Έχεις προσέξει ποτέ την ομορφιά μίας πεταλούδας; Τη δύναμη που κρύβει η πτήση της, την πλήρη μεταμόρφωσή της και την επιλογή που κάνει στην επικονίασή της; Μάλλον όχι. Γιατί είναι αυτή (η Ψυχή για τον αρχαίο ελληνικό μύθο) που με την ομορφιά της σαγήνεψε τον Έρωτα, προκαλώντας τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης. Κι αν χρησιμοποίησε τον Ζέφυρο, προκειμένου να μεταφερθεί σε μία ανθισμένη κοιλάδα, για να συναντάει τον εραστή της και να μοιράζεται το κρεβάτι της μαζί του, έκαψε τον Έρωτα όταν προσπάθησε να τον δει με μία φλόγα. Γιατί δεν έπρεπε. Και ξαφνικά απομακρύνθηκε από κοντά του πετώντας. Γιατί η δύναμη της φλόγας, άρχισε να καίει τα φτερά της.

Κι αν το κύριο στοιχείο, μέχρι εκείνη τη στιγμή, ήτανε η εσωτερική της λάμψη που προερχόταν απ’ την αυτοπεποίθησή της, το σώμα της έγινε φτερά. Και μαζί της χάθηκε και το κάθε ενδιαφέρον και σωματικό μειονέκτημα ή πλεονέκτημα. Μαζί της χάθηκε κι η ικανότητα να σαγηνεύει. Γιατί δεν ήτανε αυτό που έβλεπαν τα μάτια αλλά η δύναμη κι η ενέργεια που έκρυβε στο πέταγμα. Και μαζί της έφυγε κι η φλόγα κι ο έρωτας.

Για ν’ αφήσεις τους μύθους και να έρθεις στην πραγματικότητα, μία πραγματικότητα όπου η εξωτερική εμφάνιση μπερδεύτηκε ανάμεσα στην αυτοπεποίθηση και στην ικανότητά σου να σαγηνεύεις. Κι αν θεωρείς ότι αρκεί να ‘σαι σέξι για να το πετύχεις, τότε πρέπει ν’ αναρωτηθείς ποια είναι η διαφορά μεταξύ του «φαίνομαι» κι «είμαι».

Γιατί η ομορφιά είναι κάτι υποκειμενικό. Μπορεί η εμφάνιση και το σώμα να ασκούν έλξη αλλά το μυαλό, ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, ακόμα και μία κίνηση είναι αυτά που μένουν χαραγμένα. Γιατί η ομορφιά μεταμορφώνεται και διαμορφώνεται. Και το «σέξι» αλλάζει ανάλογα με την τάση και την εποχή.

Αυτό που μένει, είναι κι αυτό που κάνει εσένα να θεωρείς τον εαυτό σου σέξι. Κι αν έστω λίγο αμφιβάλλεις, τότε δεν είσαι πραγματικά. Και να που, κάπου εδώ, ο μύθος συναντάει την πραγματικότητα. Γιατί απλά δεν αρκείσαι σ’ αυτό που μπορεί να σε κάνει να μαγέψεις ή να μαγευτείς. Θα πρέπει να το δεις κιόλας ή να σε δει. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος.

Γιατί δε σκέφτηκες ότι ο έρωτας είναι ένας σταθμός. Για να ακολουθήσει η αγάπη, που είναι ο προορισμός. Για να ‘ρθει η ιστορία να σου αποδείξει ότι οι καλύτεροι εραστές, που ‘χουν μείνει χαραγμένοι στη μνήμη, ήτανε εκείνοι που είχαν την ικανότητα να σαγηνεύουν κι όχι να εντυπωσιάζουν με την εμφάνισή τους.

Ας γίνουμε εδώ λίγο ωμοί. Γιατί στον πραγματικό έρωτα το κεφάλι είναι αυτό που ζει τον ερωτικό οργασμό και μετά το υπόλοιπο σώμα. Μην μπερδεύεις τα πρόχειρα και τα εφήμερα. Αυτά είναι άλλης κατηγορίας παιχνίδια. Διαφορετικά απ’ τη γοητεία που κρύβει μία κίνηση του σώματος. Διαφορετικά απ’ τα λόγια, με νόημα, που λέγονται στο κρεβάτι. Διαφορετικά από μία έντονη προσωπικότητα, όπου στατιστικά αποδεδειγμένα κάνει καλύτερο σεξ.

Κι αν οι εποχές αλλάξανε, τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις; Να ‘σαι κάτι που αρέσει και ταιριάζει με όλα ή προτιμάς να ‘σαι κάτι ξεχωριστό και να διαφέρεις με την εκκεντρικότητά σου; Κι αν πιστεύεις ότι η εποχή προστάζει μη συμβατικούς ερωτικούς συντρόφους, περιπέτεια κι αντίδραση, τότε ήρθε η στιγμή να βγάλεις προς τα έξω τον εκρηκτικό χαρακτήρα σου κι όχι τα ρούχα σου.

Γιατί το θαρραλέο και το δυναμικό ιντριγκάρει. Είναι τόσο ικανό όσο το κόκκινο, σε κάθε επιλογή του, προκειμένου να κάνει ένα μυαλό να σε δει ελκυστικά στα μάτια του. Αρκεί να φορέσεις το χαμόγελό σου, να δείξεις τον δυναμισμό σου και να μη φοβηθείς να διαφέρεις. Γιατί χωρίς αυτοπεποίθηση σαγήνη δεν υφίσταται.

Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη