Αν τους έχεις ικανούς για όλα τίποτα δε θα σε σοκάρει

Περνούν μέρες, μήνες, χρόνια ως ότου αρχίσουμε να έχουμε έναν μπούσουλα για το τι γίνεται μέσα στο κεφάλι μας. Γιατί αντιδράμε όπως αντιδράμε, γιατί σκεφτόμαστε όσα σκεφτόμαστε, γιατί θολώνουμε, ή κάποιες φορές διαλέγουμε δρόμους που πηγαίνουν αντίθετα με τα πιστεύω και τα θέλω μας. Πόσα γραμμένα «γιατί» για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις σελίδες που γράφουμε στη ζωή μας. Μήπως και καταλάβουμε καλύτερα τι είναι αυτό που αναζητάμε. Να δώσουμε μιαν απάντηση στο αιώνιο, σταθερό ερώτημα του ποιοι είμαστε, πού πατάμε και πού πηγαίνουμε.

Το ένα φέρνει το άλλο, ανοίγοντας έναν αέναο κύκλο. Κι αν λατρεύεις και να φιλοσοφείς η αναζήτηση δε σταματά ποτέ. Το αν θα καταλήξεις και σε συμπέρασμα δε, αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Τα ερωτήματα είναι πολλά, δεν είναι μονάχα τα προαναφερόμενα και δεν ασχολούνται κι όλοι μ’ αυτά. Καθώς κυλάει ο καιρός θα παρατηρήσεις αυτούς που τους απασχολούν, άλλους που δεν έχουν ιδέα, άλλους που θα το θεωρήσουν περιττή ενασχόληση. Θα διαπιστώσεις, εν τέλει, ότι είναι λίγοι αυτοί που θέλουν να ξέρουν πού βαδίζουν.

Χρειάζεται βλέπεις αρκετή δουλειά για ν’ αποκτήσεις μια σχετική αυτεπίγνωση. Κι ο χρόνος που θα χρειαστείς γι’ αυτό είναι πολύς για να καταφέρεις να αποκτήσεις τη σωστή γνώση ακόμα και για ένα μονάχα ζήτημα. Τώρα πες μου, σου εγγυάται κανείς ότι κι ο απέναντί σου έχει κάνει όλη αυτή τη δουλειά με τον εαυτό του και ξέρει τι του γίνεται; Γιατί λοιπόν παίρνεις τις μετρητοίς τα λόγια του, βασίζεσαι τυφλά στις πράξεις του και θεωρείς πώς δε θα κάνει ποτέ κάτι που θα σε πληγώσει; Εδώ, ο ίδιος μας ο εαυτός μας βγάζει ψεύτες κατά καιρούς. Υπάρχουν πράγματα που υποστήριζες για χρόνια κι έπειτα έρχεται η στιγμή που εν τέλει πράττεις διαφορετικά και μένεις ν’ αναρωτιέσαι «πώς το έκανα εγώ αυτό;» Μέχρι κι εσένα εκπλήσσει ο εαυτός σου. Γιατί αυτή είναι η ζωή. Απρόβλεπτη, χωρίς σταθερές και με κανόνες που ενίοτε έχουν και τις εξαιρέσεις τους. Οπότε πώς μπορείς να εμπιστεύεσαι στο ακέραιο έναν άλλον άνθρωπο; Θα έρθει η στιγμή που κάτι θα πει, κάτι θα κάνει, το οποίο θα είναι εκτός των όσων συμφωνήσατε, εκτός των όσων σου υποσχέθηκε. Και τότε;

