Υπάρχουν γύρω μας ζευγάρια με πέντε, δέκα και δεκαπέντε χρόνια διαφορά ηλικίας, είτε με τον άντρα να είναι μεγαλύτερος είτε με τη γυναίκα. Κι έρχομαι να ρωτήσω, έχει καμία σημασία; Όχι, βέβαια, κι αυτό αφορά εσένα, ανόητε ανθρωπάκο, που κάθεσαι και σχολιάζεις και κοιτάς περίεργα κάθε φορά που βρίσκεται στο διάβα σου ένα ζευγάρι με μεγάλη διάφορα ηλικίας. Νομίζεις πως σαν άλλος φωτεινός παντογνώστης θα προστατέψεις τους υπόλοιπους από τέτοιου είδους λάθη και για κάποιο ανόητο λόγο το θεωρείς και καθήκον σου.

Έχω βαρεθεί να ακούω ότι αυτός την πλησίασε για τα νιάτα της, η άλλη για τα λεφτά του κι εκείνη η μικρή ήθελε κάποιον έμπειρο να τη διδάξει. Τι στο καλό συνέβη με την ανθρωπότητα κι οδεύουμε σε αυτό το χάλι; Αντί να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε εμείς τον εαυτό μας, σχολιάζουμε, έχουμε άποψη για τα πάντα και το χειρότερο είναι πως πιστεύουμε -τόσο ανίδεοι είμαστε- ότι γνωρίζουμε καλύτερα απ’ το ίδιο το ζευγάρι. Δηλαδή, μπροστά στην εξέλιξη έπρεπε να σκοτώσουμε ό,τι στοιχεία ρομαντισμού είχαμε καταφέρει μέσα στα χρόνια να δημιουργήσουμε;

Κυνικοί άνθρωποι γίναμε με άπειρα απωθημένα και φόβους που μετατρέπουμε σε κακία απέναντι σε όποια ευτυχία μοιάζει ψεύτικη στα δικά μας μάτια. Μήπως κατά βάθος, ρε ανθρωπάκο, ζηλεύουμε; Ζηλεύουμε το γεγονός ότι εκείνοι τόλμησαν να ζήσουν ό,τι εμείς φοβηθήκαμε, να ρισκάρουν να πλησιάσουν κάποια αρκετά χρόνια μικρότερή τους ακόμη κι αν το πιθανότερο είναι να φάνε τα μούτρα τους ή να δεχτούν να βγουν ραντεβού με εκείνον τον μικρότερο ενώ το στομάχι τους είχε δεθεί κόμπος και δεν ένιωθαν σίγουρες. Όμως, στην τελική, για ποιο πράγμα μπορείς να αισθάνεσαι σίγουρος;

Για κανέναν και τίποτα δεν μπορείς να είσαι σίγουρος σε αυτή τη ζωή και γι’ αυτό, ακριβώς, είναι καλύτερο να δοκιμάσεις κάτι που από φόβο κι ιστορίες άλλων δεν τόλμησες παρά να καταλήξεις έχοντας ένα συνεχές «γιατί» μέσα σου και λέγοντας κακίες για όσους ρίσκαραν να διεκδικήσουν την ευτυχία τους σε μονοπάτια όχι τόσο περπατημένα.

Μπορεί σε κάποιους οι προσπάθειές τους για σχέση με διάφορα ηλικίας να έπεσαν στο κενό, αυτό δε σημαίνει όμως πως αν εσύ θέλεις να διεκδικήσεις κάτι, είναι λάθος ή πρέπει να απογοητευτείς. Καταρχάς, τα λάθη ειδικά στον έρωτα τα κατασκευάσαμε μόνοι μας εμείς οι άνθρωποι επειδή θέλουμε να υπάρχει μια δυσκολία στα πράγματα τα οποία κυνηγάμε αφενός κι αφετέρου έχουμε στα γονίδιά μας το κακό συνήθειο της ταμπέλας.

Δεν αντιλέγω πως πράγματι όπως σε κάθε περίπτωση υπάρχουν και τα κακώς κείμενα κι ότι αν μη τι άλλο στις μέρες μας είναι καλό να είμαστε ρεαλιστές και να συνειδητοποιούμε πως ο κόσμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αυτό, όμως, δε σημαίνει πως όσα υπάρχουν θα πρέπει να τα αφαιρούμε εμείς μην πιστεύοντας την ευτυχία που αντικρίζουν τα μάτια μας και θεωρώντας πως γνωρίζουμε τα πάντα επειδή έχουμε πλέον αποκτήσει ορισμένες εμπειρίες. Ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει όσες στενές επαφές γουστάρει κι εφόσον δεν επιχειρεί να τις δημιουργήσει μαζί σου, τότε δεν έχεις κανένα λόγο να ασχολείσαι.

Εξάλλου, το τι συμβαίνει μέσα στη σχέση και τη στενή επαφή, το γνωρίζουν μόνο οι άμεσα εμπλεκόμενοι κι αν εκείνοι, μικρέ μου ανθρωπάκο, γουστάρουν την όλη κατάσταση, τότε ευτυχώς τα λόγια σου πέφτουν στο κενό.

Συντάκτης: Βέρα Πάρδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη