Oτιδήποτε αληθινό συνήθως απεχθάνεται τις φανφάρες και τα υπερφίαλα λόγια. Αν είσαι σε κάτι πραγματικά καλός διαφήμιση αποτελούν οι πράξεις σου και μόνο, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Δεν έχεις ανάγκη τη διαρκή αυτοπροβολή των ικανοτήτων σου εκτός κι αν στην πραγματικότητα κάτι σε τρώει κι αισθάνεσαι μονίμως πως σου είναι απαραίτητο να αποδεικνύεις στους άλλους τον εαυτό σου. Μόνο που ακόμη κι έτσι να είναι τα πράγματα με τα πολλά και κούφια λόγια ποτέ κανείς δεν απέδειξε τίποτε. Το ακριβώς αντίθετο θα λέγαμε. Θυμίζει κάπως την εύστοχη παροιμία που λέει πως όπου ακούς πολλά κεράσια καλό είναι να κρατάς μικρό καλάθι κι αυτό γιατί κανένας πραγματικά ταλαντούχος ή ικανός σε οποιονδήποτε τομέα άνθρωπος δεν μπαίνει στη διαδικασία να επαινεί διαρκώς τον εαυτό του μπροστά στους άλλους.

Κακά τα ψέματα λίγο-πολύ -αν μας έχει τύχει κάτι αντίστοιχο- μάλλον όλοι μας έχουμε κάποτε σκεφτεί για κάποιον πως η διαρκής δίψα του για επιβεβαίωση κι η δημιουργία εντυπώσεων από την πλευρά του μέσα από συνεχόμενη επίδειξη ίσως περισσότερο συμπλέγματα κρύβει παρά ικανότητες. Συχνά κάποιοι άνθρωποι παρουσιάζουν ανασφάλειες σε κομμάτια της ζωής τους που έχουν να κάνουν με πρακτικά ταλέντα κι ικανότητες είτε σε επαγγελματικό επίπεδο είτε ακόμη και σε σεξουαλικό. Ποιος πραγματικά σίγουρος για τον εαυτό του όμως θα έφτανε στο σημείο να αυτοδιαφημιστεί για τις επιδόσεις του είτε στο ένα κομμάτι είτε στο άλλο;

Αν το καλοσκεφτείς, λοιπόν, και το σεξ είναι σαν το αληθινό ταλέντο. Όσο περισσότερο το κατέχεις τόσο λιγότερο σε νοιάζει να το διαφημίσεις. Η αυτοπεποίθηση φωνάζει μέσα από τη σιωπή μας χωρίς αυτό να σημαίνει πως όταν ξέρουμε πως είμαστε σε κάτι καλοί δε θα το παραδεχτούμε αν χρειαστεί ή αν μας δοθεί η ευκαιρία. Άλλο το να μην αγγίζουμε τα άκρα της υπερβολικής σεμνοτυφίας, όμως, άλλο το να φωνάζουμε όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε το πόσο γαμάτοι είμαστε, το πόσο σούπερ εραστές έχουμε υπάρξει, το πόσο γαμάμε και δέρνουμε είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά.

Γαμάτος είσαι όταν όλοι γύρω σου το παίζουν κάποιοι πουλώντας μούρη την ίδια στιγμή που εσύ προχωράς με σταθερά βήματα εμπιστευόμενος τον εαυτό σου. Γαμάτος είσαι όταν εκεί που άλλοι ωρύονται για τις ικανότητές τους εσύ απλώς τις εφαρμόζεις. Γαμάτος είσαι όταν δεν μπορείς καν να διανοηθείς το πώς κάποιοι επιζούν γκρεμίζοντας άλλους ή υποτιμώντας τους. Γαμάτος είσαι όταν συγκρίνεσαι μόνο με τον καλύτερό σου εαυτό κι ανταγωνίζεσαι εκείνον. Γαμάτος είσαι όταν δε χρειάζεσαι κανέναν να σου πει το πόσο γαμάτος είσαι. Γαμάτος είσαι όταν αντί να διατυμπανίζεις το πόσο καλά, άγρια, παθιασμένα πηδάς απλώς το κάνεις όταν έρχεται η ώρα έχοντας πείσει ήδη τον επίδοξο εραστή ή την επίδοξη ερωμένη σου μόνο με ένα βλέμμα. Με ένα χαμόγελο γεμάτο όσα υπονοούμενα χρειάζεσαι ίσα για να ανάψεις τη σπίθα που θα φροντίσεις να γίνει φωτιά. Δεν υπάρχει εξάλλου πιο ντεκαυλέ κατάσταση από κάποιον που επαινεί διαρκώς τις επιδόσεις του αν το καλοσκεφτείς.

