6 λόγοι που μετατρέπουν τη συγκατοίκηση με το ταίρι σου σε πεδίο μάχης

Πόσες φορές έχουμε σκεφτεί να συγκατοικήσουμε με τη σχέση μας είτε για να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί, είτε για να κατανοήσουμε καλύτερα πως λειτουργεί ο άλλος στην καθημερινότητά του, είτε ακόμα για να επιβεβαιώσουμε κάποιες ανησυχίες που έχουμε για τον άλλον και εν τέλει να καταλήξουμε στο χωρισμό. Δεν είναι λίγες οι φορές που η συγκατοίκηση αντί να ενώνει το εκάστοτε ζευγάρι, το απομακρύνει έτη φωτός μακριά. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που η συγκατοίκηση μπορεί να καταλήξει σε Βατερλό, τους οποίους πρέπει να αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι που λέει και ο σοφός λαός.

1. Αρμοδιότητες και αυστηρή τήρησή τους

Το πρώτο και βασικότερο πρόβλημα για το οποίο μια συγκατοίκηση οδεύει προς χωρισμό είναι οι τσακωμοί που δημιουργούνται για το ποιος θα κάνει τις δουλειές που αφορούν στο σπίτι. Προφανώς κανένας από εμάς δε φύτρωσε και δεν πήρε πτυχίο στις οικιακές εργασίες. Οι περισσότεροι από εμάς, ως παιδιά της μαμάς ή του μπαμπά, είχαμε συνηθίσει να είμαστε κάτω από τις «φτερούγες τους» μέχρι τα 18 χρόνια μας και απλά να δίνουμε εντολές σαν πασάδες ή σαν πριγκίπισσες. Η πρώτη φορά που έπρεπε να αναλάβουμε τις δουλειές του σπιτιού φάνταζε σαν ένας βαθύς ωκεανός όπου ψάχναμε σανίδα σωτηρίας. Με τον καιρό όμως τα πράγματα βελτιώθηκαν και αποκτήσαμε αυτή την πολυπόθητη ανεξαρτησία στα πάντα, ακόμα και στις δουλειές του σπιτιού. Το σπίτι είναι ο προσωπικός χώρος και των δυο, γι αυτό όταν αρχίζει και ακούγεται συχνά πυκνά η φράση «δε με βοηθάς στις δουλειές του σπιτιού», αυτό είναι σημάδι πως η συγκατοίκηση αρχίζει και παίρνει την κάτω βόλτα. Δεν πρέπει να είναι βοηθοί ο ένας για τον άλλον αλλά οφείλουν να είναι συμμέτοχοι σε ό,τι αφορά στο σπίτι ΤΟΥΣ.

2. Έλλειψη προσωπικού χώρου και χρόνου

Όλοι μας έχουμε νιώσει αυτό τον ενθουσιασμό τις πρώτες μέρες που μοιραστήκαμε τον ίδιο χώρο με κάποιον, το ίδιο κρεβάτι, τον ίδιο καναπέ. Φαίνεται τόσο γλυκό στην αρχή που δε θες να ξεκολλήσεις πάνω από τον άλλον. Καθώς όμως περνάει ο καιρός, νιώθεις σαν να περιορίζεται ο προσωπικός χρόνος και χώρος, οι ντουλάπες γεμίζουν από τα ρούχα και των δυο, δυσκολεύεσαι να βάλεις τη μουσική που αρέσει σε εσένα ή να διαβάσεις το βιβλίο που ήδη έχεις ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό και να χαθείς στις σελίδες του. Το σπίτι νιώθεις κάποιες φορές ότι δε σε σηκώνει και ότι είναι το σπίτι κάποιου άλλου. Αν λοιπόν δε θέλουμε να νιώθουμε ξένοι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι πρέπει να έχουμε τη δική μας, ολοδική μας προσωπική «γωνίτσα», εκεί που θα μπορούμε  να χαλαρώσουμε μόνοι μας χωρίς την παρέμβαση του/της συντρόφου μας και να αφιερώσουμε χρόνο αποκλειστικά στον εαυτό μας.

3. Ξεχάσαμε τα χόμπι μας

Ειδικά τον πρώτο καιρό της συγκατοίκησης το γυμναστήριο, το τρέξιμο ή οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα αρχίζει σιγά σιγά να μπαίνει στο χρονοντούλαπο. Θέλουμε να αφιερώσουμε χρόνο στο ζευγάρι μας, ξεχνώντας πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη να εκτονωνόμαστε και να συναναστρεφόμαστε και με άλλους ανθρώπους. Αρχίζουμε να παραμελούμε τον εαυτό μας και τότε η εκτόνωση αντί να συμβαίνει στο χώρο κάποιου γυμναστηρίου ή στο τρέξιμο με ακουστικά στα αυτιά και την αγαπημένη μας μουσική, γίνεται στο ταίρι μας που έχει μετατραπεί πλέον σε σάκο του μποξ. Και τότε τα πράγματα διορθώνονται με μεγάλη δυσκολία, καθώς έχουμε συνηθίσει στο μοτίβο των συγκρούσεων και έχει γίνει τόσο εθιστικό, με αποτέλεσμα να βρίσκουμε μόνιμα αφορμές εκτόνωσης των νεύρων μας και της έντασης της καθημερινότητας.

