Έχει αρχίσει να σε ανησυχεί, γιατί δε συνέβη άπαξ και κατά τύχη. Όσο πίσω κι αν ανατρέξεις, οι άνθρωποι που σε ελκύουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δεν ανήκουν ολοκληρωτικά σε αυτό που ξεκινάτε μαζί. Ένα κομμάτι τους, μικρό ή μεγαλύτερο, παραμένει σε μια άλλη κατάσταση, σε έναν άλλο άνθρωπο. Είναι εκεί, αλλά δεν είναι ή είναι υπό συνθήκες κι όχι καθ’ ολοκληρίαν. Λίγο το βλέμμα που χάνεται, λίγο οι συχνές αναφορές στην προηγούμενη σχέση, λίγο μια απόσταση που κρατάει απ’ τη σχέση σας, σου είναι ξεκάθαρο ότι ακόμα υπάρχει το κόλλημα με την προηγούμενη, που μέσα τους είναι ακόμη υπάρχουσα, ιστορία.
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι γιατί άραγε ακολουθείς εσύ αυτό το μοτίβο. Για ποιο λόγο επαναλαμβάνεις την ίδια επιλογή, έστω κι υποσυνείδητα. Τι είναι δηλαδή αυτό που μόνιμα σε τραβάει σε μπλεγμένες ιστορίες, με ανθρώπους που είναι με το ένα πόδι στη βάρκα της σχέσης που ξεκινάτε και με το άλλο στο σκάφος της προηγούμενης.
Μια καλή πρώτη απάντηση θα μπορούσε να είναι η πρόκληση. Όπως και να το κάνουμε, η δυσκολία συχνά πάει πακέτο με το ενδιαφέρον. Σε βάζει σε διαδικασία να προσπαθήσεις περισσότερο. Να καταστρώσεις ενδεχομένως σχέδια, να χαράξεις στρατηγική, με σκοπό να φτάσεις στο ποθητό αποτέλεσμα. Έτσι νιώθεις ότι είσαι σε εγρήγορση, η αδρεναλίνη εκκρίνεται κι η βαρεμάρα απομακρύνεται. Τώρα θα μου πεις, αν θέλεις αδρεναλίνη, κάνε bungee jumping κι όχι κυνήγι μαγισσών μέσα σε μια σχέση. Αλλά περί ορέξεως…
Υπάρχει φυσικά και η άλλη εκδοχή. Η αυτό-επιβεβαίωση. Μπορεί εν τέλει όλο αυτό να αποτελεί ένα προσωπικό στοίχημα. Το να καταφέρεις δηλαδή, να ξεκολλήσεις το ταίρι απ’ την προϋπάρχουσα σχέση, ίσως να νιώθεις ότι θα τονώσει τη δική σου αυτοπεποίθηση κι έτσι θα βγεις νικητής και τροπαιούχος από αυτή τη σύγκριση. Μια σύγκριση όμως και μια αγωνία πρόκρισης που στην ουσία δε θα έπρεπε καν να υφίσταται. Μια κατάσταση ανταγωνισμού που μπορεί να γίνει εξαιρετικά ψυχοφθόρα και στην οποία μπήκες, τη στιγμή που θα ήταν πιο λογικό να απολαμβάνεις παρά να αγωνιάς.
Και μιας κι ο λόγος περί αυτοπεποίθησης και κυρίως αυτοεκτίμησης, υπάρχει κι άλλο ενδεχόμενο που μπορεί να σε οδηγεί σε αυτήν την επιλογή: Η πεποίθησή σου ότι αυτό σου αξίζει. Ότι δηλαδή, αφενός είναι της μοίρας σου γραφτό να μπλέκεις σε αδιέξοδες καταστάσεις κι αφετέρου ότι πάντα κάπου με κάποιο τρόπο υπολείπεσαι σε κάποια σημεία από τους υπόλοιπους. Άρα για να γίνεις η επιλογή κάποιου, οφείλεις να αγωνιστείς, να μπεις σε σύγκριση και να αποδείξεις ότι το αξίζεις. Και πάλι, ίσως ενδόμυχα πιστεύεις ότι δε θα τα καταφέρεις. Επομένως, όντας ηττοπαθής απ’ την εκκίνηση, θεωρείς ότι πρέπει να αρκεστείς, σε ό,τι σου παραχωρούν.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος που μπορεί να μας οδηγεί στην επιλογή συντρόφων κολλημένων με τους πρώην, το σίγουρο είναι ότι σχέσεις που ξεκινούν με αυτό το δεδομένο, έχουν βαθμό δυσκολίας. Η κατάληξη φυσικά δεν είναι ποτέ προδιαγεγραμμένη. Όμως οι σχέσεις είναι σαν τα ταξίδια. Τις περισσότερες φορές έχει μεγαλύτερη αξία η διαδρομή, από τον ίδιο τον προορισμό. Όταν δεν μπορούμε να απολαύσουμε αυτή, ίσως να μειώνεται σημαντικά η αξία της κατάληξής τους.
Συντάκτης: Μαριάννα Πολένα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
