Το καλοκαίρι για πολλούς αν όχι όλους είναι η αγαπημένη τους εποχή, διακοπές, ανεμελιά, αλάτι στα μαλλιά και χαλάρωση δίπλα στο κύμα. Ο ήλιος λάμπει, οι παραλίες γεμίζουν με κόσμο να κολυμπάει σε γαλανά ή και όχι νερά, η αρχική σου στα social media κατακλύζεται από φωτογραφίες με cocktails, ηλιοκαμένα χαμόγελα και καλοκαιρινά σοκάκια εναλλάξ, με την ανεμελιά να μοιάζει πως είναι στα καλυτέρα της. Όλοι φαίνονται να βρίσκονται σε ένα ιδανικό σενάριο ευτυχίας, σε έναν ουτοπικό μικρόκοσμο γεμάτο ευτυχία με φόντο το γαλάζιο της θάλασσας και το πορτοκαλί του ηλιοβασιλέματος.
Εσύ, ωστόσο, μέσα σου νιώθεις κάτι να σε πιέζει, σου μοιάζει δηλαδή, πως πρέπει να νιώθεις τα ίδια συναισθήματα και ας μη θέλεις. Αισθάνεσαι μία θλίψη, ένα άγχος ακόμη και καμία επιθυμία και διασκέδαση. Με λίγα λόγια νιώθεις την πίεση της καλοκαιρινής ευτυχίας εγκλωβισμένος ανάμεσα στο «Πρέπει να νιώσω χαρά» και στο «Δε νιώθω χαρά», για σένα αυτή η εποχή που όλοι πρέπει να περνάνε καλά, ίσως μοιάζει με βάρος, αντί να χαλαρώνεις, πιέζεσαι, πιάνεις τον εαυτό σου αντί για χαρά να έχει μία αποξένωση από ένα βίωμα στο οποίο εσύ δεν μπορείς να χωρέσεις.
Θυμάσαι από την παιδική, την εφηβική μέχρι και την ενήλικη τώρα ζωή σου, πάντα θυμάσαι τον εαυτό σου να ακούει κάθε καλοκαίρι το ίδιο αφήγημα διαχρονικά, ότι, δηλαδή όταν ακούς τη λέξη το καλοκαίρι, θα πρέπει να έχεις στο μυαλό σου τις εξής λέξεις, σαν ιερό κανόνα, σαν να το παρομοιάζεις με έναν άτυπο όρκο, μία υπόσχεση ότι το καλοκαίρι, ισούται με διακοπές, ταξίδια, φίλους, έρωτες και άπειρη ξεγνοιασιά.
Και κάπου ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα έρχεται να προστεθεί και η μία και μοναδική συνταγή για το σωστό καλοκαίρι, η οποία με βάση τη θεωρία φίλων, γνωστών και οικογένειας, περιλαμβάνει μόνο, βουτιές, ατελείωτα απογεύματα στο φως, βραδιές δίπλα στο κύμα γεμάτες από μεγάλες παρέες και ένα σώμα το οποίο κάθε καλοκαίρι φοράει το μαγιό του σαν να μην έχει άλλη γκαρνταρόμπα. Όλα αυτά προβάλλονται φυσικά και από τα Social media, όπου κάθε ανάρτηση γίνεται ένα μικρό κομμάτι ενός ιδανικού παζλ, το οποίο σε κυνηγάει σε κάθε σκρολαρίσμα στην αρχική σου σελίδα.
Μέχρι που έρχεται εκείνη η στιγμή που ίσως και να πιάσεις τον εαυτό σου να νιώθει ή να σκέφτεται πως αν δεν τα ζει όλα αυτά, κάτι κάνει λάθος. Κι όμως, δεν είσαι ούτε ο μόνος αλλά ούτε και μόνος σου, γιατί σίγουρα υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι όπως και εσύ το καλοκαίρι δεν αισθάνονται καμία ευτυχία και δεν επιθυμούν ίσως και να χωρέσουν σε κανένα καλούπι, σε κανένα πρέπει, σε κανένα κοινωνικό στερεότυπο το οποίο θέλει να τους επιβάλει το πώς θα βιώσουν μία ολόκληρη εποχή.
