Στην εποχή μας, η νέα γενιά κινητών τηλεφώνων μάς επιτρέπει να ερχόμαστε σε επαφή κοινωνικά αλλά και επαγγελματικά, συνεχώς. Αυτό, όμως, μπορεί να οδηγήσει σε μια τάση να ελέγχουμε συνέχεια για status και μηνύματα από φόβο ότι, διαφορετικά, ίσως χάσουμε κάποια ευκαιρία. Ενώ, λοιπόν, μια διαρκή online παρουσία προσφέρει ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση, την ίδια στιγμή οδηγεί σε θέαση δραστηριοτήτων στις οποίες ένα άτομο δε συμπεριλαμβάνεται.
Η ψυχολογική εξάρτηση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να οδηγήσει στο λεγόμενο FOMO ή ακόμα και σε παθολογική χρήση του διαδικτύου.
Τι είναι, όμως, το FOMO;
Fear of Missing Out, ή αλλιώς, ο φόβος ότι δε θα συμπεριληφθείς. Κι ενώ τα τελευταία χρόνια έχει μελετηθεί πολύ από την επιστήμη της ψυχολογίας, ανακαλύφθηκε ότι υπάρχει και η άλλη μορφή του—ή η εξέλιξή του, θα μπορούσαμε να πούμε—το FOBLO (Fear of Being Left Out).
Δεν πρόκειται για επίσημη νοσολογική οντότητα, ασφαλώς, αλλά συχνά χρησιμοποιείται για να δηλώσει ένα είδος κοινωνικής ανησυχίας ή φόβου συνδεδεμένου με αποκλεισμό από κοινωνικές ομάδες ή δραστηριότητες. Αυτός ο φόβος μπορεί να εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους και συχνά συνδέεται με συναισθήματα όπως μοναξιά, αίσθημα ανεπάρκειας, νευρικότητα, ειδικότερα στις κοινωνικές επαφές.
Τα συμπτώματα του FOBLO μπορεί να περιλαμβάνουν:
1. Νευρικότητα ή άγχος σχετικά με την κοινωνική συμπερίληψη
2. Συνεχής ανησυχία ότι δεν είσαι ευπρόσδεκτος σε κοινωνικές εκδηλώσεις, ομάδες ή δραστηριότητες.
3. Εμμονικός έλεγχος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
4. Συνεχώς ελέγχεις για εκδηλώσεις ή συναθροίσεις στις οποίες δε συμμετέχεις.
5. Λανθασμένη εντύπωση ότι δεν είσαι αρκετά «αγαπητός» για να σε προσκαλέσουν, ακόμη κι αν δε σε ενδιαφέρουν τα συγκεκριμένα πρόσωπα ή εκδηλώσεις.
Σε σχέση με το τι ορίζεται ως χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που έχει FOBLO:
Ζήλια
Αισθάνεσαι ζήλια για όσους συμμετέχουν σε κοινωνικά δρώμενα ή δραστηριότητες στις οποίες εσύ δε συμμετέχεις.
Κοινωνική απόσυρση
Ο φόβος του αποκλεισμού μπορεί να οδηγήσει ένα άτομο να αποσυρθεί κοινωνικά, φοβούμενο ότι θα το απορρίψουν.
Συνεχής ανάγκη να νιώθεις ότι σε εκτιμάνε
Ψάχνεις συνεχώς επιβεβαίωση από φίλους και αγαπημένους ότι σε αποδέχονται και σε συμπεριλαμβάνουν στο πρόγραμμά τους.
Υπερβολική σημασία στη γνώμη των άλλων
Σκέφτεσαι υπερβολικά τι θα πουν οι άλλοι για σένα. Μήπως με αποκλείουν λόγω στυλ; Μήπως να προσπαθήσω να αλλάξω; Μήπως, μήπως…
Υπερβολική διαθεσιμότητα
Από τον φόβο της απόρριψης, καταπιέζεις τον εαυτό σου να συμμετέχει σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα, ακόμη κι όταν το σώμα σου καταρρέει. Δε λες ποτέ “όχι” σε μια πρόταση από φόβο μήπως δε σε προσκαλέσουν την επόμενη φορά, ακόμη κι όταν η παρέα ή το event είναι αδιάφορο και ανόητο.
Αίσθηση ότι οι ζωές των άλλων είναι πιο ενδιαφέρουσες
«Δες, δες!», αναφωνείς. «Αυτοί πήγαν για Πάσχα στην Κέρκυρα, εγώ δεν πάω πουθενά. Άρα δεν είμαι σημαντικός.» Αρνείσαι τον εαυτό σου, την προσωπικότητά σου, και συνοψίζεις το είναι σου στις ζωές των άλλων.
Και τώρα τι κάνουμε;
Αν παρατηρείς όλα αυτά στον εαυτό σου και σε καταβάλλει η αίσθηση κοινωνικής ανασφάλειας, αν δεν μπορείς να το ελέγξεις και να το εκλογικεύσεις, είναι καλό να συμβουλευτείς έναν ειδικό για καθοδήγηση. Πριν απευθυνθείς σε κάποιον, όμως, προσπάθησε να εκτιμήσεις τον εαυτό σου ορθά, και να καταλάβεις ότι, τελικά, ακόμη κι όταν δε μας συμπεριλαμβάνουν ή ακόμη κι αν μας αποκλείουν, η ουσία είναι η εξής:
«Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Δεν είμαστε τηγανητές πατάτες!»
Συντάκτης: Χριστίνα Ευτυχίδου
