Εδώ είμαστε λοιπόν. Η καθεμιά στο δικό της εδώ, η καθεμιά στον κόσμο της και τη ζωή της, στο δικό της παρόν, σε διαφορετικές αγκαλιές. Όλες εκείνες οι προειδοποιήσεις της αρχής για το πού πας να μπλέξεις ήταν –που λες– όλες αλήθεια.
Τότε δεν ήθελα να πιστέψεις στις αλήθειες μου, βέβαια, δε με συνέφερε, βλέπεις. Σε προέτρεπα παρ’ όλα αυτά να ρωτήσεις όποιον ήθελες για το ποιόν μου γιατί με τη συνείδησή μου ήθελα πάντα να τα ‘χω κάπως καλά. Ψέματα σου λέω. Εν μέρει. Φταίει μάλλον και που αυτού του είδους η ειλικρίνεια είναι κάπως διεγερτική κι αυτό το ήξερα και το ξέρω.
Γνωστοί και φίλοι μου θα σου έλεγαν, λοιπόν, απλώς μια λέξη για μένα. Καριόλα. Ναι κι οι φίλοι μου αυτό θα σου έλεγαν. Δεν έχουν λόγο να πούνε ψέματα εξάλλου, αλλά δεν αποτελεί επίσης λόγο για εκείνους η ερωτική μου ζωή ώστε να με κάνουν πέρα. Θα σε προειδοποιούσαν όμως εσύ να μείνεις μακριά. Δεν τους εμπόδισα ποτέ να εκφράζονται καταλλήλως επ’ αυτού σε όποιον θέλησε να μάθει.
Και καλά θα έκαναν. Γιατί μακριά μου έπρεπε να μείνεις. Μακριά. Κι όταν σου έλεγα όσα σου έλεγα θα έπρεπε πρώτα να τα ακούσω τότε εγώ η ίδια. Έπρεπε πρώτη εγώ να τα καρφώσω καλά μέσα στο κεφάλι μου, ούτε στιγμή δεν έπρεπε να τα θεωρήσω δεδομένα. Καριόλα ήμουν όντως κι ειδικά τώρα θα σου το φώναζα ακόμη πιο δυνατά. Έτσι θέλω να υπάρχω μέσα σου, έτσι θέλω να με θυμάσαι.
Μακάρι να πετύχεις ανθρώπους στο δρόμο σου που να με ξέρουν απ’ την ανάποδη για να σου πούνε αν το φέρει η κουβέντα ποτέ κι αν αναφέρεις το όνομά μου, ότι δεν είμαι τίποτε περισσότερο από ένα κωλόπαιδο που παίζει με τα συναισθήματα των άλλων. Ναι, το θέλω, θέλω να σου το πούνε, να σου πούνε για μένα τα χειρότερα.
Θέλω να σου πούνε ότι έταξα στη ζωή μου πολύ συναίσθημα χωρίς να έχω στ’ αλήθεια τάξει ποτέ μου κάτι. Θέλω να σου πούνε πως τα πάντα σε μένα είναι θέμα τακτικής κι ότι αδυνατώ να νιώσω. Θέλω να σου πούνε ότι έχω κοροϊδέψει πολύ κόσμο και πως υπήρξα αδίστακτη. Θέλω να σου πούνε όντως τα χειρότερα και να τα εννοούν γιατί έτσι θέλω να μείνω στο μυαλό σου.
Μόνο έτσι θα μπει και πάλι η αμφιβολία μέσα σου για όλα όσα σου εξομολογήθηκα κάποτε πως με έκανες εσύ να αισθανθώ. Μόνο έτσι θα πάψεις να πιστεύεις ότι μαζί σου ήταν τα πράγματα διαφορετικά και πως κατάφερες να με ταρακουνήσεις.