Για κάποιους, ανάμεσά τους ίσως και εσύ, το καλοκαίρι είναι η πιο δύσκολη εποχή, είτε γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για διακοπές, είτε γιατί δουλεύουν χωρίς να έχουν τη δυνατότητα άδειας, ακόμη και γιατί ψυχολογικά μπορεί να υπάρχει η αίσθηση πως πρέπει να χαρείς και δεν μπορείς και όπως καταλαβαίνεις αυτή η εμπλοκή συναισθημάτων από μόνη της δημιουργεί ενοχές απογοήτευση ακόμη και την απορία του αν πρέπει να κρύψεις τα όσα νιώθεις γιατί είναι λάθος.
Η ψευδαίσθηση του ότι πρέπει να περνάς καλά, οδηγεί κατά συνέπεια σε μία αόρατη ψυχολογική πίεση και ταυτόχρονα βαθιά, διότι, όταν όλα γύρω σου μοιάζουν γιορτινά, είναι εύκολο να νιώσεις πως εσύ έχεις το πρόβλημα” επειδή δε συμμετέχεις, σε αυτή την ατέλειωτη γιορτή, με αποτέλεσμα να παγιδευτείς σε έναν φαύλο κύκλο, με το να ανεβάζεις ψεύτικες στιγμές ευτυχίας στα προφίλ σου στα social για να μη νιώθεις τόσο πίσω από εκεί που βρίσκονται οι διαδικτυακοί σου φίλοι, για να αποδείξεις και εσύ ότι ανήκεις στην κατηγόρια εκείνων που ζουν το καλοκαίρι τους σωστά, με αποτέλεσμα να μην είσαι πραγματικά όπως εσύ νιώθεις άνετα.
Φτάνεις στο σημείο, τότε, όπου το πρέπει να περνάς καλά γίνεται μια εσωτερική βία και ίσως άθελα σου αρχίζεις το εσωτερικό gaslighting, απορώντας μήπως είσαι περίεργος ή έχεις κάποιο πρόβλημα που δε χαίρεσαι και δε θέλεις να περάσεις ένα καλοκαίρι όπως όλοι ονειρεύονται να περνούν το καλοκαίρι τους. Η αλήθεια είναι πολύ απλή, δε χρειάζεται να αγαπάς το καλοκαίρι, ούτε υπάρχει τίποτα λάθος στο να νιώθεις διαφορετικά από ότι πρέπει, από ότι σου επιβάλλει ο κόσμος, άλλωστε τα συναισθήματα δεν εκβιάζονται.
Το να αποδέχεσαι την πραγματικότητά σου, χωρίς να προσπαθείς να την ταιριάξεις σε εξωτερικά πρότυπα είναι η σημαντικότερη πράξη αυτοσεβασμού. Η χαρά δεν έρχεται με το ζόρι σε καμία εποχή και όσο τετριμμένο και αν ακούγεται η ευτυχία δε μετριέται σε φωτογραφίες, σε μπάνια, σε μέρες διακοπών ούτε καν σε παρέες με κοκτέιλ. Να θυμάσαι, να μην πιέζεις τον εαυτό σου να δείχνει ή να νιώθει κάτι που δεν είναι αυθεντικό.
Το καλοκαίρι δεν είναι υποχρέωση, δεν είναι και ούτε πρέπει να το αντιμετωπίζεις ως το προσωπικό σου τεστ ευτυχίας, ή σαν έναν ακόμη διαγωνισμό εμπειρίας. Είναι απλά και μόνο μια εποχή, τίποτα περισσότερο. Όσο εντάξει είναι το να περνάς καλά άλλο τόσο είναι και το να μη σου αρέσει, δεν έχεις να προσποιείσαι για τίποτα, δεν υπάρχει σωστός τρόπος να ζεις ούτε το καλοκαίρι, ούτε τη ζωή σου, υπάρχει μόνο ο δικός σου τρόπος και το μόνο σίγουρο είναι πως αυτός είναι αρκετός.
Συντάκτης: Μαριάννα Χατζή