4. Παραμέληση του εαυτού μας

Η παραμέληση του εαυτού μας στα πλαίσια μιας συγκατοίκησης είναι τόσο εύκολη να γίνει, σαν μια κλωστή που είναι έτοιμη να κοπεί. Αρχίζουν οι παραγγελίες και τα delivery να χτυπάνε τα κουδούνια ενώ ο καναπές αν είχε στόμα θα φώναζε «Σήκωωω επιτέλους από πάνω μου». Κι αν θέλουμε να μιλήσουμε εντελώς ρεαλιστικά, ακόμα και οι τρύπες στις κάλτσες αρχίζουν να κάνουν την εμφάνιση τους χωρίς να μας καίγεται καρφί αν το βλέπει ο/η σύντροφός μας, προκαλώντας του αντιαισθητικά συναισθήματα. Και πάντα υπάρχει η δικαιολογία «θέλω να είμαι άνετος στο σπίτι μου». Ο άλλος όμως γιατί πρέπει να είναι αναγκασμένος να σε βλέπει απεριποίητο και να προσπαθεί να ανασύρει με μεγάλη δυσκολία από τα άδυτα του μυαλού του την πρότερη περιποιημένη εικόνα σου; Φυσικά δε λέμε να τριγυρνάμε μέσα στο σπίτι σαν τα μοντέλα της Victoria Secret ή του Giorgio Armani αλλά έχουμε χρέος πρώτα απέναντι στον εαυτό μας και ύστερα απέναντι στον άλλον, να διατηρούμε τη φυσική μας ομορφιά και την ποθητή αύρα μας όσο το δυνατόν περισσότερο μπορούμε.

5. Το κομμάτι της μαγειρικής

Δεν είναι καθόλου τυχαία η πασίγνωστη σε όλους μας φράση «ο έρωτας περνάει από το στομάχι». Και ναι, όντως περνάει από το στομάχι, όταν η μαγειρική δεν αποτελεί καθήκον του ενός αλλά μοίρασμα στιγμών και γεύσεων ανάμεσα στους δυο συντρόφους. Αν και είμαστε σε καλό στάδιο, δεν έχει καταρριφθεί ακόμα η αντίληψη πως το μαγείρεμα αφορά κυρίως τη γυναίκα. Όταν εκείνη λοιπόν το βλέπει σαν αγγαρεία και όχι σαν μια απολαυστική στιγμή και τον δύο, τότε το αποτέλεσμα σίγουρα δε θα ευχαριστήσει κανέναν από τους δυο. Η μαγειρική όπως και οι σχέσεις είναι χημεία, είναι ανάμειξη γεύσεων, μυρωδιών, δοκιμών που πρέπει να μοιράζονται ανάμεσα σε δυο ερωτευμένα πρόσωπα γιατί αυτές οι στιγμές είναι πολύ σημαντικές για να συνεχίσουν να τους ενώνουν κάτω από την ίδια στέγη.

6. Προβλήματα κάτω από το χαλί

Πόσες φορές το σπίτι έχει μετατραπεί σε «κατάστημα χαλιών» που κρύβει από κάτω την πιο μεγάλη ποικιλία προβλημάτων. Σκεφτόμαστε να μην αναφέρουμε το ένα ή το άλλο θέμα που μας απασχολεί στο σύντροφο μας, είτε για να αποφύγουμε τους καβγάδες, είτε γιατί είμαστε ήδη πολύ κουρασμένοι με τα δικά μας προσωπικά θέματα. Και το χαλί φουσκώνει από κάτω και όλο και γεμίζει σκόνη. Ώσπου φτάνει το σημείο που έρχεται αυτή η τυχαία αφορμή, ένα ασήμαντο θέμα και βγαίνουν όλα στην επιφάνεια. Ευθύνες, καταστάσεις του παρελθόντος που δεν αναφέραμε ποτέ, συμπεριφορές που μας ενόχλησαν. Και τότε είναι που δεν αναγνωρίζουμε ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό αλλά ούτε και τον άνθρωπο που έχουμε απέναντι μας. Αναρωτιόμαστε πώς συγκατοικούσαμε δυο ξένοι μέσα στο ίδιο σπίτι, πώς ήμασταν στην αρχή και πώς καταλήξαμε, πώς παραμελήσαμε τη σχέση μας και τη φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Αν θέλουμε λοιπόν να προστατεύσουμε τη σχέση και τη συγκατοίκηση, θα πρέπει να τινάζουμε συχνά πυκνά τα χαλιά μας πριν καν συσσωρευτεί σκόνη που μας πνίγει και μας κόβει την ανάσα.

Παρ’ όλα αυτά, όσοι λόγοι υπάρχουν που είναι ικανοί να καταστρέψουν μια συγκατοίκηση, άλλοι τόσοι υπάρχουν που μπορεί να δημιουργήσουν μια όμορφη καθημερινότητα ανάμεσα σε δυο πρόσωπα. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να εξηγούμαστε από την αρχή για να μην παρεξηγούμαστε και να είμαστε σαφείς στα «θέλω» και στα «πρέπει» μιας μελλοντικής συγκατοίκησης.