Κράτα ένα φιλί για το φινάλε

Νύχτα τελειώνουν σχεδόν πάντα οι σχέσεις, στο σκοτάδι και στη σιωπή είναι το κατάλληλο σκηνικό για να βάλεις το τέλος σ’ ένα κεφάλαιο που κράτησε πολύ κι έχεις ξεχάσει τους λόγους που ξεκίνησες το βιβλίο αυτό εξ΄αρχής. Νύχτα, γιατί αυτές αρμόζουν σ’ ένα χωρισμό, σε μια απώλεια που έπεται και κάπου το ξέρεις, κάπου σε βρίσκει άναυδο σαν κακόγουστη φάρσα από άλλη δεκαετία.

Ένας χωρισμός, όμως μπορεί να αποτελέσει μια από τις ομορφότερες νύχτες που έχεις ζήσει. Ο λόγος απλούστατος κι είναι η λύτρωση που έρχεται όταν την είχες τόσο ανάγκη. Ποιος θα είναι εκείνος που θα τη φέρει, μικρή σημασία έχει και μάλιστα στο μέλλον, όχι στο άμεσο παρόν. Γιατί κάποιος θα πρέπει να πάρει το ρόλο του θύτη και κάποιος του θύματος για να ανέβει η τελευταία παράσταση.

Κάποιες σχέσεις έτσι χτίζονται, σαν θεατρική παράσταση που θα ανέβει στην Επίδαυρο και οι πρωταγωνιστές είναι απαραίτητο να φοράνε μάσκες στη σκηνή να μη φαίνονται τα συναισθήματά τους κι έτσι να σε πείθουν μόνο με τα λόγια τους και τη χροιά της φωνής σου. Δε θα μάθεις ποτέ αν κλαίνε κάτω από τη μάσκα τη στιγμή που σου λένε το πιο λαμπρό αστείο ή αν χαχανίζουν κρυφά την ώρα που πονούν στα λόγια.

Οι χωρισμοί που λες, θέλουν σκηνικό ιδιωτικό, ένα σπίτι που όλο είναι ένα δωμάτιο και μισό, πάντα ενοχλούσε αυτός ο χώρος μα τώρα φαίνεται ιδιαίτερα μεγάλος, σαν να έχει ανέβει το ταβάνι και γεμίζει αέρα από παντού. Εκείνο το δωματιάκι λοιπόν, εσύ κι εκείνος ο άνθρωπος, μα αντί να είστε δίπλα, ο ένας μέσα στον άλλον, είστε απέναντι και τα σώματά σας κοιτούν μακριά. Για δες τι ετοιμάζεται, είναι ο χωρισμός και το ξέρετε κι οι δύο πια, μα πριν από το χωρισμό έχει μείνει μια ώρα κι ίσως να αρκεί να φτιάξει μια στιγμή για να την κουβαλάς μαζί σου στο φινάλε.

Η ανάγκη να πέσουν οι μάσκες είναι επιτακτική και μονόδρομος, ώρα ν’ ακουστούν αλήθειες και να μάθεις ίσως τις πιο κρυφές σελίδες του ανθρώπου σου. Στις σελίδες αυτές θα διαβάσεις για αδυναμίες, θα μάθεις επιτέλους τι είναι αυτό που οδήγησε τον ήρωα να δρα έτσι, ποιος τον πλήγωσε, ν’ ακούσεις λόγια αγάπης ή γνήσιας αγανάκτησης. Το ξέρω πόσο οξύμωρο μπορεί να είναι, πώς μπορεί να είναι αληθινή μια ερωτική εξομολόγηση την ώρα που χωρίζεις μα πριν χαθείς θέλει να θυμάσαι ότι συνέβη κι αυτό.

Έχεις χαθεί κι εκείνος στις προσπάθειες να σε έχει, έχεις χαθεί στους καβγάδες που ήταν ατέλειωτοι στις σιωπές που κατέκλυσαν εκείνο το δωματιάκι, φυλακή το έκαναν να μοιάζει και ήταν. Μα τώρα, αυτήν την ώρα που σας έχει απομένει, είναι η ώρα για ένα τελευταίο χορό, για ένα τελευταίο φιλί που πιο τρυφερό δεν έχεις γευτεί. Γλυκόπικρο είναι, μα χτίζει μια ανάμνηση που γι’ αυτή θα γράφεις μια ιστορία, θα ακούς μουσικές και θα την ονειρεύεσαι για μέρες πολλές. Μια από τις ομορφότερες νύχτες που θα ζήσεις με τον άνθρωπό σου μπορεί να είναι και η νύχτα που τον χάσεις, ειρωνικό το ξέρω. Θα είναι εκείνη η νύχτα που τον έμαθες περισσότερο και τον αγάπησες λίγο παραπάνω κι ας τον έχασες.