Για παράδειγμα, αν τα μάτια του ανθρώπου σου στράφηκαν κάπου αλλού. Είτε οδηγήθηκε από τη ρουτίνα εκεί, είτε θέλησε να ζήσει κάτι καινούργιο, είτε απλώς ήταν το «λάθος» της στιγμής, είτε όποιος άλλος λόγος επικράτησε, το πρόβλημα είναι δικό του κι όχι δικό σου. Εκείνος διάλεξε να διαχειριστεί έτσι την κατάσταση και να προβεί σ’ αυτή την πράξη. Υπήρχαν κι άλλοι δρόμοι, μα διάλεξε αυτόν. Μπορούσες εσύ να κάνεις κάτι γι’ αυτό; Όχι, η απόφαση ήταν δική του. Όπως κι αν κάποιος προτίμησε ν’ αποκρύψει μια αλήθεια, είτε επειδή έτσι συνηθίζει, είτε γιατί φοβήθηκε την αντίδρασή σου πάνω στο ζήτημα. Δεν είναι οι επιλογές των άλλων αυτές που σε ορίζουν αλλά το πώς αντιδράς και με ποιον τρόπο τις διαχειρίζεσαι. Μόνο αυτό είναι στο χέρι σου.

Οι άνθρωποι γύρω μας δεν είναι τέλειοι όπως δεν είμαστε κι εμείς. Κάνουν λάθη, παίρνουν λάθος αποφάσεις εν βρασμώ ψυχής, λένε ψέματα, ξεχνούν, θεωρούν καταστάσεις κι ανθρώπους δεδομένους, πληγώνουν. Μα ποιος δεν το κάνει; Κι εσύ ακόμη το έχεις κάνει. Σ’ εκείνον τον άνθρωπο που δε μετρούσε τόσο για σένα, που σου έδειχνε ενδιαφέρον μα δεν υπήρχε αντίκρισμα από πλευράς σου. Πάντα συνέβαινε και πάντα θα συμβαίνει και δεν μπορείς ούτε να το ελέγξεις, ούτε να το προβλέψεις. Τα μόνα συναισθήματα, οι μόνες επιλογές που ίσως μπορείς να ελέγξεις, είναι μονάχα οι δικές σου. Μπορεί να υποθέτεις τι σκέφτεται ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου, μα ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Γιατί ο μόνος εαυτός που ίσως ξέρεις καλύτερα είναι ο δικός σου κι όχι του άλλου.

Όσο πιο ψηλά πετάς στα σύννεφα και πιστεύεις ότι κάποιος δε θα σε πληγώσει ούτε θα σε βλάψει, τόσο απότομη κι επίπονη θα είναι η πιθανή πτώση. Αν όμως τους έχεις ικανούς για όλα, τίποτα δε θα σε εκπλήσσει. Θα είσαι προσγειωμένος και θα μπορείς να διαχωρίσεις πως οι επιλογές των άλλων δε σχετίζονται άμεσα με σένα αλλά είναι απόρροια του ίδιου τους του ψυχισμού.  Η εμπιστοσύνη σου σε νέους φίλους, εραστές, ανθρώπους δε θα περάσει κρίση. Κι η απογοήτευσή που ενδεχομένως να νιώσεις απ’ αυτούς δε θα είναι σε θέση να σε ορίσει.

Θα ξημερώσει ξανά μια νέα μέρα, με αναθεωρημένη επίγνωση των ανθρώπων που έχεις πλάι σου. Με σένα να έχεις διαχειριστεί και να έχεις φέρει εις πέρας ακόμη μία κατάσταση. Μία ακόμη εμπειρία να έχεις να μετράς και με πολλές ακόμα μπροστά σου. Με όπλο την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, στα δικά σου πόδια· μη φοβηθείς τα σκαμπανεβάσματα. Σημάδια ότι ζεις είναι, ότι κουνιέσαι, ότι προχωράς. Τη στασιμότητα να φοβάσαι. Μόνο εκεί δεν υπάρχουν λάθη, μόνο εκεί δε θα βρεις προδοσία, εκεί δε θα πέσεις ψυχολογικά. Γιατί στη στασιμότητα δεν έχεις τίποτα να διακινδυνεύσεις. Μα και τίποτα να κερδίσεις.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!