«Ο φίλος στα δύσκολα φαίνεται» και «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι» και «φίλε φέρε φίλο φάγε φύγε» και πάει λέγοντας. Η φιλία είναι ένα τεράστιο, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του ατόμου, απ’ τα πιο θεμελιώδη στην ζωή του, είναι η δεύτερη οικογένειά μας, αυτή που διαλέγουμε συνειδητά και όχι απαραίτητα εκείνη που μας δόθηκε και μοιραζόμαστε τους ίδιους δεσμούς αίματος.
Για τους φίλους τους καλούς, τους λίγους και ουσιαστικούς, έχουνε ξοδευτεί άπειρες εργατοώρες και μελάνια και παρτιτούρες, έχουν γραφτεί μερικά από τα πιο ωραία τραγούδια, σειρές, ποιήματα και καθημερινές εκφράσεις. Αντέχουν στις πιο αντίξοες συνθήκες, χωρισμούς, αποστάσεις, κι όμως ακόμα εκεί αυτοί. Δεν θα σε προδώσουν εύκολα, και με μερικούς απ’αυτούς, αν δεν σας χωρίσει η πορεία της ζωής, θα μοιραστείτε κάποτε το ίδιο παγκάκι στο πάρκο και θα αναπολείτε τις ένδοξες στιγμές και τα νιάτα σας.
Στην εποχή που βασιλεύει η τεχνολογία και η πληροφορία, οι ανθρώπινες σχέσεις και αξίες έχουν ξεθωριάσει, έχουν χάσει το νόημα τους. Γενικά οι άνθρωποι απ’την φύση μας τείνουμε να υπερβάλλουμε και συχνά αδυνατούμε να ελέγξουμε τα πάθη μας. Δίνουμε εύκολα πλέον μεγάλη σημασία σε πράγματα ανούσια, εξευτελίζοντας έτσι το νόημα μερικών βαρυσήμαντων λέξεων κι εννοιών. Μέσα σ’ αυτές κι η φιλία.
Δεν μπορείς να λες και να αισθάνεσαι φίλο κάποιον που λες ότι ξέρεις και μάλιστα μόνο δύο μήνες, μέσω μιας πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης. Δεν νοείται καν. Τζίζζζ! Πολλούς ξέρουμε, λίγους όμως πραγματικά γνωρίζουμε και ακόμα λιγότερους μαθαίνουμε.
Το φιλαράκι το καλό θα το ζήσεις στα καλά και στα κακά του, στα καθημερινά του, κι όχι για ένα ποτό κι έναν καφέ στα γρήγορα. Θα ανταλλάξεις παθήματα-μαθήματα, σκέψεις και προβληματισμούς μιας ολόκληρης ζωής, είναι εκείνος ο «αδελφός» που θα του ανοίξεις την καρδιά, το μυαλό και το σπίτι σου στις 4 το χάραμα για να «το περάσετε και αυτό μαζί» όπως όλα τα προηγούμενα. Θα σ’ακούσει, θα σε σιγοντάρει, θα σου σκουπίσει τα δάκρυα και θα σε ντύσει και με το ζόρι άμα λάχει για να βγεις έξω να ξεχαστείς.
Μόνο, ειλικρινά, σας παρακαλώ μην μου αποκαλείτε τις κουβέντες της μιας βδομάδας, τις επαφές ενός μήνα και τους καφέδες ενός σαββατοκύριακου, φιλία. Χρειάζεται να επενδύσεις πολλά χρόνια και ψυχικά αποθέματα για να θεωρείς κάποιον αληθινό φίλο, εκείνον που διαβάζει την καρδιά σου καλύτερα απ’τον καθένα.
Κάπου εδώ σαν αναλαμπή από το παρελθόν, σαν άλλο φλας-μπακ από τα παιδικά μου χρόνια το λες, μου ήρθε εκείνη η διαφήμιση, ίσως να παίζεται και ακόμα… Εκείνο το «γάλατα υπάρχουν πολλά» το θυμάστε; Αυτό θα δανειστώ και για τις ανάγκες αυτής εδώ της κουβέντας θα σας πω, παρέες υπάρχουν πολλές, φίλοι όμως λίγοι! Να τους αγαπάτε και να τους σέβεστε, ο πραγματικός φίλος είναι πιστός σαν σκύλος, δεν θα σ’ αφήσει ποτέ, θα σ’ακολουθήσει αν χρειαστεί κι ως την άκρη του κόσμου.
Συντάκτης: Δήμητρα Τζελίνη