Θέλω να σου πούνε πως κακώς με πίστεψες όταν σου είπα πως είμαι ερωτευμένη. Ερωτευμένη εγώ; Μόνο ένας αφελής θα πίστευε κάτι τέτοιο! Θέλω να σου πούνε ότι καλά έκανες κι έφυγες τελικά γιατί όλα ήταν ένα τεράστιο ψέμα. Απ’ τα ψέματα που λέω παντού προκειμένου να πετύχω τον στόχο μου πριν εξαφανιστώ.
Να πιστέψεις ότι ένα καθικάκι σαν εμένα δεν πονάει. Ότι δεν έκλαψα στ’ αλήθεια όταν μου είπες «τέλος». Το έπαιζα λιγάκι μωρέ, για να έχει ενδιαφέρον η φάση, να εμπνευστώ. Μόνο λίγο σπάστηκα που δεν το τελείωσα πρώτη εγώ. Αυτό μόνο. Γιατί εγωίστρια του κερατά είμαι και τίποτε περισσότερο. Αυτά θέλω να ‘ρθουν να σου πούνε για μένα. Αυτά κι άλλα τόσα.
Θέλω να σου πούνε ότι όσα λίγα προλάβαμε να κάνουμε οι δυο μας τα έχω κάνει και με άλλες, έτσι, για να μη βαριέμαι. Ότι έκανα κι άλλες να αισθανθούν εξαιρέσεις στη ζωή μου μόνο και μόνο για να κολλήσουν με την πάρτη μου περισσότερο κι έπειτα να την κάνω μ’ ελαφρά όταν θα το ήθελα εγώ.
Θέλω να πιστέψεις ότι συνεχίζω κανονικά την πορεία μου σαν να μην έχει συμβεί τίποτε όπως ακριβώς ήμουν προτού εμφανιστείς εσύ. Ότι καλά κάνεις που είσαι κι εσύ εκεί που είσαι τώρα γιατί είναι πολύ πιο safe κι αληθινό απ’ ό,τι θα μπορούσε να είναι ποτέ μαζί μου. Αναλώσιμη ήσουν για μένα, τι δεν καταλαβαίνεις; Αυτό θέλω να ξέρεις. Κι έτσι μικρός που είναι ο κόσμος –όπως θα έχεις διαπιστώσει ήδη– όλο και κάποιος θα βρεθεί να σου μιλήσει για μένα τελικά και να σε κάνει να το πιστέψεις.
Θέλω επίσης να ξέρεις ότι συνεχίζω να παίζω όπως έπαιζα επειδή το γουστάρω ακόμη κι όχι επειδή προσπαθώ με ηλίθιους τρόπους να σε σβήσω από μέσα μου. Να ξέρεις ότι δε βλέπω σε όλες το χαμόγελό σου και τα δικά σου μάτια -πού νομίζεις ότι είμαστε εξάλλου σε καμιά ρομαντική κομεντί του κώλου;
Θέλω να ξέρεις ότι όταν κάνω έρωτα με άλλες δε σκέφτομαι τις νύχτες που δε ζήσαμε ποτέ εμείς οι δύο. Πως όσα πρόλαβες να μου πεις δεν τα θυμάμαι καν και πως δε σήμαιναν τίποτε για μένα. Όπως δε σήμαιναν τίποτε κι όσα σου είπα εγώ. Μακάρι να γυρνούσα τον χρόνο πίσω και να τον πάγωνα εκεί που σου μιλούσα για το πόσο πούστικα μπορώ να φερθώ. Γι’ αυτό στο δίνω που έφυγες και δεν πρόλαβες να δεις την άλλη μου πλευρά.
Ξέρεις. Αυτή που στην πραγματικότητα εσύ ποτέ δε θα έβλεπες αν είχες μείνει. Έτσι να με θυμάσαι θέλω. Σαν το κακομαθημένο κωλόπαιδο που σε γέμισε ψέματα και παραμύθια. Πριν εσύ με ταξιδέψεις στο δικό σου παραμύθι και χαθώ.
Επιμέλεια Κειμένου Έλλης Πράντζου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
