Στα απλά είναι η ουσία

Κοιτούσα την ατζέντα μου μια μέρα κι είδα πόσους ανθρώπους έχω αφήσει κι έχω ξεχάσει με τη δουλειά και τις υποχρεώσεις. Μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο ν’ ανταποκριθώ, κι όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά γιατί οι υποχρεώσεις μου ξεπέρασαν την ανάγκη μου για παρέα και φίλους. Προσπάθησα με τόσα μηνύματα, συνεχείς αναβολές να είμαι εκεί, μα δεν τα κατάφερα. Δεν τα κατάφερα γιατί δεν είχα χρόνο ή γιατί συνέβησαν αλλαγές στη ζωή μου που δεν είχα προγραμματίσει.

Την παραπάνω σκέψη θα την έχεις κάνει κι εσύ. Προσπάθησες να δώσεις μια ευκαιρία στον εαυτό σου να ξεχάσει αρκετές φορές. Ανθρώπους που στο παρελθόν σε πλήγωσαν και σου φέρθηκαν άσχημα κι ίσως όχι γιατί το επέλεξες εσύ, αλλά γιατί αυτοί σε απομάκρυναν με τον τρόπο τους. Όμορφη η εξαπάτηση να νομίζεις πως έχεις αληθινούς φίλους που θα είναι πάντα εκεί για σένα κι όμως τελικά αποδεικνύονται ένα χάρτινο όνειρο που δεν κράτησε για πολύ κι εξαφανίστηκε όταν ήρθε το ξημέρωμα.

Όλοι κατά καιρούς έχουμε εξαπατηθεί από ανθρώπους που βάλαμε στη ζωή μας ένα βράδυ με μια αγκαλιά κι ένα κρασί και τους κάναμε ένα κομμάτι της ζωής μας. Ζήσαμε πολλά πράγματα μαζί τους, πήγαμε εκδρομές που διήρκεσαν ημέρες ατελείωτες, ήπιαμε μαζί τους και ξαφνικά ένα πρωί χάθηκαν χωρίς μια ειδοποίηση, χωρίς ένα γιατί. Είναι οι άνθρωποι που κάποτε ήταν οι φάροι μας κι ας μην ψάξουμε την αιτία που μας άφησαν.

Ας αναρωτηθούμε τι λάθη κάναμε εμείς, τόσα, που μας απομάκρυναν από κοντά τους. Μήπως δεν ήμασταν εκεί όταν πραγματικά μας είχαν ανάγκη; Μήπως δεν μπορέσαμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων πραγματικά; Μήπως σκεφτήκαμε λίγο περισσότερο τον εαυτό μας, απ’ ότι αυτούς πού πραγματικά μας χρειάζονταν;

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν ένα ζάρι. Δεν ξέρεις τι θα σου τύχει μέχρι τη στιγμή που θα δημιουργήσεις μαζί με τον άλλον μια φιλία, μια σχέση ή μια οικογενειακή μάζωξη που μέσα απ’ αυτή μπορεί να σου δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσεις άτομα που μπορεί ν’ αποτελέσουν μέχρι και τον μέντορά σου στο μέλλον. Είναι αλήθεια πως οι περισσότεροι άνθρωποι δε βλέπουμε την πραγματική όψη ενός ανθρώπου και την εσωτερική γαλήνη που μπορεί να μας δώσει κι εστιάζουμε στα μικρά πράγματα, τα επιφανειακά, αυτά που βλέπουν οι πολλοί. Είναι όμορφο να έχεις ανθρώπους να σε νοιάζονται πραγματικά και δε χρειάζεται να τους βλέπεις κάθε μέρα.

Μια κλήση στο skype, ένα μήνυμα κι ένα «Γεια σου τι κάνεις;» μπορούν να σου φτιάξουν την μέρα, ένα χαμόγελο από εκείνον το φίλο σου που λείπει απ’ την απέναντι πλευρά σ’ ένα καφέ κι ένα χέρι που πιάνει την κουβέρτα για να σε σκεπάσει τα βράδια. Αληθινοί χαρακτήρες που κάνουν την εμφάνισή τους καθημερινά και μας δίνουν μια νότα αισιοδοξίας.

«Να ‘σαι εκεί σ’ όσους σ’ έχουν ανάγκη και να βοηθάς όποιον σε χρειάζεται πραγματικά. Να προσπαθείς να βελτιώνεις καθημερινά τον εαυτό σου. Πρώτα εσύ και μετά οι άλλοι». Συνήθως στο κεφάλι μου ακούω καθημερινά αυτές τις συμβουλές που ξυπνάνε σαν φωνές. Κι είναι αλήθεια πως πέρασαν χρόνια μέχρι να καταλάβω ότι αυτές οι φωνές ήρθαν επειδή εγώ άλλαξα.

Κι έκανα την αυτοκριτική μου και μέτρησα τα τόσα λάθη, πλήγωσα ανθρώπους και πληγώθηκα κι εγώ ο ίδιος, μα τώρα κοιτάζω στον καθρέπτη το είδωλό μου κι ευχαριστώ καθημερινά που έχω αυτή τη ζωντάνια και την όρεξη για ζωή. Μια ζωή αισιόδοξη, ένα χαμόγελο ενός αγνώστου στον δρόμο κι ένα «Γεια σου τι κάνεις;» είναι τα συστατικά για μια πετυχημένη μέρα.

Η μέρα σου σήμερα μπορεί να μην ήταν όπως θα την ήθελες, αλλά αύριο είναι μια καινούργια μέρα. Κι ίσως η τέλεια ευκαιρία για να κάνεις τη δική σου αυτοκριτική και ν’ αφήσεις στο πίσω όσα πράγματα σε πλήγωσαν για να κάνεις μια νέα αρχή και να ξεκινήσεις απ’ το μηδέν.