Ποιο παιδί δεν έκανε σαν τρελό να πάει να δει ζογκλέρ, κλόουν με κόκκινες μύτες και μάγους με σπαθιά να κόβουν τις βοηθούς τους; Τα παιδικά χρόνια μας είναι που αναπολούμε, έχουμε την επιθυμία κάποιες φορές να ξαναγίνουμε παιδιά, και μέσα σε ένα τσίρκο σίγουρα μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό. Ακροβάτες, απίθανοι μάγοι, ζογκλέρ, αστείοι κλόουν με περίεργα face painting και πολλές εκπλήξεις, ήταν όλα όσα μας περίμεναν στο τσίρκο. Όλα όσα δεν μπορούσαμε να περιμένουμε να αντικρίσουμε, όταν μας πήγαιναν οι γονείς μας σαν ήμασταν μικροί στο τσίρκο.

Τσίρκο, μια νοοτροπία που όρισε μια ολόκληρη εποχή, με τα μπουλούκια, με τους νομάδες, με χορευτές και ζώα, σκοτεινές πλευρές και πολύ πολύ γκλίτερ. Κορδέλες, χορογραφίες και μια θλίψη ντυμένη πίσω από το ζωγραφισμένο χαμόγελο του κλόουν. Αφού στα περισσότερα face painting βλέπουμε έναν κλόουν που από τα μάτια τρέχουν δάκρυα, ενώ στα χείλη είχε ένα χαμόγελο ως τα αυτιά. Ας δούμε όμως από πού ξεκίνησε το τσίρκο. Το τσίρκο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 1768 ξεκινώντας μόνο σαν επιδιώξεις ιππικών ικανοτήτων. Μέχρι το τέλος του αιώνα είχε γίνει ευρέως διαδεδομένο σε Ευρώπη και Αμερική. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το τσίρκο κάθε περιοχής έδωσε μάχη για να επιβιώσει, αλλά από τη δεκαετία του 1950 και ως σήμερα υπάρχουν και μορφές τσίρκων χωρίς ζώα. Δίνουν περισσότερη έμφαση σε ακροβατικά, αλλά και σε άλλες μορφές τέχνης, αφού οργανώνουν κάποιου είδους μικρά σκετσάκια με πολύ χορός. Όπως κάθε επάγγελμα έχει τις δυσκολίες του, έτσι και το να είσαι μέλος σε ένα θίασο τσίρκου έχει τις δικές του.

Ταχυδακτυλουργοί παίζουν με τη φωτιά και κλόουν ανεβάζουν ανυποψίαστους θεατές στη σκηνή για να κάνουν κάποιο νούμερο μαζί. Όλος ο θίασος υπόσχεται κάθε φορά από την έναρξη ακόμα του προγράμματος μια αξέχαστη εμπειρία για την οικογένεια. Ένα φανταστικό υπερθέαμα για μικρούς αλλά και για μεγάλους (που θέλουν να ξαναγίνουν μικροί). Αγαπημένη στιγμή όλων των παιδιών, όσων είναι αλλά και όσων νιώθουν, είναι η στιγμή που μια κοπέλα ή ένα αγόρι στο διάλειμμα κάνει βόλτες ανάμεσα από τις θέσεις που κάθεται το κοινό πουλώντας παιχνίδια. Κάπου εδώ έρχεται συγκίνηση, το μικρό λιονταράκι που έκανε βόλτα στα χέρια του υπαλλήλου, ενώ εσύ ήσουν έτοιμος να φωτογραφηθείς μαζί του.

Τα ζώα, ωστόσο, θα έπρεπε να λείπουν από κάθε μορφής παράσταση σε τσίρκο, καθώς είναι απαράδεκτο να προβάλλονται ως υπερθέαμα αθώα πλάσματα για να κερδίσουν κάποιοι το χειροκρότημα του κοινού. Ταλαιπωρούνται με καθαρά εμπορικό σκοπό και με στόχο το κέρδος γίνονται προϊόν εκμετάλλευσης. Υπάρχουν άλλοι τρόπο που μπορεί να ψυχαγωγηθεί το κοινό στο χώρο του τσίρκου και κλόουν που μπορούν να κάνουν εξαιρετικά κόλπα.

Για τους θεατές, μπορεί να είναι απλώς μια ακόμα εναλλακτική μορφή διασκέδασης, μα για όσους πρωταγωνιστούν, το τσίρκο είναι μέρος της ζωής τους και φυσικά η δική τους οικογένεια. Έμαθαν να ζουν σε ομάδες, να ταξιδεύουν ασταμάτητα, να μοιράζονται και να δίνουν όλοι όλη την ψυχή τους πάνω στη σκηνή για τον κοινό σκοπό, που δεν είναι άλλος από το χειροκρότημα, τη διασκέδαση και το χαμόγελο ικανοποίησης που θα ζωγραφιστεί στα πρόσωπα των μικρών τους φίλων.

Συντάκτης: Δήμητρα-Μαρία Κοσμά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.