Επιτέλους, σουκού!

Πρωινό Σαββάτου. Η εβδομάδα που πέρασε δύσκολη. Στη δουλειά πανικός. Καθόλου χρόνος για ‘σένα. Ανοίγεις τα μάτια σου κατά στις εννέα. Συνηθισμένος απ’ το πρωινό ξύπνημα, δεν μπορείς να κοιμηθείς πολύ παραπάνω. Σηκώνεσαι και βάζεις να φτιάχνεται ο καφές. Σε δύο ακριβώς λεπτά η μυρωδιά του σε τρελαίνει. Γεμίζει το σπίτι άρωμα κανέλας. Ακόμα αγουροξυπνημένος παίρνεις το πιο μεγάλο φλιτζάνι που έχεις και το γεμίζεις μέχρι πάνω.

Ανοίγεις την μπαλκονόπορτα, κλείνεις τα μάτια να νιώσεις λιγάκι τον ήλιο να σου καίει το πρόσωπο. Ψάχνεις τα τσιγάρα σου. Κάθεσαι στη βεράντα κι αφήνεις το κινητό σου μες στο σπίτι. Γιατί τα Σάββατα δε σε νοιάζει τι ώρα είναι. Δε θα ‘πρεπε να σε νοιάζει. Ας είναι δέκα, κι ας είναι κι έντεκα.

Τελειώνεις τον καφέ σου και μπαίνεις στο σπίτι. Σκέφτεσαι. Έχεις τόσα να κάνεις, τόσο χρόνο να αφιερώσεις σε ‘σένα. Πας στο δωμάτιο κι ετοιμάζεσαι αργά. Βάζεις την αγαπημένη σου μουσική στο ραδιόφωνο και σιγοτραγουδάς. Παίρνεις κλειδιά, κινητό και γυαλιά ηλίου και βγαίνεις.

Σουπερμάρκετ, ψώνια, πάρκα, καφέδες με φίλους, καφέδες με συγγενείς, βόλτα στο κέντρο, λίγη σημασία έχει. Για τον καθένα κάτι διαφορετικό. Για τον καθένα αυτό που δεν είχε χρόνο να κάνει μες στην εβδομάδα. Για τον καθένα αυτό που του λείπει περισσότερο. Για τον καθένα αυτό που τον ξεκουράζει, που του γεμίζει τις μπαταρίες, που του αδειάζει το μυαλό, που τον βοηθά να αφεθεί, να νιώσει Σάββατο, να νιώσει ο εαυτός του, να ξεκουραστεί.

Μπορεί και τίποτα απ’ τα παραπάνω, μπορεί κι όλα. Μπορεί μια βόλτα να ‘ναι αρκετή. Μπορεί μια εξόρμηση κάπου στα ορεινά ή κάπου με θέα τη θάλασσα. Μπορεί με φίλους, μπορεί μόνος. Μπορεί η ηρεμία του σπιτιού να ‘ναι ό,τι χρειάζεσαι, μπορεί κι όχι.

Αυτό, όμως, που έχει σημασία είναι να κοιτάμε τον εαυτό μας τα σαββατοκύριακα. Αυτό που πραγματικά μετράει είναι να προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα που μας κάνουν εμάς λιγάκι πιο χαρούμενους, που μας κάνουν να ξεχνάμε τις έγνοιες και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Άλλωστε, τα σουκού κι οι αργίες ακριβώς γι’ αυτό είναι φτιαγμένα. Χωρίς ξεκούραση και χωρίς διαλείμματα, η ζωή μας θα ήταν τρομερά μίζερη και ρουτινιασμένη.

Μπορεί ακόμη να ‘ναι μια μέρα που θα την περάσεις στο μπαλκόνι σου, με τον ήλιο να σου τυφλώνει τα μάτια κι εσύ να μη νοιάζεσαι. Μπορεί να ‘ναι μια μέρα μπροστά στο αγαπημένο σου πρόγραμμα στην τηλεόραση. Μια μέρα στον δρόμο, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, μια μέρα στη φύση, μια μέρα με παγωτό στο ένα χέρι και τον έρωτα της ζωής σου στο άλλο. Μια μέρα γεμάτη γέλια και φωνές ή μια μέρα γεμάτη σιωπή. Μια μέρα με ανοιχτά όλα τα παράθυρα ή μια μέρα με κλειδωμένα παντζούρια. Μια μέρα με μουσική στη διαπασών και φίλους για τσουγκρίσματα και τσιμπήματα. Μια μέρα γεμάτη ποτά και καφέδες ή μια μέρα που θα κοιμηθείς νωρίς.

Τα σαββατοκύριακα είναι όμορφα. Όμορφα σαν το αγαπημένο σου τραγούδι. Όμορφα σαν τον πρωινό καφέ σου. Όμορφα σαν καλοκαιρινή βόλτα. Να τα ζεις. Να τα ζεις όπως εσύ θέλεις. Να τα ζεις όπως σ’ αρέσουν. Να τα ζεις όπως σε κάνουν ευτυχισμένο. Γιατί είναι τόσοι από μας που δε ζουν τις καθημερινές όπως θα ‘θελαν, που είναι κρίμα τόσα σαββατοκύριακα να πηγαίνουν χαμένα.