Όσον αφορά το σεξουαλικό κομμάτι, για παράδειγμα, τα λόγια κάνουν καλό και χρησιμεύουν μόνο στη δημιουργία ατμόσφαιρας. Αν θέλεις να περιγράψεις στο αντικείμενο του πόθου σου τι πρόκειται να του κάνεις σαφέστατα θα σου πω προχώρα γιατί συνήθως αποδεικνύεται αρκετά ξεσηκωτική μέθοδος που ωθεί τον άλλον στο να ξεροσταλιάζει για τα όσα θα ακολουθήσουν. Αν το ‘χεις όντως γενικά, λοιπόν, θα ξέρεις ήδη ότι αυτό το γλυκό βασανιστήριο των λεκτικών περιγραφών με τους σωστούς χειρισμούς είναι καλοδεχούμενο κι αποτελεί απλώς προσάναμμα. Ορεκτικό δηλαδή κι όχι κυρίως πιάτο. Φαντάσου όμως κάποιον που αντί να περιγράφει όσα πρόκειται να ακολουθήσουν ώστε να εξάψει τη φαντασία και τις αισθήσεις, εκείνος κάθεται κι αραδιάζει κομπάζοντας το πόσο τέλεια θα τα κάνει όλα και πόσο άφταστος μαέστρος είναι στο σεξ. Με το χέρι στην καρδιά, πες μου, δε θα σου περνούσε καν από το μυαλό ότι εδώ κάτι παίζει; Ακόμη κι αν εν τέλει αποδεικνυόταν όντως πολύ καλός δε νομίζω να καύλωνε κανείς εξαρχής με κάποιον ο οποίος τοποθετεί φωτεινά βελάκια γύρω του ώστε να τραβήξει μόνος του την προσοχή.

Έχεις παρατηρήσει πόση γοητεία εκπέμπει κάποιος που είναι όντως σίγουρος για τον εαυτό του; Έχεις παρατηρήσει τι τον κάνει τόσο ελκυστικό; Το ότι εκεί που οι υπόλοιποι σκοτώνονται να αποδείξουν πάντα κάτι στους άλλους εκείνος αρκείται στο ότι ήδη το έχει αποδείξει στον εαυτό του. Αυτή η αίσθηση ανεξαρτησίας κάποιου ο οποίος δεν κρέμεται από τα καλαμπαλίκια κανενός, αυτή η σταθερή αίσθηση της ήρεμης δύναμης εκείνου που γουστάρει όντως αυτό που είναι κι αντί για φωνές κι αντάρες χρησιμοποιεί την ίδια του την ύπαρξη στον χώρο για να σε κερδίσει είναι τουλάχιστον αφροδισιακή. Όλοι οι υπόλοιποι θυμίζουν αστεία μπαρμπαδάκια από κόμικς που χτυπιούνται πάνω κάτω αλαφιασμένα για να κάνουν εντύπωση.

Μεταξύ μας τελικά είτε πρόκειται για επαγγελματικό ταλέντο είτε για σεξουαλικό όταν υπάρχει απλώς φαίνεται. Αν χρειαστεί να μπεις στη διαδικασία να το επισημάνεις ο ίδιος είναι σαν να εξηγείς ένα κακό αστείο. Δε φτάνει που ήταν κακό θέλεις και να το αποδομήσεις. Άστο να πάει στο καλό κι ασχολήσου με κάτι που όντως κατέχεις μέχρι νεοτέρας.

Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου