Αυτό που πλήττει άμεσα τον τρόπο που λειτουργεί κάθε οργανωμένη δομή είναι η ανικανότητα του ατόμου που ηγείται αυτής. Αντίστοιχα, αν κάπου υπάρχει άνθιση, από πίσω κρύβεται –στις περισσότερες περιπτώσεις– ένας πολυμήχανος ηγέτης.

Δεν προορίζονται, όμως, όλοι οι άνθρωποι για να γίνουν ηγέτες, καθώς ένα απ’ τα πιο κοινά χαρακτηριστικά του ευρύ πληθυσμού είναι η έπαρση που επέρχεται με κάθε θέση εξουσίας, στοιχείο μη επιθυμητό για έναν ηγέτη. «Ο ηγέτης είναι αυτός που βλέπει αυτά που δε βλέπουν οι άλλοι, που βλέπει μακρύτερα απ’ τους άλλους και που βλέπει πριν απ’ τους άλλους» τοποθετήθηκε ορθότατα ο Le Roy Eims.

Κάποιοι άνθρωποι καθιστούν –εν αγνοία τους– τους εαυτούς τους ικανούς ηγέτες απλά και μόνο απ’ τον τρόπο που διαλέγουν να αντιλαμβάνονται τον κόσμο. Συνήθως, αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν χρόνια πρώτα με τον εαυτό τους και δεν έχουν στόχο τους απαραίτητα την ηγεσία αλλά την πειθαρχία, την πρόοδο και την εξασφάλιση του εαυτού τους, καθώς και την απόκτηση των κατάλληλων εργαλείων που θα τους φτάσουν όσο το δυνατόν ψηλότερα. Μοχθούν για τη δική τους επιτυχία και δεν ασχολούνται με τους γύρω τους σε ανταγωνιστικό βαθμό -δεν έχει έρθει η ώρα ακόμα, βρίσκονται στο στάδιο της καλλιέργειας.

Όταν έρθει, εν τέλει, η στιγμή για μία μεγάλη κίνηση, παρόλο που δεν αποτελούσε τον πρωταρχικό τους στόχο πίσω στο ξεκίνημά τους, τώρα νιώθουν αρκετά δυνατοί και συνεσταλμένοι για να αντεπεξέλθουν επάξια στη θέση του ηγέτη. Έκαναν, άλλωστε, τον εαυτό τους αυστηρό κριτή των ιδίων κι εκεί ίσως είναι το μυστικό της επιτυχίας τους.

Πολλές φορές, βέβαια, είναι μοναχικοί άνθρωποι, γιατί έχουν μάθει να στηρίζουν κι όχι να στηρίζονται. Δεν τους ενοχλεί η μοναξιά, ίσα-ίσα την επιδιώκουν, καθώς για όσο αυτή διαρκεί εκείνοι δουλεύουν σιωπηλά. Αξιολογούν, σχεδιάζουν, οραματίζονται, διορθώνονται. Είναι ευχάριστη παρέα, απλά από επιλογή απομονώνονται. Διαθέτουν άριστη ικανότητα δημιουργίας κοινωνικών σχέσεων κι επικοινωνίας, τη χρησιμοποιούν όμως όποτε εκείνοι θελήσουν.

Είναι δύσκολοι συνομιλητές, δεν είναι για ολιγόψυχους∙ ακόμη και να μιλούν πιο χαλαρά, ο εγκέφαλός τους δε θα σταματήσει ποτέ να λειτουργεί, να κρίνει, να δίνει απαντήσεις. Έχουν οξυμένη αντίληψη και διαίσθηση -σχεδόν ποτέ δεν πέφτουν έξω. Διαθέτουν απίστευτη αίσθηση του χιούμορ κι είναι –λίγο (πολύ)– περήφανοι γι’ αυτό. Δεν τους αδικούμε όμως, είναι άξιο απορίας το πώς πρόλαβαν να αναπτύξουν την αίσθηση του χιούμορ -μάλλον είναι έμφυτο ταλέντο.

Μπορεί να ‘ναι μοναχικοί, μα όλοι τους εκτιμούν -ακόμη κι οι εγωιστές που τους αντιπαθούν λόγω της απαράμιλλης ειλικρίνειάς τους. Θα σου τα πουν σταράτα και δε θα μασήσουν τα λόγια τους ούτε για μια στιγμή, όσο βαρύ κι αν είναι αυτό που έχουν να σου πουν. Μεγαλώνοντας επέλεξαν αυτό τον δρόμο, γιατί είχαν τη διαύγεια να δουν πως κανείς άλλος δε θα τους οδηγούσε στην πολυπόθητη επιτυχία τους. Μαθαίνεις διαρκώς από αυτούς∙ πάντα η στάση τους θα αποτελέσει παράδειγμα διδαχής, το οποίο μετά από μακροχρόνια αλληλεπίδραση μαζί τους σε κάποιο σημείο θα υιοθετήσεις.

Ως φίλος τους νιώθεις τυχερός που παρά την ανάγκη τους για ιδιωτικότητα σου αφιερώνουν τον πολύτιμο χρόνο τους. Ως εραστής τους ακόμη περισσότερο. Σε αυτήν την περίπτωση νιώθεις και μια υποχρέωση να ‘σαι ο πιο δυνατός σου εαυτός∙ δεν έχουν μάθει να στηρίζονται…

Συντάκτης: Μαγδαληνή Μαρία Παπάζογλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη