Κατά τη διάρκεια της ζωής σου γνωρίζεις όλο και περισσότερα άτομα. Πολλοί μένουν απλά γνωστοί και χάνονται στο χρόνο. Υπάρχουν και εκείνα τα άτομα όμως, τα μετρημένα στα δάχτυλα που ονομάζονται φίλοι, που όσο πήγαιναν τα χρόνια ρίζωσαν βαθιά στη ζωή σου. Φυσικά μιλάμε για τους κολλητούς που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε από τα πέντε μας και έχουμε δίπλα μας ακόμα και σήμερα -και που ευχόμαστε να συνεχίσουν να είναι και στα 85 μας.

Είμαστε ήδη 18 χρονών και δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς ο ένας τον άλλο, ζούμε ξέγνοιαστες στιγμές, καλοκαίρια στις παραλίες, διακοπές σε ολόκληρο τον κόσμο, ξενύχτια μέχρι το πρωί, έρωτες, λάθη και ξανά όλα από την αρχή.

Τα 30 φτάνουν και σαν να σοβάρεψαν λίγο τα πράγματα. Προτιμάμε να πηγαίνουμε στο μπαράκι εδώ πιο κάτω όπου συχνάζουμε πλέον. Ήδη 2-3 άτομα από την παρέα ετοιμάζονται να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο της ζωής τους, στο γάμο. Η συγκίνηση που νιώθεις είναι απερίγραπτη. Δεν μπορείς με τίποτα να ξεχάσεις εκείνη τη νύχτα, όταν βρισκόσασταν σε εκείνο το αγαπημένο σας εστιατόριο, εσείς οι λίγοι φίλοι, οι μοναδικοί, όταν ο ένας από εσάς ξεστόμισε τα λόγια πως το επόμενο καλοκαίρι πρόκειται να παντρευτεί. Στο τραπέζι κύλησαν δάκρυα χαράς, συγκίνησης και αγάπης. Μόνο στη σκέψη και μόνο πως ο φίλος σου, αυτός που είδες χιλιάδες φορές να πληγώνεται και να κάνει όνειρα, πρόκειται να κάνει ένα τεράστιο βήμα στη ζωή του και εσύ θα είσαι εκεί δίπλα του σαν προστάτης να τους φροντίζεις, όπως έκανες πάντα.

Κάποια στιγμή πατάς τα 50 και η καθημερινότητά σου πλέον ίσως δεν είναι τόσο ξέφρενη όσο άλλοτε. Οι νύχτες με τους φίλους λιγόστεψαν, αλλά οι επαφές όχι. Όσο κουραστική και να ήταν η μέρα σας δεν πρόκειται να μη μιλήσετε στο τηλέφωνο. Πλέον έχετε τις οικογένειές σας, αλλά γνωρίζεις πολύ καλά πως ό,τι χρειαστείς, έχεις δίπλα σου μία ομάδα η οποία είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για εσένα. Όπως κυλούν τα χρόνια, ο κύκλος των ανθρώπων δίπλα σου όλο και μικραίνει αλλά σημείωσε αυτό· είναι εκείνα τα λίγα άτομα τα οποία σε αγαπάνε αληθινά, που μπορούν να αντικρίσουν στα μάτια σου τον πόνο και μπορούν να σε κάνουν να χαμογελάσεις μέσα σε μια στιγμή.

Είσαι τώρα πλέον 70 και η ζωή σου έχει πάρει το δρόμο της. Τα παιδιά σου έκαναν δικά τους παιδιά και είσαι από τα πιο ευτυχισμένα άτομα του κόσμου. Ακόμα και με τους φίλους σου, εκείνα τα ξεχωριστά άτομα, δεν έχεις χαθεί. Πολύ πιθανόν είναι να μένουν στη δίπλα γειτονιά ή στη διπλανή πόλη. Γιατί θέλουν να είναι κοντά σου ακόμη και τώρα, που μπορεί να είσαι μόνος – ή να αισθάνεσαι έτσι. Μαζί τους ξέρεις ότι δεν είσαι ποτέ μόνος. Τι κι αν μένεις σε ένα σπίτι χωρίς κάποιον άλλο; Ξέρεις πως κάθε πρωί οι κολλητοί θα μαζευτείτε για καφέ και κουτσομπολιό, αγαπημένη πλέον συνήθεια, όπως κι άλλες τόσες που μαζέψατε όσο τα χρόνια περνούσαν. Δε θα μιλάτε για τα ίδια πράγματα από όταν ήσασταν 18, ούτε θα σκέφτεστε με τον ίδιο τρόπο, οι καρδιές σας όμως έμειναν εκεί, σε εκείνη την τρυφερή ηλικία όπου η αγάπη είναι ένα αληθινό συναίσθημα που αντέχει μέσα στο χρόνο.

Τώρα πλέον θα βρεθείτε να μιλήσετε για τα εγγόνια σας και γεμάτοι περηφάνια θα λέτε τι έχουν καταφέρει. Θα περιμένετε πώς και πώς να περηφανευτείτε για όλα τους τα κατορθώματα, επειδή ξέρετε πως θα χαρείτε ειλικρινά. Θα συνεχίσετε να κουβεντιάζετε για ό,τι σας ανησυχεί, κοινωνικά θέματα, πολιτικά ζητήματα και για το αν το κίτρινο θα φορεθεί φέτος. Επειδή η σχέση σας είναι μοναδική και δεν κολλάει σε στερεότυπα, γιατί είστε αυθεντικοί μεταξύ σας και δε φοβάστε να είστε ο εαυτός σας.

Στις δύσκολες μέρες ακόμα είναι εκεί. Ακόμα κι όταν φτάσετε σε ηλικία που δε θέλετε να θυμάστε το έτος γέννησής σας, όπου οι αρρώστιες είναι ένα βήμα έξω από την πόρτα, είναι τα άτομα που θα σε πάρουν πρωί-πρωί τηλέφωνο να βεβαιωθούν πως είσαι καλά και σήμερα. Είναι οι κολλητοί, που όταν αρρωστήσεις θα είναι εκεί να σε φροντίζουν λες και είσαι πεντάχρονο και εύθραυστο.

Λίγοι είναι αυτοί που έρχονται για να μείνουν. Που μπορούν να βλαστήσουν στην καρδιά σου και να μείνουν για πάντα εκεί. Ό,τι και να συμβεί. Ό,τι και να προκύψει. Θα παλέψουν και θα αγωνιστούν για να δουν για ακόμα μια φορά το χαμόγελό σου. Και αλήθεια σου λέω, αν καταφέρεις και βρεις αυτούς τους ανθρώπους, αν καταφέρεις να βρεις τα άτομά σου, δε θα φοβάσαι να μεγαλώσεις γιατί ξέρεις πως όταν όλοι φύγουν, αυτοί θα είναι για πάντα εκεί. Στα όμορφα και στα άσχημα, γιατί η φιλία είναι μία έννοια που δύσκολα περιγράφεται με λόγια αλλά τη ζεις και νιώθεις την αγάπη της.

 

Συντάκτης: Μαριλένα Χατζημιλτή
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή