Το δράμα στον έρωτα, μας ελκύει όπως ελκύονται οι μέλισσες απ’ τα λουλούδια. Μπορεί να μην το βάζουμε στη ζωή μας συνειδητά, αλλά πάντα καταφέρνουμε να το εντάξουμε κάπου. Την υπερβολή και το δράμα τα χρησιμοποιούμε πάρα πολύ στις σχέσεις μας -κυρίως σ’ αυτές που έχουν ερωτική φύση- κι είναι αφετηρία ομηρικών καβγάδων. Τόσο η υπερβολή όσο το δράμα και η υστερία, δημιουργούν ένταση που άλλες φορές μάς κάνει να μη μιλιόμαστε με τον άνθρωπό μας για μέρες, ενώ υπάρχουν και οι φορές που με την κατάλληλη ώθηση μας στέλνουν στο κρεβάτι μέχρι να βγούμε και οι δύο knock out.

Πολλές φορές μάλιστα, όταν το δράμα και η υστερία μάς συνεπαίρνουν, αυτόματα μάς μειώνουμε στα μάτια της σχέσης μας -όπως άλλωστε συμβαίνει όταν οι ρόλοι είναι αντεστραμμένοι κι αυτός που έχει την υπερβολική συμπεριφορά, είναι ο άνθρωπός μας. Έτσι, η ανάγκη να βρούμε μερικούς πρακτικούς τρόπους να μετριάσουμε μια ακραία συμπεριφορά, είναι μεγάλη.

 

 

 

1. Ας μιλήσουμε για ζήλια

Η ζήλια είναι ένα αίσθημα που μας κάνει υπερβολικούς, με αποτέλεσμα να θολώνουμε τόσο πολύ που να μην μπορούμε να σκεφτούμε λογικά. Συνήθως η ζήλια μας ξυπνάει με μικρά καθημερινά πράγματα, όπως το να δούμε ένα like σε κάποιο social media ή με το να δούμε φευγαλέα κάποιο μήνυμα στο κινητό του ανθρώπου μας. Αντί να ρίξουμε το επίπεδο χαμηλά και πέρα από γελοίοι να γίνουμε «μικροί», ψάχνοντας το ξένο κινητό, είναι καλύτερο να ρωτήσουμε τι συμβαίνει. Κι αν ζήσουμε στιγμές που το ταίρι μας αρνείται κάθε κατηγορία που τού προσάπτουμε, τότε ένα παραλήρημα ζήλιας κι υστερίας μας κατακλύζει. Μόνο και μόνο που έχουμε φτάσει σε αυτή την κατάσταση έχουμε χάσει το δίκιο μας.

Ένας τρόπος να ηρεμήσουμε από αυτή τη φάση είναι να εξομολογηθούμε στο ταίρι μας, ότι δεν το θεωρούμε δεδομένο και πως είναι σημαντικό για εμάς γι’ αυτό ίσως το δείχνουμε με λάθος τρόπο το πόσο δε θέλουμε κάτι να διαταράξει το μεταξύ μας. Εστιάζουμε σε μια χαλαρή ατμόσφαιρα, που να έχει μεν μια δόση συγκίνησης αλλά όχι σε υπερβολικό βαθμό. Αντικαθιστούμε ουσιαστικά το αίσθημα ζήλιας που είναι ιδέες της φαντασίας μας, με τα θετικά συναισθήματα που έχουμε για τον άνθρωπό μας. Με αυτό τον τρόπο από τη μία συγκρατούμε την ψυχραιμία μας και από την άλλη θυμόμαστε γιατί είναι σημαντικός για εμάς.

 

2. Απαρνούμαστε την προσοχή

Αρκετά συχνά, μια υστερική συμπεριφορά είναι το κλειδί για να μας δώσει το έτερον ήμισυ την προσοχή που νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε. Θέλουμε να τραβήξουμε το βλέμμα του ανθρώπου μας και το κάνουμε με πάρα πολύ λάθος τρόπο. Μια κρίση υστερίας θα στρέψει μεν την προσοχή πάνω μας, αλλά το κόστος είναι να χαλαστούμε τόσο εμείς όσο και το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει.

Για να το μειώσουμε -ή να το ικανοποιήσουμε- αυτό το αίσθημα, αντί να γίνουμε υπερβολικοί με αρνητική χροιά, μπορούμε μα διοχετεύσουμε την ενέργειά μας σε ένα ερωτικό φιλί. Το πάθος που σιγοβράζει μέσα μας για τσακωμό μπορούμε να το γυρίσουμε σε ερωτικό πάθος σε χρόνο dt. Είναι προτιμότερο να εκτονωθούμε ερωτικά (με συγκατάθεση πάντα), από το να σκοτωθούμε με το ταίρι μας με αποτέλεσμα στη συνέχεια να απολογούμαστε γιατί αναζητούσαμε προσοχή.

 

3. Διακωμωδούμε το δράμα μας

Ναι, το να γινόμαστε υπερβολικοί και να καταπιανόμαστε με το παραμικρό, δε μας βοηθάει πουθενά. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι μπορούμε να το ελέγξουμε κι απόλυτα. Μπορούμε όμως να το διακωμωδήσουμε και μ’ αυτό τον τρόπο να το κοντρολάρουμε.

Σε αυτό χρειαζόμαστε τη βοήθεια του συντρόφου μας. Βάζουμε να δούμε μαζί με το ταίρι μας, σουρεάλ σκηνές από την ποπ κουλτούρα (ριάλιτι τα λέμε στο χωριό μου) στις οποίες φαίνεται η υστερία στον υπερθετικό της βαθμό. Εκεί καλό είναι να κάνουμε ένα σχολιάκι -μεταξύ σοβαρού κι αστείου- στο οποίο θα λέμε, πως όποτε ερχόμαστε σε αυτό το σημείο θα αναφέρουμε μια ατάκα ή ένα όνομα ώστε να καταλαβαίνουμε ότι έχουμε αρχίσει να ξεφεύγουμε. Η ατάκα ή το όνομα πρέπει να σχετίζονται με τη σκηνή που είδαμε. Αν την επίμαχη ώρα το ταίρι μας μάς πει «δεν καταλαβαίνω την έκρηξή σου» αλά Άσπα Τσίνα βερσιόν, το πιο πιθανό είναι να γελάσουμε ή έστω να προβληματιστούμε και να χαλαρώσουμε. Αυτό βέβαια είναι μια δικλείδα ασφαλείας και για τους δύο, αφού θα το χρησιμοποιήσουμε κι εμείς όποτε το έτερον ήμισυ έρχεται σε αυτή τη κατάσταση.

 

4. Βγάζουμε την ένταση δημιουργικά

Η ένταση που έχουμε, προϋπήρχε πριν εκδηλωθεί ως κρίση ζήλιας ή υστερίας ή με όποιο άλλο τρόπο την εκφράζουμε γενικά. Πολλές φορές, έχουμε περίεργη διάθεση που σταδιακά μάς παίρνει το μυαλό και ξεσπάμε άγαρμπα στο ταίρι μας. Αυτό το δράμα που δημιουργούμε μόνο να μας χαλάσει μπορεί. Γιατί να το αφήσουμε να φέρει έναν άσκοπο καβγά;

Αν εκτονώσουμε την ένταση που έχουμε κάπου δημιουργικά, είναι λιγότερο πιθανό να τη βγάλουμε πάνω στον άνθρωπό μας. Μπορούμε να φτιάξουμε το αγαπημένο μας φαΐ και να φάμε με το ταίρι μας το βράδυ παρέα με λίγο κρασάκι ή να ασχοληθούμε με γυμναστική ώστε να αποφορτιστούμε πλήρως.

 

5. Μια αγκαλιά είναι αρκετή 

Στις δύσκολες στιγμές μας, αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη είναι να δούμε πως κάποιος μας νοιάζεται. Χρειαζόμαστε κάτι απλό για να νιώσουμε ασφάλεια από τη μία και σιγουριά από την άλλη. Όταν δεν μπορούμε να το έχουμε αυτό καταφεύγουμε σε σκηνές περίεργες που δε μας τιμούν. Προσπαθούμε να καλύψουμε αυτά που νιώθουμε -που χρειαζόμαστε θα έλεγε κανείς- με το να βγάζουμε μια άσχημη συμπεριφορά.

Μια αγκαλιά, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές είναι το γιατρικό που χρειαζόμαστε. Ακόμα κι αν ο σύντροφός μας δεν μπορεί να μας αγκαλιάσει πρακτικά, ίσως λόγω απόστασης, μπορούμε να προσφέρουμε εμείς την αγκαλιά στον εαυτό μας. Αγγίζουμε το σώμα μας και μάς κάνουμε να αισθανθούμε ότι είμαστε μοναδικοί. Χαϊδεύουμε, βλέπουμε και προσέχουμε το σώμα μας. Έτσι, την ενέργεια που θα καταναλώναμε σ’ ένα τσακωμό, την αναλώνουμε στο να μάς προσέξουμε. Αν πάλι, ο άνθρωπός μας μπορεί να μας χαρίσει μια αγκαλιά, μπορούμε να μείνουμε εκεί με τις ώρες χωρίς να κάνουμε τίποτ’ άλλο. Δε χρειάζονται λόγια σε αυτές τις αγκαλιές, ούτε παρηγοριά. Τα σώματα λένε όσα έχουν να πουν από μόνα τους.

 

Το δράμα κι οι υστερίες δεν ευνοούν τον έρωτα. Είναι κρίμα να φέρνουμε προβλήματα στον εαυτό μας επειδή ίσως νιώθουμε ανασφάλεια. Βρίσκοντας τα κουμπιά μας, ηρεμούμε τη δύσκολη ώρα που τα πάντα μάς φταίνε και το εξιλαστήριο θύμα είναι ο άνθρωπός μας. Καταφέρνουμε, έτσι, να έχουμε περισσότερες καλές στιγμές στη σχέση μας. Τις καλές στιγμές που χρειαζόμαστε όταν είναι η ώρα να ζυγίσουμε μια επιλογή και να δούμε ότι ο άνθρωπος που επιλέξαμε να είμαστε μαζί είναι ο σωστός.

Συντάκτης: Αντώνης Ανδρόνικος
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου