Αν μπορούσα να γίνω κάτι, θα ήθελα να γίνω ο άνθρωπος που αγαπάς

Αν μπορούσα να γίνω κάτι θα ήμουν ο λόγος για να νιώθεις ασφαλής. Θα ήμουν το λιμάνι μα κι ο προορισμός σου, να φτάνεις πάντα σε μένα. Θα γινόμουν το στήριγμά σου, το μέρος που νιώθεις πάντα ελεύθερος να είσαι ο εαυτός σου. Αν μπορούσα να γίνω κάτι, θα γινόμουν ο λόγος που ξυπνάς κάθε πρωί, αλλά κι ο λόγος να ξενυχτάς τις νύχτες. Η αιτία που τα ηχητικά κύματα της μουσικής ταξιδεύουν το μυαλό σου κάνοντάς σε να σιγοτραγουδάς τους στίχους. Θα γινόμουν η εσωτερική φωνή στο κεφάλι σου, που θα σου λέει πως όλα θα πάνε καλά όταν το έχεις ανάγκη κι ο λόγος να συνεχίσεις να εξελίσσεσαι και να βελτιώνεσαι κυνηγώντας τα όνειρά σου. Θα γινόμουν η ασπίδα που θα σε προστατεύει όπου και να ‘σαι.

Αν μπορούσα να γίνω κάτι, θα γινόμουν το οξυγόνο στην ανάσα σου κι ο καφές σου, για να με έχεις ανάγκη κάθε μέρα. Θα γινόμουν κρύο νερό σε μια καλοκαιρινή μέρα για να διώχνω τη δίψα σου και το αγαπημένο σου φαγητό για να με χορταίνεις αλλά να μη με βαριέσαι ποτέ. Θα γινόμουν στήριγμά σου για να μην αισθανθείς μόνος ξανά ποτέ. Θα γινόμουν τρόμος για τις φοβίες σου για να μη νιώθεις φόβο και σκέψη για να κατοικώ στο μυαλό σου. Μα πιο πολύ θα ήθελα να είμαι οι ώρες στο ρολόι σου, για να με διαβάζεις κάθε λίγο και λιγάκι.

Αν μπορούσα να γίνω κάτι, θα γινόμουν η καρέκλα που στοιβάζεις τα ρούχα σου -αυτή που δεν τακτοποιείς ποτέ- , να μυρίζω το άρωμά σου. Θα γινόμουν ο αναπτήρας που ανάβει το τσιγάρο σου, το κατοικίδιό σου, που τόσο αγαπάς, για να με χαϊδεύουν τα χέρια σου. Θα γινόμουν ασφάλεια στην ανασφάλειά σου κι ενδιαφέρον στην αδιαφορία σου, μα κι η ησυχία στη φασαρία της καθημερινότητάς σου που τόσο σε έχει κουράσει. Θα γινόμουν τ’ ακουστικά που είναι μόνιμα στα αυτιά σου κολλημένα ή η φωτογραφική μηχανή σου, να αποτυπώνω κάθε σημαντική στιγμή στη ζωή σου για να μην την ξεχνάς ποτέ.

Αν μπορούσα να γίνω κάτι, θα ήμουν ιδέα τις μέρες που δε ξέρεις πού θες να βρίσκεσαι, χώρος όταν νιώθεις πως δε χωράς πουθενά, αγκαλιά στη μοναξιά σου -που πάντα σε πνίγει- και βιταμίνη εκείνες τις στιγμές που αισθάνεσαι εξουθενωμένος. Θα γινόμουν η κολόνια που φοράς για να μένω πάντα κρυμμένη στον λαιμό σου- το αγαπημένο μου μέρος. Θα γινόμουν η πένα που συγγράφει τις πιο βαθιές σκέψεις σου τις μέρες που νιώθεις να εκρήγνυσαι. Θα γινόμουν το αυτοκίνητο που κάνεις τα ταξίδια σου, να είμαι συχνά στη συντροφιά σου μα κι η στάση για να ξεκουραστείς πριν συνεχίσεις. Θα γινόμουν ίσως και το αγαπημένο σου παιδικό παιχνίδι, για να με θυμάσαι και να με νοσταλγείς μια στο τόσο, κι η καψούρα στα τραγούδια σου για να θυμάσαι ότι μ’ αγαπάς κι ότι σου λείπω.

Αν μπορούσα να γίνω κάτι, θα γινόμουν η άμυνά σου, να με χρησιμοποιείς για να μη σε αγγίζει η ασχήμια αυτού του κόσμου. Θα γινόμουν το τοπίο σου για να βλέπεις ότι η ζωή είναι πολύ όμορφη κι αξίζει να τη ζεις. Θα γινόμουν η φροντίδα που δεν πήρες μικρός για να καταλάβεις πόσα έχεις χάσει και τώρα μπορείς να τα ‘χεις, τα φρεσκοψημένα μπισκότα μέσα στο βάζο σου για να έρχεσαι κρυφά και να με κλέβεις. Θα γινόμουν κρύα μπίρα σε νύχτα Αυγουστιάτικη, να σε γλυκοζαλίζω κοιτάζοντας τ’ αστέρια.

Αν μπορούσα να γίνω κάτι, θα γινόμουν μαγεία για να πιστεύεις σε μένα -και θα σου έδινα κάθε λόγο να το κάνεις- ή νερό που τρέχει με πίεση στο λαμπερό δέρμα σου. Θα γινόμουν κωμικός για να σε κάνω να γελάς -γιατί όταν γελάς εσύ νιώθω ολοκληρωμένη. Θα γινόμουν το κινητό που δεν αφήνεις λεπτό από τα χέρια σου -κι ας σε παίρνει ο ύπνος. Θα ήμουν το κλειδί στη φυλακή που κρατάς κρυφή την καλύτερη πτυχή του εαυτού σου και θα σε απελευθέρωνα για να δει η πλάση πόσο υπέροχος είσαι. Θα γινόμουν ο καθρέπτης που κοιτάς τη μορφή σου και θα σου θύμιζα κάθε μέρα πόσο όμορφος είσαι -ο πιο όμορφος από όλους. Θα ήμουν η σιγουριά στην αμφιβολία σου κι η ηρεμία στην πιο μεγάλη έντασή σου, να κατευνάζω τα νεύρα σου και να γαληνεύω την ψυχή σου. Αν όμως μπορούσα να γίνω ένα πράγμα μόνο και τίποτα άλλο στη ζωή μου, θα γινόμουν, χωρίς καμία αμφιβολία, ο άνθρωπος που αγαπάς.