πάρεις απόφαση να γίνει. Γιατί η αλήθεια είναι πως και εσύ κρατιέσαι μανιωδώς με νύχια και με δόντια, αλλά ταυτόχρονα γουστάρεις τόσο πολύ το δημιούργημα αυτό της ηδονής.

Ύστερα αποφασίζεις να δώσεις αυτό που τόση ώρα ζητά ο σύντροφος. Το κάνεις μια φορά και βγαίνεις. Κάνεις και τη δεύτερη το ίδιο. Ακούς τα πρώτα δυνατά βογκητά να πνίγονται και το ευχαριστιέστε κι οι δυο αυτό το «κακό» teasing. Ώσπου τελικά, δίνεσαι ολοκληρωτικά και οι αργές και απαλές κινήσεις διαδέχονται τις άγριες και τις γρήγορες.

Τότε βγαίνει όλη η κάβλα, όλο το νεύρο που κρατούσες μέσα σου τόση ώρα. Παίρνουν φωτιά τα σεντόνια, αφού η υπομονή έχει μετατραπεί σε όλες τις στάσεις που διαδέχονται η μία την άλλη. Το βασανιστήριο τώρα δεν έχει χάδια και κουβέντες, έχει δυνατά χτυπήματα και φωνές. Κι όταν έρθει το τέλος κι η κορύφωση, τότε εκρήγνυται ό, τι κράταγες τόση ώρα. Η φωνή και η ηδονή βρίσκονται στο ζενίθ και μετά ξαπλώνεις με κάτι γρατσουνιές στην πλάτη, μ’ ένα χαμόγελο μεγάλο και μαλλί ανάστατο.

Δε θέλει πολλά το σεξ, πέρα από φαντασία και δυο σώματα να θέλουν πολύ το ένα το άλλο. Αρκεί να μη το θεωρείς δεδομένο, εύκολο και γρήγορο κάθε φορά, γιατί τότε έχει χαθεί η παρτίδα. Χρειάζεται πού και πού το βάσανο στο σώμα, μη βασανίζουμε μονάχα ψυχές.

 

Συντάκτης: Έλλη Β. Ζάχου
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου