«Στον έρωτα, όλα επιτρέπονται!» μια φράση που βρίσκει μεγάλη απήχηση σε εκείνους που δίνουν ερωτικές συμβουλές. Αν και υπάρχει μια βάση στο νόημα που πρεσβεύει αυτή η φράση, το πράγμα κάπου χωλαίνει. Ναι μεν είναι ωραίο, ακόμα και ως διαδικασία να προσελκύσεις το πολυπόθητο πρόσωπο, όμως  μέχρι πού μπορείς να φτάσεις ώστε να μην υπάρξουν ολέθριες συνέπειες;

Ο έρωτας κατά ένα μεγάλο κομμάτι είναι εγωιστικός. Δυστυχώς δεν μπορείς να επιλέξεις ποιον θα ερωτευτείς. Ο φτερωτός θεός πετάει ανεξέλεγκτα τα βέλη του, κάνοντας πολλές καρδιές να υποφέρουν με τις επιλογές του. Ως ένας άγραφος κανόνας, προμελετημένος και συμφωνημένος από τους περισσότερους, υπάρχει ο εξής: Όταν το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει είναι σε σχέση, απαγορεύεται να κάνεις κίνηση. Στην περίπτωση δε που με θολωμένο από έρωτα μυαλό προσεγγίσεις κάπως το άτομο που σε ενδιαφέρει, τότε ο χαρακτηρισμός «ανήθικος» είναι το λιγότερο που θα σου προσάψουν, λες κι όποιος μπαίνει σε μια σχέση γίνεται αυτόματα ιδιοκτησία του άλλου και ταυτόχρονα γίνεται υπόλογός του.

Είναι στη διακριτική ευχέρεια του προσώπου που μπαίνει στη σχέση αν θα φλερτάρει με άλλα άτομα. Το λεγόμενο τρίτο άτομο το οποίο είναι και αποδιοπομπαίος τράγος για όλα τα προβλήματα μιας σχέσης, το μόνο κακό που έκανε ήταν να ερωτευτεί. Από εκεί και πέρα για το τι συμβαίνει στο προϋπάρχον ζευγάρι, δεν ευθύνεται το τρίτο άτομο ούτε πρέπει να κατηγορείται ως εξιλαστήριο θύμα.

Το άτομο που φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης είναι εκείνο που ενώ βρίσκεται σε σχέση, εσκεμμένα δημιουργεί κάποια ερωτική σύνδεση με αυτό το τρίτο άτομο. Η ερωτική σύνδεση είναι ανεξάρτητη από το τυχαίο και πολύ ανεβαστικό φλερτάκι, το οποίο μπορεί να έχει κανείς μέσα στη μέρα του. Αυτό το άτομο λοιπόν, που ενώ είναι σε σχέση επιλέγει να ξενοκοιμηθεί, φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης κι από αυτό θα έπρεπε να έρχονται οι εξηγήσεις. Στο κάτω κάτω ήξερε πως με αυτή του την πράξη θα πρόδιδε τη σχέση του, το πρόσωπο εκτός σχέσης δεν έχει να χάσει τίποτα ούτε έχει να λογοδοτήσει για κάτι.

Βέβαια, να λέμε και του στραβού το δίκιο, για να ξενοκοιμήθηκε -ας πούμε- η σχέση σου, κάπου δεν την κάλυπτες. Το νέο, αυτό που ανεβάζει τους παλμούς επειδή θεωρείται και απαγορευμένο, πρόσωπο, μπορεί να φέρει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που ενώ υπήρχαν στην αρχή όταν η σχέση ήταν στα ντουζένια της, έχουν εκλείψει από τη στιγμή που  η σχέση άρχισε να βαλτώνει. Αλλά γιατί να βρεις τα ψεγάδια που οδήγησαν τη σχέση αυτή στο τέλμα και την ανάγκη της σχέσης σου για κάτι φρέσκο; Γιατί να αποδώσεις ευθύνες στους δυο σας; Μπορείς απλά να κατηγορήσεις όλους τους άλλους και να αποποιηθείς των ευθυνών.

Οι συνέπειες έχουν πολλές μορφές και περισσότερα από ένα πρόσωπα. Σε μια τέτοια συνθήκη σίγουρα κάποιος θα πληγωθεί. Μπορεί αυτός που θα πληγωθεί να είναι το τρίτο πρόσωπο που ερωτεύτηκε και δεν μπορεί να είναι με το άτομο που θέλει, ή μπορεί να πληγωθεί εκείνος που ξενοκοιμήθηκε, γιατί πολύ απλά διχάζεται μεταξύ δύο κόσμων και δεν ξέρει τι να επιλέξει. Όποια επιλογή και να κάνει θα είναι αρκετά δύσκολη. Το να μένει κανείς σε μια τελειωμένη σχέση κάθε άλλο πάρα ευχάριστο είναι.

Τελικά, ενώ θα έπρεπε στον έρωτα όλα να επιτρέπονται, υπάρχουν τόσοι πολλοί φραγμοί και δικλείδες ασφαλείας, ειδικά όταν δημιουργείται μια σχέση που εμποδίζει είτε τον έρωτα να αναπτυχθεί, είτε τον βαλτώνει κάτω από την ομπρέλα της σχέσης που στην τελική τον μαραζώνει. Το θέμα είναι, αν δεν επιτρέπονται όλα τελικά, ποιος παίρνει την ευθύνη;

Συντάκτης: Αντώνης Ανδρόνικος
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου