Αν είχες τα χρήματα, ποιο όνειρο θα εκπλήρωνες;

O καθένας από εμάς, αναλόγως των βιωμάτων του και του τρόπου που έχει μεγαλώσει, βάζει ορισμένους τομείς της ζωής του ως προτεραιότητα κι άλλους τους χαρακτηρίζουμε ως λιγότερο σημαντικούς. Πάνω από όλα είναι η υγεία∙ κλισέ κι ίσως κάπως δραματικό, ωστόσο πρωτεύει. Από εκεί και πέρα, άλλοι άνθρωποι θεωρούν σημαντικά τα ταξίδια, άλλοι την ομορφιά και το σώμα, άλλοι την οικογένεια και μπορώ να συνεχίσω να χτίζω τη λίστα μέχρι αύριο. Σήμερα, όμως, θα αναφερθούμε στα χρήματα, τα οποία είναι η κινητήριος βοήθεια της ζωής μας, γιατί έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πάντα, χωρίς αυτά δεν κάνουμε.

Συνήθως, δε μας περισσεύουν, κι έτσι αφού καλύψουμε τις υποχρεώσεις μας, ίσως κι αφού λιγάκι μας κακομάθουμε με μικρές σπατάλες, καταλήγουμε σε έλλειψη χρημάτων και μετράμε αντίστροφα μέχρι να πληρωθούμε πάλι για να καλύψουμε άλλες μας ανάγκες, όπου πάλι δε θα ‘χουμε βάλει τίποτα στην άκρη, όπου πάλι θα ‘χουμε βγει εκτός προϋπολογισμού και θα κλαίμε ακόμα και το παραπάνω κιλό πορτοκάλια που πήραμε απ’ τον μανάβη. Πόσο μας περιορίζει όλο αυτό; Πόσο μακριά μας κρατά απ’ τη ζωή που θα ‘θέλαμε να ζήσουμε;

Κι αν δεν είχαμε πια αυτό το άγχος και την ανασφάλεια να καλύψουμε τα έξοδά μας; Αν ξαφνικά κάτι συνέβαινε κι είχες τόσα πολλά χρήματα στη ζωή σου που να μη σε νοιάζει τι θα ξοδέψεις και πού, τι θα τα έκανες; Πού θα τα επένδυες; Ποια ανάγκη σου θα έτρεχες να καλύψεις και τι θα έβαζες προτεραιότητά σου;»

Για να σκεφτώ. Αν υπήρχε αφθονία χρημάτων στη ζωή μου, τι θα έκανα…

Δε θα κάτσω να αναφερθώ στο τι θα αγόραζα, γιατί πλέον δε θα βιαζόμουν, θα έγραφα μία λίστα –πολλών σελίδων απ’ ό,τι φαίνεται–, θα την ονόμαζα «λίστα επιθυμιών» και θα την εμπλούτιζα καθημερινά. Θα έκανα μικρά και συμβολικά δωράκια στον εαυτό μου, έτσι, για επιβράβευση. Ε, εντάξει, μπορεί να του έκανα κάποια στιγμή και κανένα αυτοκίνητο δώρο, για να τον κακομάθω. Αυτό θα ήταν το εύκολο κομμάτι, απ’ τη στιγμή που θα είχα μια περιουσία στο ενεργητικό μου. Τι αξία, όμως, θα αποκτούσαν πλέον τα χρήματα για εμένα, όταν πλέον δε θα με ένοιαζε να χαλάσω ακόμα και μερικές χιλιάδες ευρώ παραπάνω;

Καταρχάς, θα έδινα κάποια χρήματα για φιλανθρωπικό σκοπό, κάθε μήνα θα έβαζα στόχο κι έναν οργανισμό και θα τον βοηθούσα όπως μπορούσα, είτε υλικά είτε οικονομικά. Θα βοηθούσα ανθρώπους που το χρειάζονται, φίλους, οικογένεια, συγγενείς, άλλωστε πλέον εγώ δε θα είχα ανάγκη τα χρήματα, θα έρχονταν καθημερινά και σε αφθονία στη ζωή μου, οπότε θα βοηθούσα όποιον έχει ανάγκη. Στον κόσμο έχουμε έρθει για να προσφέρουμε, να συμπονάμε και να αγαπάμε και φυσικά θα επιθυμούμε το ίδιο κι απ’ τους άλλους ανθρώπους που μας περιβάλλουν.

Δε θα σταματούσα ποτέ να δουλεύω ακόμα κι αν είχα όλα τα χρήματα του κόσμου. Ίσως να είχα μια διαφορετική δουλειά ή ίσως να δημιουργούσα μία ή δύο επιχειρήσεις και να συμμετείχα κι εγώ, δε θα σταματούσα όμως ποτέ να εργάζομαι. Όσο δύσκολη κι αν είναι η δουλειά που κάνουμε, όσα χρήματα κι αν παίρνουμε, αυτά είναι τα πιο δημιουργικά μας χρόνια, τα πιο παραγωγικά, που μας κάνουν να αισθανόμαστε χρήσιμοι. Γι’ αυτό και πρέπει να ‘μαστε ευγνώμονες για την ευκαιρία μας να προσφέρουμε, αλλά παράλληλα να μην παρατάμε ποτέ τα όνειρά μας και τους στόχους μας.

Θα αφιέρωνα επίσης χρόνο αλλά και χρήματα σε ταξίδια, να γνωρίσω άλλους πολιτισμούς, άλλες χώρες, άλλες παραδόσεις, άλλες κουλτούρες. Θα γευόμουν τις διαφορετικές γαστρονομικές εμπειρίες και θα ρουφούσε το μυαλό μου όλες τις εικόνες κι όλες τις παραδόσεις, ήθη και έθιμα που θα παρουσιάζονταν στον δρόμο μου. Σε κάθε μου ταξίδι θα φρόντιζα να ‘χω μαζί μου ανθρώπους που αγαπώ∙ την οικογένειά μου, τους φίλους μου κι όποιον άλλον ήθελε να κάνει αυτό το ταξίδι μαζί μου. Η ζωή, άλλωστε, είναι από μόνη της ένα ταξίδι. Πρέπει να εμπιστευόμαστε το πού θα μας πάει αυτό το ταξίδι.

Το πιο σημαντικό από όλα που θα έκανα θα ήταν να βρω ένα παραθαλάσσιο κομμάτι γης –άμα συνδύαζε και βουνό μαζί, ακόμα καλύτερα–, θα το αγόραζα και θα έφτιαχνα ένα σπιτάκι, ένα εξοχικό. Θα το έντυνα με τα χρώματα της θάλασσας, όλο μπλε κι άσπρο, με ξύλινες λεπτομέρειες κι απλά διακοσμητικά μέσα. Θα φρόντιζα τα παράθυρά του να ‘ναι τεράστια και να βλέπω μόνο τη θάλασσα. Θα ήθελα να ξυπνάω και να την βλέπω και να είναι το τελευταίο πράγμα που θα ακούω, θα βλέπω και θα μυρίζω κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ.

Θα φρόντιζα να περνάω τις περισσότερες μέρες μου σε αυτό το σπίτι, να οργανώνω βραδιές γύρω απ’ τη φωτιά στην παραλία με φίλους και ρομαντικές νύχτες μόνο για δύο. Θα μου αρκούσε να μυρίζω την αρμύρα της, να με φυσάει το θαλασσινό αεράκι στο πρόσωπο, να την κοιτάζω και να γαληνεύει η ψυχή μου.

Κι αν όλα αυτά δε γίνουν, θα γίνουν άλλα. Να ‘σαι ευγνώμων για αυτά που ήδη έχεις, κι ας μην είναι τόσα πολλά, και να μην εγκαταλείπεις ποτέ την ελπίδα και το όνειρο.

Εσύ; Τι θα επιθυμούσες, αν είχες περισσότερα χρήματα από όσα μπορείς να φανταστείς;