Πάντα μου έλεγαν να προσέχω και να μην εμπιστεύομαι τυφλά τους ανθρώπους. «Όλοι κάποια στιγμή θα σε προδώσουν.» Κι είναι μια ατάκα που ακούμε συχνά από τους κυνικούς και συχνά μεγαλύτερους, μόνο που στην πράξη σημαίνει να ζεις πάντα κοιτώντας πάνω απ’ τον κόρφο σου κι ουσιαστικά να μη χαλαρώνεις ποτέ. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί κανείς να ζήσει έτσι και με σιγουριά μπορώ να πω πως δεν μπορούμε να βάζουμε όλους τους ανθρώπους στο ίδιο καζάνι. Σίγουρα φυλάς τα νώτα σου για παν ενδεχόμενο, αλλά δεν μπορείς να προχωράς διαρκώς σαν να σε κυνηγάνε. Το χειρότερο βέβαια με το να εμπιστεύεσαι, είναι να σου σκάει σαν μπουνιά η προδοσία από κάποιον άνθρωπο που δεν το περίμενες ποτέ. Κι ίσως αυτός να είναι κι ο λόγος που γεννήθηκαν όλου του κόσμου οι κυνικοί.
Σε πολλές περιπτώσεις μια προδοσία προέρχεται από ανθρώπους που θεωρούμε αρκετά κοντά μας. Από ανθρώπους που γνωρίζουν την κατάστασή μας, από ανθρώπους που τους έχουμε ανοίξει την καρδιά μας κι έχουμε εκτεθεί απέναντί τους. Προφανώς μια προδοσία που προήλθε από κατεβασμένη άμυνα, προκαλεί πολύ άσχημες σκέψεις για τα κριτήρια που έχει κανείς να επιλέγει ανθρώπους κοντά του, για τα αντανακλαστικά του και την ικανότητά του ν’ αναγνωρίζει τις προθέσεις, για την αφέλεια με την οποία ανοίχτηκε και τελικά έφαγε τα μούτρα του. Είναι μια κατάσταση που προκαλεί μεγάλο πόνο, τόσο σ’ αυτόν που τη δέχεται όσο και σ’ αυτόν που τη διαπράττει, μόνο που συμβαίνει ετεροχρονισμένα. Διότι ο δεύτερος, συχνά δεν έχει τη διαύγεια να το καταλάβει την ώρα που προκαλεί την προδοσία, ενώ αργότερα αντιλαμβάνεται τη ζημιά που έχει προκαλέσει.
Το να ξεπεράσεις μια προδοσία μόνο εύκολο δεν είναι, αν αυτός ο άνθρωπος είναι αρκετά σημαντικός για τη ζωή σου. Θα θυμώσεις, θα χαωθείς, θα μπεις στην άρνηση, θα βρίσεις, θα φωνάξεις, θα κρατήσεις κακία. Κι είναι απόλυτα φυσιολογικό. Όταν ηρεμήσεις, κάπως από το σοκ της συνειδητοποίησης, ενδεχομένως να σκεφτείς τι μπορεί να τον οδήγησε σ’ αυτή την κατάσταση. Κι ίσως το μόνο που πραγματικά θα σε βοηθήσει, είναι ν’ αποφασίσεις πως πρόκειται για έναν αρκετά μπερδεμένο άνθρωπο που έχει χάσει τον προσανατολισμό του, από τον οποίο θα απέχεις από ‘δω και στο εξής. Δεν αξίζει να βάζεις τον εαυτό σου να μισεί, γιατί αυτό το συναίσθημα θα γυρίσει πίσω σε σένα.
Εν τέλει, όσο κι αν τους αγαπήσαμε, καμιά φορά καλούμαστε να βγάλουμε από τη ζωή μας ανθρώπους οι οποίοι μας έχουν κάνει κακό, δε μας μέτρησαν σωστά ή χρησιμοποίησαν τη θέση τους για να πάρουν εξουσία απέναντί μας. Δεν είναι εύκολο, αλλά αν μείνεις και προσπαθήσεις να χτίσεις τη σχέση σας από την αρχή, ίσως εκπλαγείς από το πόσο διαφορετικά θα βλέπεις τον άνθρωπο αυτό, πια. Γιατί η τυφλή εμπιστοσύνη, αλλά κι η εμπιστοσύνη γενικότερα, κουβαλούν μέσα τους μια εξιδανίκευση που η προδοσία σμπαραλιάζει και μένεις μετά ν’ αναρωτιέσαι τι έβλεπες τόσο καιρό που πια δεν μπορείς να δεις.
Είναι επίπονο αλλά και μέσα στη ζωή να βιώνει κανείς προδοσία από ανθρώπους που γνωρίζει καλά. Στην τελική, αν κάποιος δεν είναι σημαντικός για σένα, δύσκολα θα καταφέρει να σε πληγώσει. Ωστόσο, όσο κι αν μπορεί να σε πληγώσει, δεν μπορεί σε κάνει να χάσεις την πίστη σου σε άλλους ανθρώπους. Δεν είναι όλοι ίδιοι και θα γίνουν ποτέ.
Συντάκτης: Θεοδώρα Αντωνιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
